“ഓഹ് ഞാൻ കണ്ടതാ…ഹും…”
ഷാൾ എടുത്തു ചുറ്റി തലയും വെട്ടിച്ചു ചവിട്ടിത്തുള്ളി പോവുന്ന നീരജയെ അവൻ നോക്കി ചിരിച്ചു.
പൈൻ മരം കൊണ്ടു കെട്ടി പോളിഷ് ചെയ്തു മിനുക്കിയ ഹാളിന്റെ നടുവിൽ നീണ്ടൊരു കാർപെറ്റു കിടന്നിരുന്നു, നേരിപ്പൊടിൽ കത്തുന്ന തീ ഹാളിലെ ചൂടിനെ കുറച്ചു, എങ്കിലും തണുപ്പ് അവിടെയും ഇവിടെയും ചുറ്റിപ്പറ്റി നിന്നു.
ഹാളിൽ കൂടെ ഉള്ള എല്ലാവരെയും കണ്ടപ്പോൾ തങ്ങളാണ് അവസാനം എന്നു കിച്ചുവിനും നീരജയ്ക്കും മനസിലായി ഡിന്നർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തത് കൊണ്ടു തന്നെ എല്ലാവരും ഫുഡ് കയ്യിൽ പിടിച്ചു നടക്കുന്നത് കണ്ട നീരജയും കിച്ചുവും കൗണ്ടറിലേക്ക് നടന്നു, സെർവ് ചെയ്തു എടുത്ത ചപ്പാത്തിയും ചിക്കനുമായി തിരിഞ്ഞ അവരെ ദീപ്തി താൻ ഇരുന്ന ടേബിളിലേക്ക് കൈ കാട്ടി വിളിച്ചു, തെറ്റി തെറിച്ചു പോവുന്ന നീരജയോടൊപ്പം കിച്ചുവും ദീപ്തിയുടെ ടേബിളിന്റെ പങ്കു പറ്റി.
“കിച്ചുവിന്റെ ശെരിക്കും പേരെന്താ….നീരജ പറയുമ്പോഴെല്ലാം കിച്ചൂന്ന പറയാറുള്ളത്,…”
സ്പൂണിൽ ഫ്രൈഡ് റൈസ് കോരി എടുക്കുന്നതിനിടയിൽ ദീപ്തി കിച്ചുവിനോട് ചോദിച്ചു.
“കാശിനാഥ്…പക്ഷെ ആ പേരിനുള്ള ഒരു ഗെറ്റപ് ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് എല്ലാരും കിച്ചൂന്ന് വിളിക്കും,ഇല്ലെടാ…”
നീരജ അവനോട് ഒട്ടിയിരുന്നു ദീപ്തിക്ക് ഉത്തരം കൊടുത്തു.
“ഹ ഹ ഹ…..എന്നാലും റ്റ്യൂഷൻ എടുത്ത ടീച്ചറെ തന്നെ കറക്കി എടുത്തു കല്യാണം കഴിച്ചല്ലോ, രണ്ടു പേർക്കും വേണേൽ ലൈഫ് സിനിമയാക്കാം….”
സ്പൂണിൽ കോരിയ ഫ്രൈഡ് റൈസ് വായിലേക്കിട്ടു കൊണ്ടു ദീപ്തി പറഞ്ഞു.
“വായടച്ചു വെക്കട പൊട്ടാ…ഞാൻ ഇവിടെ നമ്മുടെ കഥ ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല….പറയാൻ പറ്റിയ കഥ ആണല്ലോ…”
കിച്ചുവിന്റെ തുടയിൽ നുള്ളി നീരജയെ നോക്കി വായും തുറന്നിരുന്ന അവൾ കണ്ണുരുട്ടി അവർക്ക് മാത്രം കേൾക്കുന്ന തരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“എനിവേ….നിങ്ങൾ രണ്ടാളും ലക്കി ആ….ആഗ്രഹിച്ച ലൈഫ് രണ്ടുപേർക്കും കിട്ടിയില്ലേ…”
ദീപ്തി പറഞ്ഞതുകേട്ട നീരജയും കിച്ചുവും തമ്മിൽ നോക്കി… അണ്ടി പോയ അണ്ണാന്റെ കണക്ക് താടിക്ക് കയ്യും കൊടുത്തു ഇരിക്കുന്ന കിച്ചുവിനെ കണ്ട നീരജ തികട്ടി വന്ന ചിരി ചുണ്ട് കടിച്ചു പിടിച്ചു അടക്കി.
“മാം…മോളെ കൊണ്ട് വന്നില്ലേ…”
നീരജ ചോദിച്ചു.
“ഓഹ്….ഇത്രേം തണുപ്പ് അല്ലെ, ആൾക്ക് ചിലപ്പോ പറ്റിയില്ലെങ്കിലോ, പിന്നെ അമ്മ കൂടെ ഉണ്ട്,അതുകൊണ്ട് കുഴപ്പമില്ല എങ്കിലും അവളെ കാണാതെ എനിക്ക് എന്തോ പോലെ….പിന്നെ എന്തായാലും വന്നല്ലേ പറ്റൂ, കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ഉണ്ട്…”
ദീപ്തി പ്ലേറ്റിൽ സ്‌പൂണ് കൊണ്ടു ഇളക്കി ഗാഢമായി ആലോചനയിലെന്ന പോലെ പറഞ്ഞു.
“മാഡത്തിന്റെ മോൾക്ക് എത്ര വയസ്സായി…”
കിച്ചു ദീപ്തിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
“ആൾക്ക് 3 ആവുന്നെ ഉള്ളൂ…എനിക്ക് ഈ ലൈഫിൽ എന്റേതെന്നു പറയാൻ ഇപ്പൊ അവള് മാത്രേ ഉള്ളൂ…കിച്ചു കണ്ടിട്ടില്ലല്ലേ,..”
ദീപ്തി ഫോൺ എടുത്തു ഗാലറി തുറന്നു കിച്ചുവിന് നേരെ നീട്ടി. കൊമ്പ് കെട്ടി രണ്ടും കയ്യും ഇടുപ്പിൽ കുത്തി പാവാടയും ബ്ലൗസും ഇട്ടു കണ്ണുരുട്ടി നിൽക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു പീക്കിരി സുന്ദരി ഫോണിൽ നിറഞ്ഞു.
“ആൾ മഹാ കുറുമ്പി ആണെന്ന് തോന്നുന്നു…”
“ഉം….കുറുമ്പ്, കാണിച്ചു കൂട്ടുന്നതിന് പെണ്ണിന് കയ്യും കണക്കും ഇല്ല…തിരിച്ചു ചെല്ലുമ്പോൾ അറിയാം എന്തൊക്കെയാ രണ്ടൂസം കൊണ്ടു ഉണ്ടായെക്കുന്നത് എന്നു…”
ദീപ്തി വാഷ് ചെയ്യാൻ ആയി നീങ്ങിയതും ജീൻസിൽ തെന്നിയിളകി മറിയുന്ന ചന്തിയിലേക്കാണ് കിച്ചുവിന്റെ കണ്ണു പോയത്…
“യ്യോ…”
കണ്ട പെണ്ണുങ്ങളുടെ ചന്തി നോക്കുന്നോ…കണ്ണ് ഞാൻ കുത്തി പൊട്ടിക്കും…”
അവന്റെ കയ്യിൽ അമർത്തിപ്പിച്ചി നീരജ ഇരുന്നു വിറച്ചു.
“ഊ….അതു പറഞ്ഞാൽ പോരെ….ഞാൻ അയിന് ചന്തി ഒന്നും നോക്കിയില്ല…ഇവരെ ഇട്ടിട്ടു പോയ ആ കെട്ട്യോൻ എന്തു മണ്ടനാ എന്നു ആലോചിച്ചതാ…..ഞാൻ വല്ലോം ആയിരിക്കണം…”
നീരജയെ നോക്കാതെ അല്പം ചൊറിഞ്ഞു കിച്ചു പറഞ്ഞതും,…നീരജയുടെ ഉള്ളു ഒന്നു പിടച്ചു.
“എങ്കി പൊയ്ക്കൂടെ ആരും പിടിച്ചു വെച്ചിട്ടൊന്നും ഇല്ലല്ലോ…”
“എന്റെ പൊന്നോ ഞാൻ ഒന്നും പറയുന്നില്ല, പൊന്നേട്ടത്തി അല്ലെ ചുമ്മ ട്രിപ്പ് ന്റെ രസം കളയല്ലേ…”
നീരജ എന്നാലും മുഖം ചുളിച്ചു ഇരുന്നതെ ഉള്ളൂ..
“വാ കഴുകിയിട്ടു വരാം..,”
കിച്ചു വിളിച്ചപ്പോൾ നീരജ എഴുന്നേറ്റു കൂടെ നടന്നു.
കൈ കഴുകി ഇറങ്ങുമ്പോഴും നീരജയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞിരുന്നില്ല, കിച്ചുവിനോട് തന്റെ ഉള്ളിൽ പൊള്ളുന്ന പ്രണയം എങ്ങനെ പറയണം എന്നറിയാതെ വിങ്ങുന്ന നീരജ ആകെ അസ്വസ്ഥയായി മാറി, ഇനിയുള്ള ഒരു നിമിഷം പോലും അവനെ കൂടാതെ അവന്റെ കുസൃതിയും സ്നേഹവും കൂടാതെ ജീവിക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് പറയണം എന്ന് ഉള്ളിൽ നൂറു വട്ടം ഇരുന്നു പറഞ്ഞെങ്കിലും പെട്ടെന്ന് തന്റെ ഉള്ളിലെ കൊതിച്ചി പെണ്ണിനെ അവനു മുന്നിൽ വിടാൻ നീരജ വലഞ്ഞു.
“Ok ഓൾ ഇനിയുള്ള ഈ പാട്ട് കപ്പിൾസ് നു വേണ്ടി ഡെഡിക്കേറ്റ് ചെയ്യുന്നു… കപ്പിൾസ് ഉള്ളവർ അവരുടെ ഒപ്പം വരൂ…ഇനി ഇല്ലാത്തവർ This is your moment to make that move, that you longed forever….”
ഹാളിൽ നിന്നും മൈക്കിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് കിച്ചു കേട്ടെങ്കിലും ആലോചനയിൽ മുങ്ങിയ നീരജ കേട്ടിരുന്നില്ല,…
ഹാളിനകത്തേക്ക് കടന്ന അവരെ എതിരേറ്റത് മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ ആലിംഗനത്തിൽ ചെറു ചുവടുകൾ വെക്കുന്നവരെയാണ്… ഭാര്യയും ഭർത്താവും ആയി വന്നവരും ഓഫീസിലെ പ്രണയജോടികളും ഒരുമിച്ചു പതിയെ ആ പാട്ടിന് ചുവടു വെച്ചു.
“When your legs don’t work like they used to before And I can’t sweep you off of your feet Will your mouth still remember the taste of my love?
Will your eyes still smile from your cheeks? And, darling, I will be loving you till we’re seventy And, baby, my heart could still fall as hard at twenty-three….”
“വാ….നമുക്കും ഡാൻസ് ചെയ്യാം….”
കിച്ചു പ്രതീക്ഷയോടെ നീരജയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
“പോടാ….എനിക്കൊന്നും വയ്യ…”
കിച്ചു ഡാൻസ് ചെയ്യാൻ വിളിച്ച സന്തോഷത്തിൽ ഹൃദയം നിറഞ്ഞെങ്കിലും കവിളിൽ പരന്ന നാണം അവനിൽ നിന്നൊളിപ്പിച്ചു നീരജ നിരസിച്ചു ഗൗരവം എടുത്തണിഞ്ഞു…
“ദേ ചുമ്മ ഗമ കാണിക്കല്ലേ, ഇതിപ്പോ ചുമ്മ ഒരു ഡാൻസ് അല്ലെ എല്ലാരും കളിക്കുന്നുണ്ട് വാന്നെ…”
കിച്ചു വീണ്ടും വിളിച്ചപ്പോൾ നീരജയ്ക്ക് അവനോടു ഒട്ടി നിന്നു തന്റെ പ്രണയം അറിയിക്കാൻ കൊതി തോന്നിയെങ്കിലും അവളുടെ ഉള്ളിലെ കുറുമ്പ് നിറഞ്ഞ പെണ്ണ് ഉയർന്നു.
“അതിന് നമ്മൾ എല്ലാരേയും പോലെ ആണോ…”
കൊളുത്തു പോലുള്ള നോട്ടം എറിഞ്ഞു നീരജ ചോദിച്ചു.
കിച്ചു ഒരു നിമിഷം മിണ്ടാതെ നിന്നു പോയി.
