ഇതിനൊക്കെ കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നാൽ അതിനെ സമയം ഉണ്ടാകു…പെണ്ണ് കരയും എന്നു തോന്നിയാൽ പുരുഷൻ കരയിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കും… അങ്ങനെയുള്ളപ്പോൾ കരയാതിരിക്കാൻ നമ്മൾ പഠിക്കണം… എന്തായാലും എന്റെ മോളു പോയി മുഖം കഴുകി വന്നേ..
പല്ലവിയെ എണീപ്പിച്ചു ഉന്തി തള്ളി ബാത്റൂമിൽ കൊണ്ടാക്കി…
വാഷ് ബേസിനു മുകളിൽ ഉറപ്പിച്ച കണ്ണാടിയിലേക് അവൾ മിഴികൾ ഊന്നി..
ഉടുത്തിരുന്ന സാരി മാറ്റി ഇടുപ്പിൽ ദത്തന്റെ വിരലുകൾ പതിഞ്ഞ ഭാഗം തിണർത്തു കിടന്നിരുന്നു..
എത്ര സന്തോഷിച്ചാണ് ഡോക്ടറുടെ കൂടെ താൻ ഗേറ്റ് വരെ വന്നതു…. അവളോർത്തു ദേവുവിന്റെയും ഡോക്ടറുടെയും കൂടെ ഇന്നുണ്ടായിരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ… ഡോക്ടറുടെ ചിരിക്കുന്ന മുഖം.. അതു മനസ്സിൽ തന്നെ നില്കുന്നു… ആളുടെ സാമിപ്യം വല്ലാത്തൊരു പോസിറ്റീവ് എനർജി ആണ്‌ തരുന്നത്… കൊട്ടിയൂരമ്പലത്തിൽ വെച്ച് തന്നെ തന്നെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്ന ഡോക്ടറുടെ മുഖം അവൾക്കോർമ വന്നു.. താൻ നോക്കിയപ്പോളേക്കും ആൾ എങ്ങോട്ടോ മാറിയിരുന്നു… എങ്കിലും ആ നോട്ടം… ദത്തൻ എന്ന നോവിനിടയിലും അനു എന്ന ഓർമ അവളുടെ ചുണ്ടിന്റെ കോണിൽ ഒരു ചിരി വിടർത്തി…..
തണുത്ത വെള്ളം ഒരു ധാരയായി തലവഴി വീണു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു അവളുടെ ചിന്തകളുടെ ചൂടിനെ തണുപ്പിക്കാൻ എന്ന വണ്ണം.. എത്ര നേരം അതിനടിയിൽ നിന്നെന്നു അവൾക്കറിയില്ല.. പുറത്തു നിന്നു മുത്തശ്ശിയുടെ വിളി കേട്ടാണ് അവൾ ഷവർ ഓഫ്‌ ചെയ്തത് കുളിച്ചു തലതോർത്തി… മാറാനായി അലമാരയിൽ നിന്നും മുത്തശ്ശി എടുത്തു കൊടുത്ത ഡ്രെസും ധരിച്ചവൾ പുറത്തേക് ഇറങ്ങി വന്നു…
ഇപ്പൊ മുത്തശീടെ മോളു സുന്ദരി കുട്ടി ആയല്ലോ…
അപ്പോ നേരത്തെ സുന്ദരി ആയിരുന്നില്ലല്ലേ..? കുറുമ്പൊടെ പല്ലവി തിരക്കി..
എന്റെ ചിന്നു എന്നും സുന്ദരിയാ.. കാട്ടിലേക്കിരുന്ന പല്ലവിയെ ചുറ്റി പിടിച്ചു ആ നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മയും കൊടുത്താണ് മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞത്..
അറക്കാൻ കൊടുക്കുന്ന പോത്തിനെ.. നല്ല ഭക്ഷണം ഒക്കെ കൊടുത്തു കൊഴുപ്പിച്ചു എടുക്കും… അതു പോലെ എത്ര സുന്ദരി ആയിട്ടിരുന്നാലെന്താ ആ ദത്തന്റെ മുന്നിൽ തല നീട്ടണ്ടേ മുത്തശ്ശി…പരിഹാസ രൂപേണ പറഞ്ഞെങ്കിലും അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ നിറയുന്ന വേദന മുത്തശ്ശിക് മനസ്സിലായി….
ഭഗവാൻ എന്താ വിചാരിച്ചേക്കുന്നെന്നു ആർക്കറിയാം… എന്റെ കുട്ടിക്ക് നല്ലത് മാത്രേ ഈശ്വരൻ വരുത്തൂ… എന്റെ മനസ്സ് അങ്ങനെ പറയുന്നു..
എന്തിനായിരുന്നു ദത്തൻ ഇത്രേം പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കിയത്.. മോൾ ആരുടെ കൂടെയ വന്നതു…
മുത്തശ്ശി അതു പുതിയ ഡോക്ടറാണ്.. അനു എന്നാ പേര്… ഞാൻ ഓട്ടോ വിളിച്ചു പൊക്കോളാം എന്നു പറഞ്ഞതാണ്.. പക്ഷെ ഡോക്ടറാണ് നിർബന്ധിച്ചു ആളുടെ വണ്ടിയിൽ കൊണ്ട് വിട്ടത്…
ആളെങ്ങനെ നല്ല ഡോക്ടർ ആണൊ…
ഹ്മ്മ് നല്ല ഡോക്ടർ ആണ്‌… അവിടെയുള്ളതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും നല്ല ഡോക്ടർ എന്നു തന്നെ പറയാം… അന്ന് നടന്ന സംഭവങ്ങൾ മുഴുവൻ.. പല്ലവി മുത്തശ്ശിയെ പറഞ്ഞു കേൾപ്പിച്ചു…
ഡോക്ടറെ കുറിച്ചു പറയുമ്പോൾ പല്ലവിയുടെ മിഴികളിൽ ഉണ്ടാകുന്ന തിളക്കം മുത്തശ്ശി ശ്രദ്ധിച്ചു…
ആള് കല്യാണം കഴിച്ചതാണോ… മുത്തശ്ശി കുസൃതിയോടെ തിരക്കി..
ഹേയ് അല്ല… എൻഗേജ്മെന്റ് കഴിഞ്ഞതാണെന്നു ആരോ പറയുന്ന കേട്ടു…
ഓഹ്.. എന്നാലും ആ ഡോക്ടറോട് ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചോളാൻ പറ… ദത്തൻ എന്താണ് ചിന്തിച്ചു വെച്ചേക്കുന്നതു എന്നറിയില്ല…
മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞപോലാണ് പല്ലവി അതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചത്…
മുത്തശ്ശി ഞാൻ എങ്ങനാ ഡോക്ടറോട് ഇത് പറയുന്നേ.. ആളെന്തു വിചാരിക്കും…
എന്നാൽ നീ പറയണ്ട ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം.. ഞാനും വരാം നാളെ നിന്റെ കൂടെ…
രാവിലേ വരണ്ട.. ഉച്ച ആവുമ്പോളേക് ഒരു ഓട്ടോ കൂട്ടി വന്നാൽ മതി.. രാവിലെ നല്ല തിരക്ക് ഉണ്ടാവും. നേരത്തെ ബുക്ക്‌ ചെയ്ത ടോക്കൺ ഒരുപാടു ഉണ്ട്‌..
മുത്തശ്ശി എന്താ പറയാൻ പോകുന്നത്…
അതൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം…
മോളിപ്പോ എന്തേലും കഴിച്ചിട്ട് കിടക്കാൻ നോക്കു….
എനിക്കൊന്നും വേണ്ട മുത്തശ്ശി.. എനിക്കിങ്ങനെ മുത്തശ്ശിയുടെ മടിയിൽ തല വെച്ച് കിടന്നാൽ മതി…
പല്ലവി മുത്തശ്ശിയുടെ മടിയിലേക്കു കിടന്നു.. തുറന്നിട്ട ജനാലയിലൂടെ കടന്നു വന്ന കാറ്റു…അവരെ തഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു… മുത്തശ്ശിയുടെ കൈ പല്ലവിയുടെ കവിളു കളിൽ മെല്ലെ ഉഴിഞ്ഞു… അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ മെല്ലെ കൊരുത്തു വലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. കുസൃതി എന്നോണം അവളുടെ മൂക്കിന്റെ തുമ്പിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു..
ദേ മുത്തശ്ശി എനിക്ക് വേദനിക്കുന്നുണ്ട് കേട്ടോ…
ആണൊ… മുത്തശ്ശി അവളുടെ കവിളുകളിലും മെല്ലെ നുള്ളി…
മുത്തശീ.. പല്ലവി രണ്ടു കയ്യും മുകളിലേക്കു ഉയർത്തി മുത്തശ്ശിയുടെ രണ്ടു കവിളുകളും അമർത്തി… ഞാനും വേദനിപ്പിക്കുമെ… ഈ സുന്ദരി മുത്തശ്ശിയെ…
അല്ല മുത്തശ്ശിയും മോളും ഇവിടെ കളിചോണ്ടിരിക്കുവാ… ഒന്നും തിന്നാനും കുടിക്കാനും ഒന്നും വേണ്ടേ..
ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കുടിക്കാനുള്ള കണ്ണീർ അച്ഛൻ തയ്യാറാകുന്നുണ്ടല്ലോ അമ്മേ.. തമാശ രൂപത്തിൽ പല്ലവി പറഞ്ഞു..
എല്ലാം വിധി പോലെ നടക്കും… മോളെ..
വിധി… മനുഷ്യൻ ഉണ്ടാക്കുന്ന വിധി.. അത്രേ ഉള്ളൂ.. അല്ലാതെ ഭഗവാൻ ഉണ്ടാകുന്നതല്ല…
നിന്നോട് തർക്കിക്കാൻ ഞാനില്ല…
അമ്മ പുറത്തേക്കു പോകുന്നതും നോക്കി അവൾ മുത്തശ്ശിയുടെ മടിയിൽ തല വെച്ച് കിടന്നു..
ദേവൻ പോയതിൽ പിന്നെ അവൾക് എല്ലാം വിധിയാണ്.. അല്ലെങ്കിൽ പഴിക്കാൻ വിധി മാത്രേ ഉള്ളൂ… അവളെ നീ വാക്ക് കൊണ്ട് പോലും വേദനിപ്പിക്കരുത്… ഇന്ന് വരെ ആരോടും അവൾ എതിർത്തു ഒരു വാക്ക് പോലും പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടിട്ടില്ല.. എല്ലാ വേദനകളും ഉള്ളിലൊതുക്കി കഴിയുന്ന ഒരു പാവം… എന്റെ ദേവൻ ഇതൊക്കെ കാണുന്നുണ്ടാവും… ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസത്തോടെ.. മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു..
മുത്തശ്ശിയുടെ മടിയിലേക്കു ചുരുണ്ടു കൂടി ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ പല്ലവി മിഴികൾ അടച്ചു… ചുളിവ് വീണ അംഗുലികൾ തീർത്ത സുഖമുള്ള തഴുകലിൽ അവൾ ഒരു മയക്കത്തിലേക്.. ഊർന്നിറങ്ങി…അപ്പോളും അനുവാദമില്ലാതെ ഒരു ചിരിച്ച മുഖം അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തി കൊണ്ടിരുന്നു… കണ്ണടച്ച് മന്ദസ്മിതം തൂകുന്ന പല്ലവിയുടെ മുഖത്തേക് മിഴികൾ ഊന്നവെ മുത്തശ്ശിയുടെ ചുണ്ടിലും.. ഒരു ചെറു ചിരി വിടർന്നു
✳️✳️✳️✳️✳️✳️ ✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️
പല്ലവി ശ്രീലകത്തിന്റെ ഗേറ്റും കടന്നു ഉള്ളിലേക് പോകുന്നത് കണ്ടാണ് ഞാൻ വണ്ടി മുന്നോട്ടു എടുത്തത്..
അവളുടെ കൂടെയുള്ള നിമിഷങ്ങൾ പ്രകാശ വേഗം പോലെ പോലെ അതിദ്രുതം ആണ്‌… സമയം പോയതേ അറിഞ്ഞില്ല..
അവൾ വണ്ടിയിൽ നിന്നിറങ്ങി പോയിട്ടും അവളുടെ ഗന്ധം ചുറ്റിലും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി.. അതിനു ബാല്യത്തിന്റെ പക്വതയില്ലാത്ത ഗന്ധം ആയിരുന്നില്ല.. ബാല്യവും കൗമാരവും കഴിഞ്ഞ യൗവനത്തിന്റെ ഗന്ധം.. അതെന്നെ ഉന്മത്തനാക്കുന്നു…
