ആര്യൻ ലിയയുടെ അരികിൽ ചെന്ന് അവളുടെ മുന്നിൽ മുട്ട് കുത്തിയിരുന്നു.
“ചേച്ചീ…”
ലിയ വീണ്ടും കണ്ണുനീർ പൊഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ…ഞാൻ ഇല്ലേ കൂടെ…ചേച്ചിക്ക് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല…” ആര്യൻ ലിയയെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ എന്നവണ്ണം പറഞ്ഞു.
“എൻ്റെ കാര്യം ഓർത്തല്ലാ…നിന്നെക്കുറിച്ചോർത്താ എൻ്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നത്…നീ എന്തിനാ അയാളെ തല്ലാൻ പോയത്?…അയാളുടെ പിറകെ ഓടാൻ പോയത്?…അയാള് നിന്നെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്തിരുന്നെങ്കിലോ?…നിനക്കെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചിരുന്നെങ്കിലോ…?”
“പിന്നെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണമായിരുന്നു?…ഞാൻ വന്നില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ അയാള് ചേച്ചിയെ?…എനിക്ക് അയാളെ വെറുതെ വിടാൻ തോന്നിയില്ല…”
“വെറുതെ വിടണമെന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…ആളുകളെ വിളിച്ച് കൂട്ടി നമ്മൾക്ക് അയാളെ പിടിച്ച് പോലീസിൽ ഏൽപ്പിക്കാമായിരുന്നില്ലേ…?”
“എങ്കിൽ ഇവിടുത്തുകാർക്ക് അത് പണ്ടേ ആവാമായിരുന്നല്ലോ?…ചേച്ചിയും കണ്ടതല്ലേ?…അയാളെ ഇവിടുള്ളവർക്ക് പേടിയാണ് ചേച്ചീ…”
“നീ അയാളെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്തിട്ട് അതിൻ്റെ ദേഷ്യത്തിൽ അയാള് നിന്നെ ഉപദ്രവിക്കില്ലന്ന് ആര് കണ്ടു…?”
“ഞാൻ ചുമ്മാതെ ചെയ്തതല്ലല്ലോ ഒന്നും…ചേച്ചിയെ അയാള് എന്ത് ചെയ്തേനേം എന്ന് ആലോചിച്ച് നോക്ക് ആദ്യം…”
“എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും പറ്റുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും പറ്റുന്നതിൽ ആണ് എനിക്ക് സങ്കടം…അതെന്താ നീ മനസ്സിലാക്കാത്തത്…?”
ലിയ വീണ്ടും കരയാൻ തുടങ്ങി. തന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടാണ് അവൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നതെന്ന് ആര്യൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവൻ കൂടുതലൊന്നും പിന്നെ തർക്കിക്കാൻ പോയില്ല.
“ചേച്ചീ…സോറി…ചേച്ചിക്ക് എന്നോട് എത്രയും സ്നേഹമുണ്ടോ അതുപോലെ തന്നെയാണ് എനിക്കും ചേച്ചിയോട് എന്നെന്താ ചേച്ചിയും മനസ്സിലാക്കാത്തത്…അയാള് പറഞ്ഞതൊക്കെ കേട്ടും ചേച്ചിയെ ബലമായി പിടിച്ചതും ഒക്കെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരുപാട് ദേഷ്യവും വിഷമവും എല്ലാം കൂടി…നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റിയില്ല…സോറി ചേച്ചീ…”
ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞ് അവസാനിച്ചപ്പോൾ അവന് തന്നോടും എത്രത്തോളം സ്നേഹം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ലിയ അവൻ്റെ കവിളുകളിലും നെറുകയിലും എല്ലാം കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉമ്മകൾ നൽകി. ആര്യൻ അത് ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. തന്നെ അത്രമാത്രം ലിയ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് ആര്യൻ വീണ്ടും വീണ്ടും തിരിച്ചറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.
ലിയയുടെ ചുണ്ടുകൾ ആര്യൻ്റെ മുഖത്ത് നിന്ന് വേർപെട്ട അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ ആര്യൻ അവൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ ലിയയുടെ ഇടതു കവിളിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു. അതിലൂടെ തൻ്റെ സ്നേഹവും ആര്യൻ ലിയയെ അറിയിച്ചു. എന്നാൽ ആര്യൻ്റെ മനസ്സിൽ ലിയയോട് സ്വന്തം ചേച്ചിയോടെന്നപോലെ തീർത്തും കളങ്കമില്ലാത്ത സ്നേഹം ആണെങ്കിലും ലിയക്ക് ഉള്ളിൻ്റെ ഉള്ളിൽ ആര്യൻ ഒരു അനിയനേക്കാൾ ഉപരി മറ്റാരോ ആയതുപോലെ ഒരു തോന്നൽ ആയിരുന്നു.
അവൻ്റെ മൃദുചുംബനം അവളിൽ കുളിരണിയിക്കുന്ന പ്രതീതി ഉളവാക്കി. ലിയ അത് പുറത്ത് കാണിക്കാതെ അവനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു. ആര്യനും ലിയയെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് അവളുടെ തോളിൽ താടി അമർത്തി.
കുറച്ച് മിനിട്ടുകൾക്ക് ശേഷം ഇത്തവണ ലിയ കഴിക്കാം എന്ന് ആര്യനോട് അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മ്മ്…കഴിക്കാം…”
“എങ്കിൽ നീ വിളമ്പിക്കോ…”
“അതിന് ആദ്യം ചേച്ചി ഈ പിടി വിടണം…” ആര്യൻ കളിയായി പറഞ്ഞു.
“പോടാ…” ലിയയുടെ മുഖത്ത് അൽപ്പം ചിരി വിടർന്നു.
ലിയ ആര്യനിൽ നിന്നും അവളുടെ കരങ്ങൾ മോചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“പേടിക്കണ്ട ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല…” ആര്യൻ ലിയയുടെ കവിളിൽ കൈ വെച്ച് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.
ഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം ലിയ ആര്യൻ്റെ ചില കൂട്ടുകറികളുടെ സ്വാദിനെ പറ്റി പുകഴ്ത്തുകയും അവൻ്റെ കൈപ്പുണ്യത്തെ അഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്തു. എങ്കിൽ ഇനി ശനിയാഴ്ചകളിൽ എല്ലാം ഊണ് ഇവിടുന്ന് ആകാമെന്ന് ആര്യനും പറഞ്ഞു. ലിയ അത് സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു.
ചായ ഇട്ട് കുടിച്ച് ഓരോന്ന് പറഞ്ഞും ഇരുന്നും സമയം നാലായപ്പോൾ ആര്യൻ ലിയയോട് പോകണ്ടേ എന്ന് ചോദിച്ചു.
“മ്മ്…പോകാം…” ലിയ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ കൊണ്ടാക്കാം വാ…”
“ഇനി ഞാൻ ഒറ്റക്ക് നടന്നു പോകുന്ന പ്രശ്നം ഇല്ലാ അല്ലെങ്കിലും…”
“ഒറ്റക്ക് വിടാൻ ഞാനും ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല…”
ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ലിയ അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് വീണ്ടും അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
“സോറി ടാ…”
“എന്തിനാ ചേച്ചീ…?” ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ആര്യൻ ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ നിന്നെ ആവശ്യമില്ലാതെ വഴക്ക് പറഞ്ഞതിന്…”
“അത് ചേച്ചി സ്നേഹം കൊണ്ടല്ലേ…സാരമില്ല…എനിക്ക് മനസ്സിലാകും…”
ലിയ വീണ്ടും അവളുടെ കരങ്ങൾ അവൻ്റെ ശരീരത്തിൽ മുറുക്കി.
ആര്യനും അവളെ മുറുകെ തന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് തലയിൽ ഒരു ഉമ്മ കൂടി കൊടുത്തു.
“അതേ ഇങ്ങനെ നിന്നാൽ ബസ്സ് പോകും…” ആര്യൻ പറഞ്ഞു.
അങ്ങനെ തന്നെ കുറച്ച് നേരം കൂടി നിൽക്കാൻ ലിയയുടെ മനസ്സ് വെമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അത് പുറത്ത് കാണിക്കാതെ അവൾ അവൻ്റെ മാറിൽ നിന്നും മുഖം അടർത്തി മാറ്റി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു.
ആര്യൻ വീട് പൂട്ടി ലിയയെ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.പോകുന്ന വഴിയിൽ ലിയയുടെ മനസ്സിൽ പല ചോദ്യങ്ങളും സംശയങ്ങളും ഉയർന്നു വന്നു.
“ശരിക്കും ആരാണ് ആര്യൻ തനിക്ക്?…ആദ്യം ഒരു അനിയനായി കണ്ട അവനോട് ഇപ്പോൾ തനിക്ക് ഒരു അനിയനോട് തോന്നുന്ന തരത്തിലുള്ള സ്നേഹം മാത്രം ആണോ തോന്നുന്നത്?…ആദ്യം അവനോടൊപ്പമുള്ള കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ ആണ് തനിക്ക് സന്തോഷം നൽകിയിരുന്നതെങ്കിൽ പിന്നീട് അവൻ്റെ സാമിപ്യം പോലും താൻ വല്ലാതെ ആഗ്രഹിക്കുന്നു…എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അവൻ്റെ ഒരു ചെറിയ സ്പർശനം പോലും താൻ കൊതിക്കുന്ന രീതിയിലേക്ക് കാര്യങ്ങൾ മാറിയിരിക്കുന്നു…അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു അനുഭൂതി തന്നിലൂടെ കടന്നു പോകുന്നു…ചേട്ടൻ തന്നെ വിട്ടുപോയതിന് ശേഷം മറ്റാരോടും ഇത്രയും കാലം ആയിട്ടും തോന്നാതിരുന്ന ഒരു അടുപ്പം എന്തുകൊണ്ടാണ് തനിക്ക് ആര്യനോട് തോന്നുന്നത്?…ഇവനെ കണ്ടുമുട്ടാൻ വേണ്ടിയാണോ എന്നെ അന്നത്തെ അപകടത്തിൽ നിന്നും ദൈവം രക്ഷിച്ചത്?…ഇതിന് വേണ്ടിയാണോ ഞാൻ ഇത്രയും നാൾ കാത്തിരുന്നത്?…തനിക്ക് അവനോട് തോന്നുന്ന രീതിയിലുള്ള പോലെ ഒരു സ്നേഹം അല്ലാ അവന് തന്നോടുള്ളത്…അവൻ്റെ മനസ്സിൽ ഒട്ടും കളങ്കം ഇല്ലാത്ത സ്നേഹമാണ്…പക്ഷേ താൻ ഇപ്പോൾ അവനിൽ നിന്നും ആഗ്രഹിക്കുന്ന സ്നേഹം മറ്റൊന്നല്ലേ?…അതറിഞ്ഞാൽ അവൻ എങ്ങനെയാവും പ്രതികരിക്കുക?…ഒരിക്കലും അവൻ തന്നോടൊപ്പം ഇനിയുള്ള ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കാണില്ല…പക്ഷേ എത്ര കാലം ഉണ്ടോ അത്രയും കാലം അവനോടൊപ്പം സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കാൻ തൻ്റെ മനസ്സ് ആഗ്രഹിക്കുന്നു ഇപ്പോൾ…”
