പക്ഷെ അതോടൊപ്പം ആ സുഖം കൂടുതല്‍ അനുഭവവേദ്യമാകാനെന്നപോലെ കാല്‍പാദം ഒരല്പം മുന്നോട്ട് നിരക്കിക്കൊണ്ട് മുട്ട് കുറച്ച് നിവര്‍ത്തി വച്ചുതന്നു.
ഹൌ…!!!!! എന്റെ തലച്ചോര്‍ ചിന്നിച്ചിതറുന്നത് പോലെ തോന്നി. തുടയൊന്നു ലൂസായപ്പോള്‍ ആ കൊഴുത്ത മാംസളത വല്ലാതെ വല്ലാതെ മാര്‍ദ്ദവമേറിയതായി മാറി..!
ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകല്ലേ എന്ന പ്രാര്‍ഥനയോടെ ഞാനാ തുട മെല്ലെ ഞെക്കിക്കുഴയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി..!
വിരലുകള്‍ ആ കൊഴുപ്പിലേക്ക് പൂഴ്ന്നു നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ ചേച്ചിയില്‍ നിന്നൊരു കുറുകല്‍ശബ്ദം ഉയര്‍ന്നു പോയി.
“കണ്ണാ..പ്ലീസ്..മതി..!”
ആ അധരങ്ങളില്‍ നിന്നും വാക്കുകള്‍ വിറച്ചുവീണു.
ഒരു ഞെട്ടലോടെ ഞാന്‍ കൈ പിന്‍വലിച്ചു. ഇരച്ചു കയറിപ്പോയ രക്തം തിരിച്ചിറങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ സ്ഥലകാലബോധത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നത്.
ശരിയാണ്..അവരുടെ ജോലി തുടങ്ങിയിടത്തു തന്നെ നില്‍ക്കുകയാണ്. വൈകിയാല്‍ മൊത്തം കുഴപ്പത്തിലാകും.
മുക്കാല്‍ഭാഗം മാത്രം നിറഞ്ഞിരുന്ന ചെരുവമെടുത്ത് അതിലെ പാല്‍ വലിയ പാത്രത്തിലൊഴിച്ച ശേഷം തിരിച്ചു കൊടുത്തു.
ചേച്ചി അപ്പോഴേക്കും നൈറ്റി വലിച്ചുതാഴ്ത്തി തുടകളെ മറച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
എനിക്കാകെ ശാസം മുട്ടുന്നപോലെ തോന്നി. എന്തെങ്കിലും ഉടനെ ചെയ്തെ പറ്റൂ…!
പെട്ടെന്ന് ഞാന്‍ താഴെ പറമ്പിലേക്ക് നടന്നു..അല്ല ഓടി. ആളൊപ്പം വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന പുല്ലിലേക്ക് നുഴഞ്ഞു കയറിയതും കുണ്ണ എടുത്തു പുറത്തിട്ട്
കുളിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
ഒരു കണ്ട്രോളും വെക്കാതെ പത്തോ പതിനഞ്ചോ തവണ അടിച്ചപ്പോഴേക്കും നാളിതുവരെ ലഭിച്ചിട്ടില്ലാത്ത സുഖം പകര്‍ന്നു നല്‍കിക്കൊണ്ട് ഡാം പൊട്ടിയപോലെ പാല്‍ ചീറ്റിത്തെറിച്ചു. പുല്‍നാമ്പുകളിലൊക്കെ വെളുത്ത കട്ടനിറത്തില്‍ ശുക്ലം അടിഞ്ഞുകൂടിക്കിടന്നു.
തെല്ലൊരു ക്ഷീണത്തോടെ തിരികെയെത്തിയപ്പോള്‍ ലിസിച്ചേച്ചിയുടെ മുഖത്ത് ഗൂഢമായൊരു പുഞ്ചിരി തത്തിക്കളിച്ചിരുന്നു.
ഞാന്‍ എന്തിന് പോയതാണെന്നു മനസ്സിലായി എന്നത് ആ പുഞ്ചിരിയില്‍ നിഴലിച്ചു നിന്നു.
“ഇന്നെങ്കിലും പറഞ്ഞപോലെ വരുമോ..?”
കറവ കഴിഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ആ മുഖത്തു നോക്കാതെ ഒരു അപേക്ഷയുടെ സ്വരത്തിലാണ് ചോദിച്ചത്.
മറുപടി ഒന്നും വന്നില്ല.
കൂടുതല്‍ പറഞ്ഞു വെറുപ്പിക്കണ്ട എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ പിന്നെ മിണ്ടിയില്ല.
പാത്രങ്ങള്‍ ഭദ്രമായടച്ച് ഉമ്മറത്ത് കൊണ്ടുവച്ചപ്പോഴേക്കും മേമ തയ്യാറായി വന്നിരുന്നു.
“സ്ഥലമൊക്കെ മനസ്സിലായ സ്ഥിതിയ്ക്ക് നാളെത്തൊട്ട് സൊസൈറ്റിയില്‍ കണ്ണന്‍ പോകാന്നാ അമ്മേ പറയുന്നേ..!”
എന്നെ നോക്കി ഒരു കള്ളച്ചിരി പാസാക്കിക്കൊണ്ട് മേമ അമ്മയുടെ നേരെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
നാളെമുതല്‍ ഈ പണി നീ ചെയ്യാമോയെന്ന്‍ മുഖത്തു നോക്കി പറയാതെ വളഞ്ഞ് മൂക്ക് പിടിക്കുകയാണ് മേമയെന്നു എനിക്ക് മനസ്സിലായി.
സത്യം പറഞ്ഞാ ഞാനാകെ പൂത്തു പോയി.ഇന്നലത്തേ ആ പൊക്കോട് കൂടി അവരങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം ചോദിച്ചിരുന്നെങ്കിലെന്ന്‍ മനസ്സില്‍ പല വട്ടം കൊതിച്ചിരുന്നതാണ്.
“നന്നായി..നേരത്തിനും കാലത്തിനും വല്ലതും കഴിക്കാമല്ലോ..!”
അമ്മമ്മയുടെ മുഖം വിടര്‍ന്നു.
“എന്തേലും ബദ്ധിമുട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അറിയിക്കാവുന്നതാണ്..!”
എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ എന്നെ ഉദ്ദേശിച്ച് അല്പം ശബ്ദംകൂട്ടി പറഞ്ഞശേഷം ചുണ്ടുകള്‍ ഉള്ളിലേക്ക് മടക്കി കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് മേമ പൊട്ടി വന്ന ചിരിയൊതുക്കുകയാണ്.
അതേയ്..വല്ലതും പറയാനുണ്ടെങ്കില്‍ മുഖത്തു നോക്കി പറയണം..കേട്ടോ..!”
ഞാനാ താടിക്കിട്ടൊന്നു തോണ്ടിക്കൊണ്ട് ഗൌരവം നടിച്ചു.
“എന്നാ ശരി..നേരിട്ട് തന്നെ ചോദിച്ചേക്കാം…! പോകാമോ ..നാളെത്തൊട്ട്..സാറേ..!!”
അലപം വളഞ്ഞുകുത്തി കൈകൂപ്പിയുള്ള ആ കളിയാക്കല്‍ കണ്ട് ചിരി വന്നെങ്കിലും ഞാന്‍ ഗൗരവം വിട്ടില്ല.
“എന്തിനാ നാളെ മുതല്‍..ഇന്ന് മുതല്‍ പോകാല്ലോ..!”
“വേണ്ട..നാളെ മുതല്‍ മതി…എന്നെ വെയ്റ്റ് ചെയ്യുന്ന ചിലരുണ്ട്.. അവരോടൊക്കെ ഒന്ന് പറയണം.!
മേമ വണ്ടിയിലേക്ക് കയറി.
“വല്ല കോഴികളുമാണോ..?!!”
പാല്‍പാത്രം വണ്ടിയിലേക്ക് കയറ്റി വെക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ വെറുതെയൊന്ന്
കൊത്തി നോക്കി.
“അല്ല..താറാവാ…പെണ്ണുങ്ങളാടാ..!”
മേമ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ മുടിയില്‍ പിച്ചി വിട്ടു.
അപ്പൊ നാളെ മുതല്‍ ഒരു സന്തോഷവും ഒരു ദുഖവും ഒന്നിച്ചു വരാന്‍ പോകുകയാണ്. സൊസൈറ്റി യാത്ര സന്തോഷം പകരുമ്പോഴും മേമയുടെ നെയ്യോത്ത തുടകളെ തൊട്ടുരുമ്മാനുള്ള ചാന്‍സ് നഷ്ടമാകുന്നത് വളരെ വലിയ നഷ്ടം തന്നെയാണ്.
മേമ ‘ഫ്രെണ്ട്സ്’ എന്ന് പറഞ്ഞത് മായച്ചേച്ചിയെ ഉദ്ദേശിച്ചാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായിരുന്നു. അവര്‍ ചിലപ്പോ ഇന്നലെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്ത കാര്യം മേമയോട് പറയാന്‍ ചാന്‍സുണ്ട്. അത് കാരണം മേമയുടെ തീരുമാനത്തില്‍ മാറ്റമുണ്ടാകാനും മതി.
എങ്ങനെ വന്നാലും ഒന്നല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊന്ന്…അത് കൊണ്ട് പേടിക്കണ്ട.
പാത്രങ്ങളുടെ ബാലന്‍സ് ശരിയാക്കുമ്പോള്‍ ഇനി കിട്ടിയില്ലെങ്കിലോ എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ ശരിക്കും മേമയുടെ തുടകളെ തൊട്ടുരുമ്മി.
മേമ പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വേഗം തൊഴുത്തിലേക്ക്‌ ചെന്നു.
ലിസിച്ചേച്ചി പശുക്കള്‍ക്ക് പുല്ലും കാടിവെള്ളവുമൊക്കെ കൊടുത്ത് എനിക്ക് വേണ്ടിയെന്ന പോലെ കാത്തു നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു.
“ഇന്ന് പുല്ലരിയണ്ടേ..?!”
ഞാന്‍ അല്പം കൊതിയോടെയാണ് ചോദിച്ചത്.
“ആഹ്..ഞാന്‍ പോകാന്‍ നോക്കുവാരുന്നു..!”
തൊഴുത്തിന്റെ മുകളില്‍ നിന്നും അരിവാള്‍ വലിച്ചെടുത്തുകൊണ്ടാണ് അവര്‍ പറഞ്ഞത്.
“എന്നാ പോയാലോ..!”
അല്പം വിറയലുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഞാനത് പുറത്തു കാണിച്ചില്ല.
“അത് വേണോ..?”
ചേച്ചി അര്‍ത്ഥം വച്ചൊന്നു ചിരിച്ചു.
“വേണ്ടേ…?”
“വേണമായിരുന്നു..!!”
“പിന്നെ..??”
“ങ്ഹും…ന്നാ..വാ..!”
വശ്യമായൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞിട്ട് അവര്‍ താഴത്തെ പറമ്പ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.
ചൂണ്ടയില്‍ കുടുങ്ങിയ മീനിനെപ്പോലെ ഞാന്‍ പിന്നാലെയും.
പുല്ലരിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കെ ആ കൊല്ലുന്ന നോട്ടം പലപ്പോഴും എന്റെ നേരെ നീളുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവരുടെ മുന്നില്‍ തന്നെ ദര്‍ശനം കൊടുത്ത് ഞാനുമിരുന്നു.
“ആ ദിവാകരന്‍ ചേട്ടനോടൊക്കെ മുട്ടാനുള്ള ആരോഗ്യമൊക്കെ ഉണ്ടല്ലേ..!”
ആ കണ്ണുകളിലപ്പോള്‍ വല്ലാത്തൊരു തിളക്കമുണ്ടായിരുന്നു.
സത്യാവസ്ഥ എന്തായിരുന്നാലും അവരുടെ ആശ്ചര്യം നിറഞ്ഞ വാക്കുകളും അനുമോദനം നിറഞ്ഞ നോട്ടവും എന്നില്‍ വല്ലാതെ കുളിര് കോരിയിട്ടു.
“മിനിഞ്ഞാന്ന് തന്നെ ഞാനൊന്ന് ഓങ്ങി വച്ചതാ…പക്ഷെ അയാളുടെ സമയമായത് ഇന്നലെയാണെന്നു മാത്രം..!”
ഒട്ടും ഉളുപ്പില്ലാതെ ഞാനങ്ങു പൊങ്ങി.
“കരാട്ടെയൊക്കെ പഠിച്ചതല്ലേ…അപ്പൊ കൈക്കും കാലിനുമൊക്കെ നല്ല ബലം കാണും..!”
