താഴെ വഴിയിലേക്ക് പോയി. അവിടം മുതല്‍ കണക്റ്റ് ചെയ്തു വരാനാവും.
അയാളെ ഒരു കൈ സഹായിക്കണമെന്നൊക്കെ ഉണ്ട്. പക്ഷെ ലിസിച്ചേച്ചിയുടെ ചെയ്ത്ത്‍ എന്നെ വല്ലാതെ പരിക്ഷീണിതനാക്കിയിരുന്നു. ഇരുന്നയിടത്തൂന്ന് എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ തന്നെ തോന്നുന്നില്ല.
പെട്ടെന്ന് മേമയുടെ വണ്ടി മുറ്റത്തേക്ക് കയറി വന്നു. ഞാനാ വരവൊന്നു ആസ്വദിച്ചു നോക്കി.
ഹൊ…ഈ മൊതലൊന്നു സന്മനസ്സ് കാണിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാനിങ്ങനെ വല്ലവളുമാരുടെയും പിന്നാലെ പോയി ഊമ്പി നാറേണ്ടി വരുമായിരുന്നോ..!
‘എപ്പോ നോക്കിയാലും ആലോചന…ഇതിനു മാത്രം എന്താവോ ഈ തലയില്‍..!”
വണ്ടിയില്‍ നിന്നിറങ്ങിയ വഴിക്ക് മേമ ഒരു നേര്‍ത്ത ചിരിയോടെ എന്നെ ചുഴിഞ്ഞൊന്ന് നോക്കി.
“കേബിള്‍ ജപ്തി ചെയ്തു…നോ ടൈംപാസ്…!”
എന്റെ മറുപടി കേട്ട് അവര്‍ ഒരല്പം ഉച്ചത്തില്‍ തന്നെ ആസ്വദിച്ചൊന്നു ചിരിച്ചു.
“നിന്റെ ഓരോ മറുപടി കേട്ടാ… ന്നാ ഇത് കഴിച്ചോ…!”
അവര്‍ കയ്യിലിരുന്ന ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവര്‍ എന്റെ നേരെ നീട്ടി.
ഞാനത് വാങ്ങി തുറന്നു നോക്കി. പേരക്കയാണ്..മേമയെപ്പോലെ തന്നെ കണ്ടാല്‍ കൊതി തോന്നുന്ന, ഒരു പോറലോ പുഴുക്കുത്തോ ഒന്നുമില്ലാത്ത അടിപൊളി സാധനം..!
“ഇവിടെ അടുത്തൊരു തോട്ടമുണ്ട്..അവിടുന്ന് മേടിച്ചതാ..!”
എന്നെ കടന്നു പോകുന്നതിനിടയില്‍ എന്റെ മുടിയില്‍ വിരലുകള്‍ കൊണ്ട് കോര്‍ത്ത് ഒന്ന് വലിച്ചു വിട്ടുകൊണ്ടാണ് മേമ പറഞ്ഞത്.
ചെറിയ ചിരിയൊക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഉള്ളിലെ ദേഷ്യം പാടെയങ്ങു മാറിയിട്ടില്ലെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.
മ്ഹും..ഇത് കൊണ്ടൊന്നും ചന്തു തളരില്ല..അറിയാതെ ചുണ്ടിലൊരു ചിരി വിരിഞ്ഞു.
“മീന്‍ കിട്ടിയില്ല..ഞാന്‍ കുറച്ച് വൈകിപ്പോയി..!”
ആ കനപ്പിച്ചുള്ള ശബ്ദത്തിന് അങ്ങനൊരു ക്ഷമാപണം ചേരുന്നില്ല.
ഓഹ്…അതൊന്നും നൊ പ്രോബ്ലം മേമേ….ഞാന്‍ കോഴിക്കോട്ടുന്നല്ലേ വരുന്നത്..അവിടെ കിട്ടാത്ത മീനോ..!”
അവര്‍ക്കിപ്പോഴും കലിപ്പുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടേയില്ലെന്ന മട്ടില്‍ വളരെ നിസ്സാരമായാണ് ഞാന്‍ മറുപടി പറഞ്ഞത്.
“ചേട്ടാ..ഒന്ന് വരാമോ..!”
വഴിയിറമ്പില്‍ നിന്നും ഒരു മൊട്ടത്തല പൊങ്ങി നില്‍ക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു.
‘ചേട്ടനോ..!’
കൂട്ടില്‍ നിന്നെടുത്ത കൊപ്ര പോലെയുള്ള മുതുക്കന്‍ ഒരു പിഞ്ചു പൈതലിനെ നോക്കി ചേട്ടാന്ന്…എനിക്ക് ചിരി വന്നു.
കവര്‍ മാറ്റി വച്ച് ഞാന്‍ വേഗം താഴെ വഴിയിലേക്ക് ചെന്നു. പോസ്റ്റില്‍ ചാരി വച്ച ഏണിയൊന്ന് പിടിച്ചു കൊടുക്കാനായിരുന്നു വിളിച്ചത്.
അയാള്‍ ഉരുണ്ടുരുണ്ട്‌ ഏണിയില്‍ കയറിയപ്പോള്‍ ഞാനതിന്റെ മൂട്ടില്‍ താങ്ങിപ്പിടിച്ച്‌ സപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്തു നിന്നു.
അഞ്ചു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞിട്ടും അയാള്‍ താഴെയിറങ്ങാത്തതില്‍ കലിപ്പ് പിടിച്ച് നില്‍ക്കുന്നതിനിടയില്‍ പെട്ടെന്നാണ് കണ്ണിനും കരളിനും കുളിര് പകരുന്ന ഒരു കാഴ്ച്ചയില്‍ എന്റെ കണ്ണുടക്കിയത്.
താഴത്തെ വയലില്‍ നിന്നും ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലൂടെ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി നടന്നു വരുന്നു..!
എന്റെ ഉള്ളിലൊരു മിന്നലാട്ടമുണ്ടായി. ഒരു പത്തു പതിനെട്ടു വയസ്സ് തോന്നിക്കും…ഓറഞ്ച് നിറത്തില്‍ മുട്ടിനു താഴെ ഇറക്കമുള്ള ഒരു പാവാടയും പച്ച ടീഷര്‍ട്ടുമാണ് വേഷം.
കാരമിട്ടു പൊള്ളിച്ച നല്ല സൊയമ്പന്‍ വെള്ളപ്പം പോലെ തഴപ്പും മുഴുപ്പുമുള്ള കിടുക്കാച്ചി ചരക്ക്..!
ടീഷര്‍ട്ടിലെ മുഴുപ്പ് കണ്ടാലറിയാം നല്ല പിടുത്തക്കാരിയാണെന്ന്…വലിപ്പം വച്ചു നോക്കിയാല്‍ അവളെക്കാള്‍ മുന്നേ അവളുടെ മുലകള്‍ ജനിച്ചു കാണണം.
ഓരോ കാലടി വെക്കുമ്പോഴും ടീഷര്‍ട്ടിനുള്ളില്‍ അതങ്ങനെ വിറച്ചു തുളുമ്പുന്നത്‌ വ്യക്തമായി കാണാം.!
പാവാടയ്ക്കു താഴെ ദൃശ്യമാവുന്ന കൊഴുത്ത കാല്‍വണ്ണകള്‍. ഒരൂഹം വച്ചു നോക്കിയാല്‍ അത് അരക്കെട്ടിലേക്ക് ചെന്നു ചേരുമ്പോള്‍ കണ്ണ് തള്ളിപ്പോകുന്ന വണ്ണവും കൊഴുപ്പും കാണും.
വെളുപ്പുമല്ല എണ്ണനിറവുമല്ല..രണ്ടിനും ഇടയിലുള്ള ഒരു കൊതി പിടിപ്പിക്കുന്ന നിറമാണവള്‍ക്ക്. മലര്‍ന്ന ചുണ്ടുകളും മഷിയെഴുതിയ കണ്ണുകളും മിനുപ്പും തുടിപ്പുമുള്ള കവിളുകളും…ഹോ…എജ്ജാതി മൊതല്..!
അവളും എന്നെ കണ്ടുവെന്നു തോന്നുന്നു. പെട്ടെന്ന് തല താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് നടപ്പിന്റെ സ്പീഡ്‌ ഒന്ന് കുറച്ചു.
മൊട്ടച്ചേട്ടന്‍ ഇറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് നോട്ടം മാറ്റി.
“ഇനി ചേട്ടന്‍ പോയിക്കോളൂ..റിസ്കുള്ളത് കഴിഞ്ഞു..!”
അയാള്‍ എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു.
മൈരന്റെ ചേട്ടന്‍ വിളി.. ആ പെണ്ണെങ്ങാന്‍ കേട്ടാ എനിക്കീ മുതുക്കനെക്കാള്‍ പ്രായമുണ്ടെന്ന് കരുതില്ലേ…ഇമേജ് സ്പോയിലര്‍ തെണ്ടി.
അയാള്‍ ഏണി മതിലില്‍ ചാരി വച്ച് അതിലൂടെ ഞങ്ങളുടെ പറമ്പിലേക്ക് കയറിപ്പോയി.
ഞാന്‍ വീണ്ടും അവളെ നോക്കി. അവള്‍ തൊട്ടടുത്തെത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇപ്പൊ ആ മുലകളുടെ തുളുമ്പല്‍ കൂടുതല്‍ വ്യക്തമാണ്.അത് കാരണം ലുങ്കിയില്‍ ചെറിയൊരു അനക്കം വന്നു തുടങ്ങീട്ടുണ്ട്.
തൊട്ടടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ നോട്ടം ആ മുഖത്തേക്ക് മാറ്റി. അവള്‍ ഇടക്കെപ്പോഴോ ഒന്ന് മുഖമുര്‍ത്തി നോക്കിയപ്പോള്‍, കിട്ടിയ ചാന്‍സില്‍ ഞാനൊരു കളര്‍ഫുള്‍ ചിരി പാസാക്കി.
ഒറ്റ നോട്ടം നോക്കി മുഖം താഴ്ത്തിക്കളയാമെന്ന് കരുതിയിരുന്ന അവള്‍ അത് കണ്ടു ആദ്യമൊന്നു പരുങ്ങി..പിന്നെ പല്ല് വെളിയില്‍ കാണിക്കാതെ ഒരു ചെറു ചിരി മടക്കിത്തന്നു.
മതി…ഇത്രേം മതി..ഇനി ധൈര്യമായി മുട്ടാം..!
“ഹായ്..എന്താ പേര്…ഇവിടെ മേമയെ കാണാന്‍ വേണ്ടിയാണോ..?!”
സകല കോഴികളേയും പോലെ ഞാനും ഒരു ഊമ്പിയ തുടക്കമിട്ടു.
മനസ്സിലാവാത്തത് പോലൊരു പിടപ്പ് അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ നിഴലിച്ചു.
“ഞാന്‍ ഈ വീട്ടിലേയാ..ഇവിടത്തെ ഹേമ എന്റെ മേമയാണ്.. മേമയെ കാണാന്‍ വേണ്ടിയാണോ എന്നാ ചോദിച്ചേ..!”
ഞാന്‍ ശബ്ദം കഴിയുന്നതും സുന്ദരമാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
“അല്ല…!”
ശബ്ദം കൊള്ളാം..കിളിമൊഴി തന്നെ..! എന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു.
“അപ്പൊ ഈ വഴി വേറെ എവിടേക്കെങ്കിലും ലിങ്കാവുന്നുണ്ടോ..?!”
കിളികളോട് സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ബ്രേക്കുണ്ടാവാന്‍ പാടില്ലെന്ന സീനിയേഴ്സിന്റെ ഉപദേശം സ്മരിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന്‍ ഒരല്പം കൂടെ അവളിലേക്കടുത്തു നടന്നു.
അവള്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“ആക്ച്വലി..ഞാനിവിടെ പുതിയതാ…വഴികളൊന്നും അത്രയ്ക്ക്..!”
മുഴുമിപ്പിച്ചില്ല…അപ്പോഴേക്കും ഉമ്മറത്ത് നില്‍ക്കുന്ന മേമയെ ഞാന്‍ കണ്ടു. പെട്ടെന്ന് അവളില്‍ നിന്നൊരു മാന്യമായ ഡിസ്റ്റന്‍സ് കീപ്പ് ചെയ്തു കൊണ്ട് ബാക്കിയങ്ങു വിഴുങ്ങിക്കളഞ്ഞു.
മേമ ഞങ്ങളെയും കണ്ടിരുന്നു. ഇപ്പൊ അങ്ങോട്ട്‌ ചെന്നാ ഇമേജ് പിന്നേം പൊളിയും. ഞാന്‍ വേഗം റൂട്ട് മാറ്റി മൊട്ടച്ചേട്ടന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. അങ്ങേര് ഏണി തെങ്ങില്‍ ചാരി വച്ച് അതില്‍ കയറി നിന്നു കൊണ്ട് കേബിള്‍ വലിച്ചു കെട്ടുകയാണ്.
