“അതേ…ഞാൻ ശരിക്കും അതൊക്കെ വെറുതേ പറഞ്ഞതാ…”
“മ്മ്…വിശ്വസിച്ചു…” ശാലിനി വിശ്വസിച്ചില്ലാ എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന വിധത്തിൽ മറുപടി കൊടുത്തു.
“സത്യം…ചേച്ചിയിൽ എപ്പോഴും നല്ല മണമായിരിക്കും…ഇങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോൾ എനിക്കാ സുഗന്ധം കിട്ടുന്നുണ്ട്…വിട്ടു മാറാനേ തോന്നുന്നില്ല…” ആര്യൻ പറയുന്നതിൻ്റെ കൂടെ കവിൾ മെല്ലെ അവളുടെ കവിളുമായി ഉരുമി.
ശാലിനിയിൽ വീണ്ടും നനവ് പകരാൻ തുടങ്ങുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. അവൻ്റെ താളത്തിലുള്ള വാക്കുകളും തൊട്ടുരുമിയുള്ള നിൽപ്പും അത്രയ്ക്കും നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്ന രീതിയിൽ ഉള്ളതായിരുന്നു.
“പിന്നേ…നീ…എന്നെ സുഖി…പ്പിക്കാൻ ഒന്നും നോക്കണ്ട ഇനി…” അവളുടെ വാക്കുകൾ ഇടറുകയും ഇളക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന കൈ നിശ്ചലം ആവുകയും ചെയ്തു.
“സുഖിപ്പിക്കാൻ ആണെങ്കിൽ എനിക്ക് വേറെ എന്തൊക്കെ ചെയ്യാം…ഇത് സുഖിപ്പീരോന്നുമല്ല…ഉള്ള കാര്യം പറഞ്ഞതാ…” ആദ്യം പറഞ്ഞ വാക്യത്തിൽ ഒരു ദ്വയാർത്ഥം ഒളിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്നതായി ശാലിനിക്ക് തോന്നി.
“മ്മ്…സമ്മതിച്ചു…” ശാലിനി അവൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതിലുള്ള സന്തോഷം പുറത്ത് കാണിക്കാതെ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
“ഇനിയും വിശ്വാസം ആയില്ലേ…എങ്കിൽ ഒരു കാര്യം കൂടി പറയട്ടേ…?” ആര്യൻ അവൻ്റെ കവിൾ പൂർണമായും അവളുടെ കവിളിനോട് ചേർത്തു.
ശാലിനിക്ക് എന്തെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ചെറിയൊരു ബുദ്ധിമുട്ട് പോലും താൻ ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന പേടിയോടെയും കരുതലോടെയുമാണ് അവൻ ഓരോ കാര്യങ്ങളും പറയുന്നതും ചെയ്യുന്നതും. അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും പ്രതികരണം ഉണ്ടായാൽ അവളോട് ക്ഷമ പറഞ്ഞ് പിൻവാങ്ങണം എന്നും അവൻ മനസ്സിൽ കരുതിയിരുന്നു. എന്നാൽ ഇതുവരെയുള്ള തൻ്റെ ഓരോ സ്പർശനത്തിൽ പോലും അവൾ കംഫർട്ട് ആണ് എന്ന് വിളിച്ചോതുന്ന രീതിയിൽ ആയിരുന്നു ശാലിനിയുടെ പ്രതികരണവും പെരുമാറ്റവും.
“എന്താ…?” ശാലിനി അറിയാനുള്ള ആകാംഷയിൽ ചോദിച്ചു.
“അതേ…ചേച്ചിയുടെ വിയർപ്പിനും നല്ല മണമാണ്…എനിക്കതും ഭയങ്കര ഇഷ്ട്ടമാ…” ആര്യൻ ഒരൽപ്പം പേടിയും ആവേശവും ഒരുപോലെ ഇടകലർന്ന സ്വരത്തിലാണ് അത് പറഞ്ഞത്.
അവൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ശാലിനിയിൽ ഒരുൾക്കിടിലമുണ്ടായി. അവളൊന്നു ചെറുതായി വിറച്ചത് ആര്യൻ അറിഞ്ഞു. വെറും വാക്കുകളിലൂടെ ആര്യൻ അവളുടെ തുടയിടുക്കിൽ ഒരു തടാകം തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു. അവൾ അതൊന്നും അവനെ അറിയിക്കാതെ നിൽക്കാൻ അവളുടെ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു. അവനോട് ക്ഷമിച്ചൂ എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഉടനെ തന്നെ അവനിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറണമെന്ന് അവളും, അങ്ങനെ തന്നെ ആ നിൽപ്പ് തുടരണമെന്ന് അവളുടെ മനസ്സും വാശി പിടിച്ചു. ഒടുവിൽ അവളുടെ മനസ്സിൻ്റെ വാശി വിജയിച്ചു.
“ഛീ…പോടാ…നാണമില്ലാത്തവൻ…” അത് പറയുമ്പോൾ ശാലിനി ദേഷ്യം അഭിനയിക്കാൻ പാട്പെട്ടു.
“സത്യം…അന്ന് ചേച്ചിയുടെ കക്ഷത്തിൽ ഭയങ്കര വിയർപ്പ് നാറ്റം ആണെന്ന് ഞാൻ കള്ളം പറഞ്ഞതാ…ശെരിക്കും നല്ല മണം ആയിരുന്നു അവിടെ…” ആര്യൻ കുറച്ച് കൂടി അതിര് കടന്നു. അതവളുടെ പ്രതികരണം അറിയാനും കൂടി വേണ്ടിയായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ ശാലിനി തൻ്റെ വാക്കുകൾക്ക് ശക്തമായ ഒരു തടയിട്ടാൽ ഇത്രയും കൊണ്ട് തൽക്കാലം അവസാനിപ്പിക്കാം എന്ന് അവൻ മനസ്സിൽ കരുതി.
“അയ്യേ…പോടാ വൃത്തികെട്ടവനെ…എൻ്റെ പിണക്കം മാറ്റാൻ വേണ്ടി നീ വേറെ കള്ളം ഒന്നും പറയണ്ടാ…അതും പറയാൻ കൊള്ളാത്ത ഓരോന്ന്…” അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കക്ഷം ശരിക്കും വിയർക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ശരീരം മുഴുവൻ എന്തോ ചൂട് കയറുന്നത് പോലെ ഒരു തോന്നൽ അവളിൽ ഉണ്ടായി. അല്ലെങ്കിൽ ആര്യൻ്റെ വാക്കുകൾ അങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥ അവളിൽ ഉണ്ടാക്കി.
ശാലിനിയുടെ മറുപടി ആര്യന് അത്ഭുതം ആയിരുന്നു. തന്നെ കൂടുതലൊന്നും പറയാൻ അനുവദിക്കാതെ ഈ സാഹചര്യത്തിന് അവൾ ഒരു തടയിടുമെന്നാണ് ആര്യൻ വിചാരിച്ചത്. എന്നാൽ അത്തരത്തിലുള്ള യാതൊരു പ്രതികരണവും അവളിൽ നിന്നുമുണ്ടായില്ല. അത് ആര്യനെ വീണ്ടും ഒരു പടി കൂടി മുന്നോട്ട് പോകാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു. വളരെ സൂക്ഷ്മതയോട് കൂടി മാത്രം എടുത്ത് വെയ്ക്കേണ്ടുന്ന ഒരു “ചെറിയ വലിയ” പടി.
“അതിലെന്താ പറയാൻ കൊള്ളാത്തത്…പിന്നെ പറഞ്ഞത് കള്ളമൊന്നുമല്ല സത്യം തന്നെയാ…സംശയമുണ്ടോ…?” ആര്യൻ അവളുടെ കവിളിൽ നിന്നും മുഖം മാറ്റി അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു.
“പോടാ ചെക്കാ…എൻ്റെ പിണക്കം മാറി…ഞാൻ ക്ഷമിച്ചു പോരെ…?” സംശയമുണ്ടെന്നും ഇല്ലെന്നും പറയാൻ പറ്റാത്ത ഒരു അവസ്ഥയും ചോദ്യവും ആയതുകൊണ്ട് ശാലിനി അങ്ങനെ ഒരു മറുപടി നൽകി. എന്നിരുന്നാൽ കൂടി സംശയം ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ആര്യൻ്റെ അടുത്ത മറുപടി എന്തായിരുന്നിരിക്കാം എന്നും അവൾ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ച് വിഷമിച്ചു.
ശാലിനി അങ്ങനെ പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ആര്യന് അവൻ മനസ്സിൽ ഉദ്ദേശിച്ച കാര്യം ചെയ്യാനും സാധിച്ചില്ല. അതോർത്ത് അവന് കുറച്ച് സങ്കടം തോന്നി. പക്ഷേ പെട്ടെന്ന് അവൻ്റെ മനസ്സിൽ മറ്റൊരു ബുദ്ധി ഉദിച്ചു.
“എന്നിട്ടുമെന്താ മുഖത്ത് ഇപ്പോഴും ഒരു ചിരി വിടരാത്തത്…ഞാൻ എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞു ഒന്ന് ചിരിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയിട്ട്…?” ആര്യൻ ദയനീയ ഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചു.
“ഓഹോ…അപ്പോ അതിന് വേണ്ടി ആയിരുന്നല്ലേ ഈ വൃത്തികേടുകൾ പറഞ്ഞത്…ഇനി എൻ്റെ പിണക്കം മാറ്റാൻ വേണ്ടിയിട്ട് നീ എല്ലാം ഓരോന്ന് ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാണോ എന്നും ആർക്കറിയാം…!?” ശാലിനി അവളുടെ പരിഭവം ഒരു ചോദ്യ ഭാവത്തിലൂടെ അവനെ അറിയിച്ചു.
“എൻ്റെ പൊന്നോ…സത്യമാണേ പറഞ്ഞതൊക്കെ…” ആര്യൻ ആണയിട്ടു.
“മ്മ്…ഉവ്വാ…”
“എന്തായാലും പിണക്കം മാറിയെന്ന് പറഞ്ഞതാ…ഇനി മാറ്റാൻ പറ്റൂല…ഒന്ന് ചിരിച്ചെ ഇനി…” ആര്യൻ അവളുടെ മുഖം ഒരൽപ്പം സൈഡിലേക്ക് തിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ശാലിനി ഒരു ഭാവ മാറ്റവും ഇല്ലാതെ നിന്നു. ഇത് തന്നെയാണ് പറ്റിയ അവസരമെന്ന് ഓർത്ത് ആര്യൻ അവൻ്റെ “വലിയ ചെറിയ” പടി എടുത്ത് വെക്കാൻ ഒരുങ്ങി നിന്നു.
“അതേ…ചിരിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ചിരിപ്പിക്കുമേ…!” ആര്യൻ ഒരു താക്കീത് പോലെ നൽകി.
ശാലിനി അപ്പോഴും ഒരു ഭാവവത്യാസവും മുഖത്ത് വരുത്താതെ “എങ്കിൽ നീ ഒന്ന് ചിരിപ്പിച്ചെ എങ്ങനെയാണെന്ന് കാണട്ടെ” എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നിന്നു.
“ആഹാ ആത്രയ്ക്കായോ…!”
എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആര്യൻ ഇതാണ് തൻ്റെ അവസരം എന്ന് മനസ്സിലാക്കി ഉടനെ തന്നെ അവൻ്റെ വലതുകൈ ശാലിനിയുടെ തോളിൽ നിന്നും നിരക്കി താഴേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന ശേഷം നൈറ്റിയുടെ കൈ പൊക്കി അവളുടെ വലതു കൈയുടെ അടിയിൽകൂടി കക്ഷത്തിന് ഇടയിലേക്ക് രണ്ട് വിരലുകൾ കടത്തി.
