സമയം കളയാതെ ആര്യൻ ആവശ്യമായ വെള്ളം ചട്ടിയിലേക്ക് ഒഴിച്ചിട്ട് ചട്ടി അടപ്പുപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് മൂടി വച്ചു. അപ്പോഴും ശാലിനി അടുപ്പിലേക്ക് ഊതിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ആര്യൻ അൽപ്പം പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നുകൊണ്ട് രാവിലെ ചന്ദ്രികയുടെ പിന്നഴക് ആസ്വദിച്ച പോലെ തന്നെ ശാലിനിയുടെയും ആകാര വടിവ് ആസ്വദിച്ച് നിന്നു.
എന്നാൽ ഉടനെ തന്നെ അവൻ ശാലിനിയോട് മാറാനും ഇനി താൻ ചെയ്യാം എന്നും ആവശ്യപ്പെട്ടെങ്കിലും ശാലിനി മാറാതെ തന്നെ നിന്ന് തീ ആളിക്കത്തിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ അതിനിടയിൽ അടുപ്പിൽ നിന്നും എന്തോ പൊടിയോ മറ്റോ അവളുടെ കണ്ണിനുള്ളിൽ വീണൂ എന്ന് ശാലിനിയുടെ പെട്ടെന്നുള്ള പ്രവർത്തികളിൽ നിന്നും ആര്യന് മനസ്സിലായി.
ശാലിനി അവളുടെ വലതു കണ്ണ് പൊത്തിപ്പിടിച്ച് “ഓഹ് നാശം” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രണ്ടുകാലിൽ തുള്ളുന്നത് കണ്ട ആര്യൻ കാര്യം അന്വേഷിച്ചു.
“എന്താ കണ്ണിൽ എന്തെങ്കിലും പോയോ…?”
“എന്തോ വീണു…”
“അപ്പോഴേ ഞാൻ മാറാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ…കണക്കായി പോയി…” ആര്യൻ അവളെ വീണ്ടും ചൂടാക്കുന്ന രീതിയിൽ പറഞ്ഞു.
“പോടാ പട്ടീ…ഹൂ…” ശാലിനി അവളുടെ കണ്ണ് ഞെരുടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“ഹോ അതിങ്ങനെ ഇട്ട് ഞെരുടാതെ…കൈ മാറ്റിക്കേ നോക്കട്ടെ…” ആര്യൻ അവളുടെ കൈകൾ മുഖത്ത് നിന്നും എടുത്ത് മാറ്റി.
ശാലിനി കണ്ണുകൾ അടച്ച് തന്നെ നിന്നു.
“ഹാ ഇതിങ്ങനെ അടച്ചുപിടിച്ചാൽ എങ്ങനെ കാണാനാ…ചേച്ചി കണ്ണ് തുറന്നേ…” ആര്യൻ അൽപ്പം കാര്യമായി പറഞ്ഞു.
“വേദനിക്കുന്നു ചെക്കാ…” ശാലിനി അൽപ്പം ദേഷ്യത്തിൽ മറുപടി നൽകി.
“അത് കളയണ്ടേ പിന്നെ…ചേച്ചി പതിയെ കണ്ണ് തുറക്ക്…” ആര്യൻ ഇത്തവണ കുറച്ച് ശാന്തമായാണ് പറഞ്ഞത്.
ശാലിനി അവളുടെ കണ്ണുകൾ പ്രയാസപ്പെട്ടുകൊണ്ട് തന്നെ മെല്ലെ തുറന്നു. അകത്ത് ഒരു ചെറിയ കരട് പോലെ എന്തോ ഒന്ന് കിടക്കുന്നത് ആര്യൻ കണ്ടു.
“പേടിക്കണ്ട ഒരു ചെറിയ കരടാ…ബഹളം കണ്ടപ്പോ തോന്നി വലിയ എന്തോ വിറക് കഷണം ആണ് അകത്ത് പോയതെന്ന്…” ആര്യൻ അവളെ കളിയാക്കാൻ പറഞ്ഞു.
“പോടാ…കളിയാക്കാതെ പെട്ടെന്ന് കളയാൻ നോക്ക് നീ അത്…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ശാലിനി വീണ്ടും അവളുടെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു.
“ദേ പിന്നേം അടച്ചു…കണ്ണ് തുറക്ക് ചേച്ചി…” വീണ്ടും ആര്യൻ കുപിതനായി.
ശാലിനി ഒന്നുകൂടി കണ്ണ് തുറന്നപ്പോഴേക്കും വീണ്ടും അടയ്ക്കാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി ആര്യൻ അവളുടെ കണ്ണ് വിരലുകളാൽ അകത്തി തുറന്ന് പിടിച്ചു. അത് നന്നായി എന്ന് ആര്യന് അവൾ വീണ്ടും കണ്ണുകൾ അടയ്ക്കാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തിയപ്പോൾ തോന്നി. ശാലിനിയുടെ ഇടതു കണ്ണ് അവൾ അടച്ചു തന്നെ നിൽക്കുകയാണ്. ആര്യൻ അവളുടെ മുഖത്തിന് അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു.
“ഒന്ന് പെട്ടെന്ന് ആവട്ടെടാ…” ശാലിനിയുടെ വെപ്രാളപ്പെട്ടുകൊണ്ടുള്ള സ്വരം ആര്യൻ്റെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി.
ആര്യൻ വീണ്ടും കുറച്ചുകൂടി ശാലിനിയുടെ ശരീരത്തിനോട് ചേർന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ മുഖത്തിന് അടുത്തേക്ക് അവൻ്റെ മുഖം അടുപ്പിച്ചു. ആര്യൻ്റെ ചുടുനിശ്വാസം തൻ്റെ കവിളിലും ചുണ്ടുകളിലും മുഖത്തിൻ്റെ മറ്റു ചില ഭാഗങ്ങളിലും അടിക്കുന്നത് ശാലിനിക്ക് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു. അവളിലെ വെപ്രാളം കുറഞ്ഞു വന്നത് ആര്യനും അറിഞ്ഞു.
ശാലിനിയുടെ മുഖത്തോട് അത്രയും ചേർന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ സൗന്ദര്യവും ആ മുഖത്തിൻ്റെ മനോഹാരിതയും ആസ്വദിക്കുന്ന ആര്യൻ്റെ നെഞ്ച് പടപടാന്ന് ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി. തൻ്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും ഇഞ്ചുകളുടെ വത്യാസം മാത്രമുള്ള ശാലിനിയുടെ മാറിലേക്ക് അതിൻ്റെ താളത്തുടിപ്പ് എത്തുന്നുണ്ടോ എന്നുപോലും ആര്യൻ ഒരുവേള ശങ്കിച്ചു.
ആര്യൻ അവൻ്റെ മറുകൈ കൂടി ശാലിനിയുടെ തലയിലേക്ക് പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് ശക്തിയായി രണ്ട് തവണ ഊതി. പക്ഷേ കരട് പോയില്ല. അവൻ വീണ്ടും ഒന്നുകൂടി ഊതി. ഇത്തവണ മുന്നോട്ട് ആഞ്ഞപ്പോൾ ശാലിനിയുടെ മുലകളിൽ ആര്യൻ്റെ നെഞ്ച് ചെറുതായി മുട്ടിയിരുന്നു. അത് ശാലിനിയും അറിഞ്ഞു. അടുത്ത തവണ ആര്യൻ മുൻപത്തേക്കാൾ ശക്തിയിൽ ഊതുകയുണ്ടായി. അതിൽ കരട് പോവുകയും ശാലിനി മെല്ലെ രണ്ട് കണ്ണുകളും തുറന്നു. അവൾ നോക്കുമ്പോൾ ആര്യൻ തൻ്റെ മുഖത്തോട് മുട്ടി മുട്ടിയില്ലാ എന്ന് പറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കാഴ്ച്ചയാണ് കാണുന്നത്.
ആര്യൻ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ “പോയോ” എന്ന് ചോദിച്ചു. ശാലിനി താലയാട്ടിക്കൊണ്ട് പോയി എന്നർത്ഥത്തിൽ ഒന്ന് മൂളി.
“ഈ കണ്ണിൽ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ…?” ആര്യൻ അവളുടെ ഇടം കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു.
“ഇല്ലെന്ന് തോന്നുന്നു…” ശാലിനി ഉറപ്പില്ലാത്ത രീതിയിൽ മറുപടി നൽകി.
“നോക്കട്ടേ…?” ആര്യൻ്റെ ശബ്ദം തരളിതമായിരുന്നു.
“മ്മ്…” കണ്ണിൽ ഒന്നും ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടും ശാലിനിക്ക് വേണ്ടാ എന്ന് പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ആര്യൻ അവളുടെ ഇടതു കണ്ണിന് താഴെ കൈ വിരലുകൾ വച്ചുകൊണ്ട് കൺപോള മെല്ലെ താഴ്ത്തി നോക്കി. അവൻ മെല്ലെ അതിലേക്ക് മൃദുവായി ഊതി. ശാലിനി കണ്ണുകൾ അറിയാതെ ചിമ്മി. ആര്യൻ അവൻ്റെ വിരലുകൾ മെല്ലെ അവളുടെ കവിളിലൂടെ തഴുകി. ചെറുവിരൽ അവളുടെ കീഴ്ചുണ്ടിൽ തൊട്ടു. അവൻ മെല്ലെ അതിലൊന്ന് അമർത്തുക കൂടി ചെയ്തു. അവരുടെ കണ്ണുകൾ രണ്ടും ഉടക്കി നിന്നു. ചുണ്ടുകൾ പരസ്പരം ഇണ ചേരാൻ കൊതിച്ചു. ആര്യൻ തൻ്റെ ചുണ്ടിൽ അവൻ്റെ ചുണ്ട് ചേർത്താൽ അത് തടയാൻ പോലും കഴിയാത്ത ഒരു അവസ്ഥയിലേക്ക് അവൻ തന്നെ എത്തിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് ശാലിനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി. എന്നാൽ അവൻ ഒരു പുഞ്ചിരി മാത്രം ചുണ്ടുകളിൽ വിരിയിച്ചുകൊണ്ട് “പേടിക്കേണ്ട ഈ കണ്ണിൽ ഒന്നുമില്ല…” എന്ന് പറഞ്ഞ് അവളിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി.
ആര്യൻ്റെ ആ പ്രവർത്തി അവളിൽ ചെറിയ ഒരു നിരാശ പരത്തിയോ എന്ന് അവൾ ഒരു വേള ശങ്കിച്ചു. എന്നാൽ പിന്നീടാലോചിച്ചപ്പോൾ അവൾക്ക് അതൊരു ആശ്വാസവും നൽകി. മാത്രമല്ല അവനോട് വീണ്ടും കുറച്ചുകൂടി ഒരുതരം സ്നേഹവും മതിപ്പും അവളിൽ തോന്നിത്തുടങ്ങി.
“അതേ കണ്ണിൽ ഒന്നും ഇല്ലെന്ന്…പോയില്ലേ എല്ലാം…?” ശാലിനിയുടെ നിശ്ചലമായുള്ള നോട്ടം കണ്ട് ആര്യൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“ഏഹ്…ആടാ…പോയി…” ശാലിനി കണ്ണിൽ മെല്ലെ തൊട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മ്മ്…പോയി മുഖം ഒന്ന് കഴുകിയേക്ക്…”
“ഹാ…” ശാലിനി ബാത്റൂമിലേക്ക് പോയി.
ആര്യൻ ഈ സമയം ചട്ടിയുടെ മൂടി മാറ്റി ഒന്നുകൂടി കറി ഇളക്കിക്കൊടുത്ത ശേഷം വീണ്ടും അടച്ചുവെച്ചു. അതിന് ശേഷം ചെരകി വച്ചിരുന്ന തേങ്ങ എടുത്ത് അരകല്ലിൽ അരച്ച് അതിൽ നിന്നും പിഴിഞ്ഞ് തേങ്ങാപ്പാൽ എടുക്കാൻ തുടങ്ങി.
