“പിന്നെ ജോലിക്ക് മുണ്ടും നേര്യതും ഒക്കെ എന്നും ഇട്ടോണ്ട് പോവുവോ….ഇതൊക്കെ ഉടുത്ത് ശീലിച്ചാൽ, നല്ലതല്ലേ…എളുപ്പവും ആണ് കംഫർട്ടും കിട്ടും…”
കിച്ചു ടോപ്പുകളുടെ ഡിസൈൻ മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. അവളെ ഇതുവരെ സാരിയിലോ മുണ്ടും നേര്യതിലോ അല്ലാതെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത കിച്ചുവിന് അത് ഒരു കൗതുകം കൂടി ആയിരുന്നു.
“ദേ നോക്കിക്കോ…ഇല്ലേൽ ഞാൻ എനിക്കിഷ്ടമുള്ള കളറും ഡിസൈനും നോക്കി എടുക്കുവേ…”
കിച്ചു പറഞ്ഞതും ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ടു നീരജ അവയിലോരോന്നും എടുത്തു നോക്കി ഇഷ്ടപ്പെട്ടത് മാറ്റി.
തന്റെ വാക്കുകൾക്ക് വില കൊടുത്തും പഴയപോലെ അല്ലെങ്കിലും ചെറുതായി സംസാരിച്ചും ചിണുങ്ങിയും അടുക്കുന്ന നീരജയെ കണ്ടപ്പോൾ കിച്ചുവിന് ഉള്ളിൽ ഒരു തണുപ്പ് അറിഞ്ഞു., ഇരുട്ടിലെവിടെയോ വെട്ടം വീഴുന്ന പോലെ.
“ട്രൈ ചെയ്തു നോക്കണോ…ട്രയൽ റൂം ഉണ്ട്….”
ഒരു നീല ടോപ്പ് എടുത്തു നീരജയെ കാണിച്ചു കിച്ചു ചോദിച്ചു.
“വേണ്ട…എനിക്ക് കറക്ട ആയിരിക്കും.”
“വേറെ എന്തെങ്കിലും വാങ്ങാൻ ഉണ്ടെങ്കിൽ വാങ്ങിച്ചോളൂട്ടോ…ഞാൻ ഇതുമായി ബില്ലിങിൽ കാണും.”
കിച്ചു അതും പറഞ്ഞു വാങ്ങിയ ഡ്രസ് എല്ലാം എടുത്തു നീങ്ങിയപ്പോൾ നീരജ ഒന്നു ചൂളി പോയി.
“ഇന്നേഴ്‌സ് നോക്കട്ടെ ചേച്ചി….”
ഇതുവരെ അവരെ സഹായിച്ച സെയിൽസ്ഗേൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ മൂളി.
ഇന്നേഴ്‌സ് സെക്ഷനിൽ ഓരോന്നും നോക്കിയും എടുത്തും നീരജ നിൽക്കുമ്പോൾ പിറകിൽ ഒരു കൈ വീണു.
“നീ ആ മരശ്ശേരിയിലെ അമലേടെ മരുമോളല്ലേ…”
പ്രായം ചെന്ന ഒരു സ്ത്രീ ചൂഴ്ന്ന നോട്ടതോടെ നീരജയോട് ചോദിച്ചു.
“ഉം….”
ആശങ്കയും ഭയവും നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ അവൾ മൂളി, അവരെ മുൻപ് കണ്ട പരിചയം ഒന്നും ഇല്ലാതിരുന്ന നീരജ അവരുടെ മുന്നിൽ ഒന്നു ചെറുതായി ചിരിച്ചു തന്റെ അപരിചിതത്വം മറച്ചു പിടിച്ചു.
“ഓഹ്…അപ്പൊ നീ ആണല്ലേ മൂത്തോൻ ചത്തപ്പോ ഇളയവനെ കെട്ടിപൊറുക്കുന്നത്….”
തികഞ്ഞ പുച്ഛത്തോടെ നീരജയെ നോക്കി അവരത് പറഞ്ഞതും, മുഖത്തവൾ തെളിച്ച ചിരി മാഞ്ഞു. അവളുടെ നെഞ്ചിടിച്ചു, കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു, മുഖം ചുവന്നു കവിളുകൾ വിറച്ചു, അപമാനവും സങ്കടവും കൊണ്ടു മരവിച്ച കണക്ക് നീരജ നിന്നു.
താഴെ കാത്തു നിന്ന കിച്ചു സമയം ഒത്തിരി കഴിഞ്ഞിട്ടും നീരജയെ കാണാതിരുന്നത് കൊണ്ടാണ് തിരികെ മേലേക്ക് കയറി ചെന്നത്,…
അവിടെ ഒരു ചെറു കൂട്ടത്തിന് നടുവിൽ തളർന്നു കണ്ണും നിറഞ്ഞു ഡെസ്കിൽ താങ്ങി തലയും കുനിച്ചു നിക്കുന്ന നീരജയെയും അവളെ നോക്കി ഒച്ച വെക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയെയും അവൻ കണ്ടു…അതിവേഗം നടന്നു അവർക്കിടയിലേക്ക് കയറി നീരജയെ നോക്കി അവൻ ചോദിച്ചു.
“എന്താ….എന്താ കാര്യം….”
അവനെ കണ്ടതോടെ നീരജയുടെ സങ്കടം അണപൊട്ടി വിങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവൾ വിതുമ്പി കരയാൻ തുടങ്ങിയതും കിച്ചു അവളെ താങ്ങി ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു, അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കിടന്നു കരയുന്ന നീരജയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു അവൻ ആ സ്ത്രീയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“നിങ്ങൾ ആരാ..എന്താ പ്രശ്നം…”
“അപ്പൊ നീ ആണല്ലേ ആ വൃത്തികെട്ടവൻ, നാണമുണ്ടോടാ സ്വന്തം ഏട്ടത്തിയെ കെട്ടാൻ…നാട്ടിൽ വേറെ പെണ്ണുങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത പോലെ…കെട്ട്യോൻ ചത്ത പെണ്ണിനെ പിന്നെ പുറത്തുകൂടി ഇറക്കില്ല അന്തസ്സുള്ള തറവാട്ടുകാര് അപ്പോഴാ ഇവിടെ എങ്ങും കേൾക്കാത്ത ഓരോ കൊണവതികാരം…”
അതു കേട്ടതും നീരജ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനിലേക്ക് തളർന്നു താഴേക്ക് വീഴുന്ന പോലെ തോന്നിയ കിച്ചു അവളെ കേറ്റിപ്പിടിച്ചു മുറുക്കെ അവനിലേക്ക് അണച്ചു. കാര്യം മനസിലായ കിച്ചുവിന്, നീരജയെ കരയിച്ച അവരോടു തോന്നിയത് അടക്കാനാവാത്ത കലി ആയിരുന്നു.അവന്റെ കൈകൾ മുറുകി ഞരമ്പുകൾ വലിഞ്ഞു.
“ദെ തള്ളേ….നോക്കിയും കണ്ടും വർത്തമാനം പറയണം…നിങ്ങടെ വീട്ടിലെ പെണ്ണിനെ ഒന്നും കേറിപ്പിടിച്ചതല്ലല്ലോ, ഇതു ഞാൻ മാന്യമായിട്ടു താലികെട്ടി എന്റെ ഭാര്യ ആക്കിയ, എന്റെ പെണ്ണാ. ….അതുകൊണ്ടു അനാവശ്യം പറഞ്ഞാൽ അടിച്ചു ചെവി ഞാൻ പൊളിക്കും പ്രായത്തിന്റെ കനിവൊന്നും എപ്പോഴും കിട്ടിയെന്നു വരില്ല…”
കിച്ചുവിന്റെ ഒച്ച പൊങ്ങിയതും അവരുടെ നാവ് പെട്ടെന്ന് അടഞ്ഞു. അവന്റെ കണ്ണിൽ തിളക്കുന്ന തീ കണ്ട അവർ അവന്റെ വാക്കുകളിലെ ഭീഷണി വെറുതെ അല്ലെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും പിരിവെട്ടിയ കണക്ക് നിന്നു.
ചുറ്റും കൂടി നിന്നവർ പിറുപിറുക്കുന്നത് കണ്ട കിച്ചു കോപം പൂണ്ട് മിഴികളാൽ ചുറ്റും നോക്കിയതും അതും അടങ്ങി. നീരജ അപ്പോഴും അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി ഏങ്ങലടിച്ചു അവനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു നിന്നു. അവളെയും കൂട്ടി താഴേക്ക് വന്നു നിന്നപ്പോൾ മാനേജർ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
“സോറി സർ….ഇങ്ങനെയൊരു സീൻ ഇവിടെ വച്ചുണ്ടായതിൽ വീ ആർ എക്‌സ്ട്രീംലി സോറി…”
“കുഴപ്പം ഇല്ല…..പാക്ക് ചെയ്ത ഡ്രസ് എല്ലാം ഒന്നു ബിൽ ചെയ്തു തന്നേക്കാവോ…”
“ഇപ്പൊ തന്നെ റെഡി ആക്കാം സർ…”
ബൈക്കിൽ അവന്റെ പിന്നിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും നീരജയും കിച്ചുവും പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…ഒത്തിരി നാളുകൂടി തങ്ങളിലേക്കെതിയ സന്തോഷം നിമിഷനേരം കൊണ്ടു നശിച്ചു പോയതിന്റെ സങ്കടത്തിൽ ആയിരുന്നു അവർ.
ബൈക്ക് മുന്നിൽ നിർത്തിയതും കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നീരജ അകത്തേക്ക് ഓടികയറിപ്പോയി.
ബൈക്കിൽ നിന്നും കവറുകളും എടുത്തു കയറുമ്പോൾ അവന്റെ ഹൃദയവും പിടഞ്ഞിരുന്നു. വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു കയറുമ്പോഴും അമ്മയെ അവൻ കണ്ടില്ല അയലത്തു നിന്നും എത്തിയിട്ടില്ല എന്നു കിച്ചുവിന് മനസ്സിലായി. എങ്കിലും നീരജയുടെ കണ്ണിൽ പൊടിഞ്ഞ കണ്ണീരും നെഞ്ചിൽ പൊടിഞ്ഞ ചോരയും കുത്തിനോവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അവനു സ്വസ്ഥത നഷ്ടപ്പെട്ടതോടെ അവൻ അവളെ തിരഞ്ഞു മുകളിലേക്ക് നടന്നു…
തന്റെ മുറിയിൽ കവറുകൾ വെച്ചിട്ട് നീരജയെ തേടി അവന്റെ കാലുകൾ എത്തി നിന്നത് അവന്റെ ഏട്ടന്റെയും അവളുടെയും മുറി ആയിരുന്നിടത്താണ്. പതിഞ്ഞ തേങ്ങലുകൾ കേട്ടിരുന്ന മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു കടക്കുമ്പോൾ കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു കരയുന്ന നീരജയെ അവൻ കണ്ടു.
സാരി പടർന്നു കട്ടിലിൽ കിടന്നിരുന്നു. കൈക്കുമുകളിൽ മുഖം വെച്ചു വിതുമ്പി കരയുന്ന അവളുടെ അരികിൽ അവൻ ഇരുന്നു.
“പോട്ടെ….സാരമില്ല….അതൊന്നും തലയിലേക്കെടുക്കണ്ട, അവരല്ലല്ലോ ഈ കുടുംബം നോക്കുന്നതും നമ്മളെ ജനിപ്പിച്ചതും ഒന്നും….മനസ്സിൽ വെക്കാതെ വിട്ടുകള…”
ഒന്നു ആലോചിച്ച കിച്ചു അത്രയും പറഞ്ഞു നിർത്തിയിട്ട് കുലുങ്ങുന്ന അവളുടെ തോളിൽ മടിച്ചു കൈ വെച്ചു…എന്നിട്ട് തട്ടി കൊടുത്തു.
എങ്ങലടിച്ചു കിടന്ന നീരജ ഒന്നു മുങ്ങി എന്നിട്ട് അവനു നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“അവര് പറഞ്ഞതിലും കാര്യമില്ലേ….ഞാൻ, ഞാങ്കാരണം നിന്റെ ജീവിതം കൂടി തുലഞ്ഞില്ലേ… ഏട്ടന്റെ ഭാര്യയെ കെട്ടിയപ്പോൾ നിന്റെ ജീവിതം കൂടി അല്ലെ ഞാൻ തകർത്തത്,….ഒരു രണ്ടാം കെട്ടുകാരിയെ നിന്റെ തലയിൽ കെട്ടിവെച്ചപ്പോൾ അമ്മ പോലും ഓർത്തില്ല….അതിലും പാപം ചെയ്തത് ഞാൻ ആണല്ലോ ഈശ്വരാ…”
