“നീ അല്ലേടാ ഇന്നലെ പറഞ്ഞത് ഞാൻ ഒരു സൈക്യാട്രിസ്റ്റിനെ കാണേണ്ട ആവിശ്യം ഇല്ലെന്ന്. എന്നിട്ടിപ്പോൾ…”
ഒരു ചിരിയോടെ ആകാശ് പറഞ്ഞു.
“നിങ്ങൾ എന്നെ ഇങ്ങനെ തുറിച്ച് നോക്കണ്ട, പുള്ളി ഒരു സൈക്യാട്രിസ്റ് കൂടിയാണ്. പക്ഷെ നമ്മൾ ഒരു കൗൺസിലിംഗിന് ഒന്നും അല്ല ഇവിടെ വന്നിരിക്കുന്നത്.”
കാർ ഗേറ്റിനു വെളിയിൽ ഒതുക്കിയിട്ട് ഗേറ്റ് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ നാലുപേരും ചുറ്റുപാടും ഒന്ന് നിരീക്ഷിച്ചു.
വീടിന്റെ ചുറ്റുപാടും നല്ല വൃത്തിയായി സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്. പറമ്പിൽ പ്ലാവ്, മാവ്, വെപ്പ് അങ്ങനെയുള്ള വൃക്ഷങ്ങളും ചെടികളും കൊണ്ട് സമ്പന്നമാണ്. ചെറിയ തണുപ്പ് നിറഞ്ഞ നിശബ്തമായ ഒരു അന്തരീഷം.
ബെല്ലടിച്ച് അവർ പുറത്ത് കാത്തു നിന്നു. ഈ സമയം കൊണ്ട് മീര അടച്ചിട്ടിരുന്ന ഡോറിലൂടെ അകത്തേക്ക് കയറി പോയി.
അവളുടെ ആ പ്രവർത്തി കണ്ട് നവീൻ അറിയാതെ ചിരിച്ചു.
“എന്താടാ ചിരിക്കൂന്നേ?”
കാവ്യയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.
“അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി പോയിട്ടുണ്ട്.”
ഈ സമയം ഡോർ തുറന്ന് ഒരു 30 വയസ് തോന്നിക്കത്തക്ക ചെറുപ്പക്കാരൻ അവർക്ക് മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപെട്ടു.
“ആരാ?”
അയ്യാളുടെ ചോദ്യത്തിന് ആകാശ് ആണ് മറുപടി നൽകിയത്.
“ഞങ്ങൾ രാമ മൂർത്തി സാറിനെ കാണാൻ വന്നതാണ്.”
ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ അയ്യാൾ പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ തന്നെയാണ് രാമ മൂർത്തി.”
സത്യത്തിൽ അവർ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നത് കുറച്ച് കൂടി പ്രായം ആയിട്ടുള്ള ഒരാളെ ആയിരുന്നു.
അതിന്റെ ഒരു മുഖ ഭാവത്തോടെ തന്നെ ആകാശ് പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ ഇന്നലെ രാത്രി വിളിച്ചിരുന്നു. ആകാശ്.”
രാമ മൂർത്തി നവീനെ ഒന്ന് നോക്കി.
“അപ്പോൾ ഇതാണ് ആകാശ് ഇന്നലെ പറഞ്ഞ കക്ഷി.”
എന്നിട്ട് അയ്യാളുടെ നോട്ടം കാവ്യയുടെ നേർക്കായി.
“നവീന് മാത്രേ ആ പെങ്കൊച്ചിനെ കാണാൻ പറ്റുകയുള്ളെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഇതിപ്പോൾ എനിക്കും കാണാല്ലോ.”
കാവ്യ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ, ഞാനല്ല അത്.”
രാമ മൂർത്തി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാണ്. നിങ്ങൾ അകത്തേക്ക് കയറി വാ.”
വീടിനകത്തേക്ക് കയറിയ അവർക്ക് നല്ല വൃത്തിയായി സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ഹാൾ ആണ് കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്.
നവീൻ ഇരുന്ന സോഫയുടെ അടുത്തേക്ക് ഒരു കസേര വലിച്ചിട്ട് അവനെതിരെ രാമ മൂർത്തി ഇരുന്നു.
“നവീൻ ഈ പറയുന്ന രൂപത്തെ കണ്ട് തുടങ്ങിയിട്ട് ഇപ്പോൾ എത്ര ദിവസമായിട്ടുണ്ട്?”
ഒന്നാലോചിച്ച ശേഷം അവൻ പറഞ്ഞു.
“ഒരു അഞ്ചു ദിവസം ആയിട്ടുണ്ട്.”
“ശരിക്കും ഒരു മനുഷ്യ രൂപം തന്നെയാണോ അവൾക്കുള്ളത്.”
“അതെ. ശരിക്കും ഒരു ജീവനുള്ള പെൺകുട്ടിയെ പോലെ തന്നെയാണ് അവളുടെ പെരുമാറ്റം. പക്ഷെ സ്പർശിക്കാൻ കഴിയില്ല.”
“അവളെ കുറിച്ച് ഒന്നും തന്നെ ആ രൂപത്തിന് ഓർമയില്ലേ?”
“ഇല്ല. സ്വന്തം പേരുപോലും.”
“അവളെ ആദ്യമായി കണ്ടത് മുതൽ ഇതുവരെയുള്ള കാര്യങ്ങൾ നവീന് ഒന്ന് പറയാമോ?”
നവീൻ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും വിശദമായി തന്നെ രാമ മൂർത്തിയോട് പറഞ്ഞു.
എല്ലാ കേട്ട് കഴിഞ്ഞ രാമ മൂർത്തി ഒരു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
“അപ്പോൾ താൻ അവൾക്ക് ഒരു പേരൊക്കെ ഇട്ടു അല്ലെ?”
അവർ മൂന്നുപേരും അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു.
“നല്ല കാര്യം തന്നെയാണ് അത്. തനിക്ക് അവളെ പേടിയില്ല ഒരു സൗഹൃദം സ്ഥാപിക്കാനാണ് താല്പര്യം എന്ന് അതിൽ നിന്നും മനസിലായി.”
കുറച്ച് നേരം രാമ മൂർത്തി ആലോചിച്ചിരുന്നു. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു.
“മീര ഇപ്പോൾ തന്റെ കൂടെ ഉണ്ടോ?”
ഒരു ചിരിയോടെ നവീൻ പറഞ്ഞു.
“സാർ വാതിൽ തുറക്കുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ അവൾ വീടിനകത്തേക്ക് കയറി പോയി.”
അത് കേട്ട് രാമ മൂർത്തി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
“അപ്പോൾ കക്ഷി വന്നയുടനെ ഇവിടെ പരിശോധന തുടങ്ങി. അവളെ ഒന്ന് വിളിച്ചേ.”
നവീൻ മീരയെ ഉറക്കെ പേരെടുത്തു വിളിച്ചു, കുറച്ച് സമയങ്ങൾക്കകം തന്നെ അവൾ നവീന്റെ അരികിൽ എത്തി.
“സാർ അവൾ എന്റെ അടുത്ത് നിൽപ്പുണ്ട്.”
ഒരു ചിരിയോടെ രാമ മൂർത്തി ചോദിച്ചു.
“മീര ഇവിടൊക്കെ പരിശോധിച്ചിട്ട് എന്തൊക്കെ കണ്ടു.”
മീര ഒരു ജാള്യതയോടെ നവീന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“പറ.. ഞാൻ സാറിനോട് പറഞ്ഞോളം.”
മീര പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങൾ നവീൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
“സാർ അല്ലാതെ ഈ വീട്ടിൽ വേറെ ആരും ഇല്ല.. അടുക്കളയിൽ ലാപ്ടോപ്പ് ഇരിപ്പുണ്ട്. അതിൽ ഒരു കൊറിയൻ ഫിലിം പ്ലേയ് ആയികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.. പകുതി കഴിച്ച ദോശ പ്ലേറ്റിൽ ലാപിനടുത്ത് തന്നെ ഇരുപ്പുണ്ട്. പിന്നെ റൂമിൽ ഒരു കൂട്ടിൽ വെള്ള എലിയെ വളർത്തുന്നുണ്ട്.”
ഇതൊക്കെ കേട്ട് കഴിഞ്ഞ രാമ മൂർത്തി ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“അപ്പോൾ അടുക്കള, ബെഡ്‌റൂം എല്ലായിടത്തും മീര കയറി ഇറങ്ങി.”
മീര ഒരു ചിരിയോടെ പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ ഇരിക്കുന്ന നവീനെ നോക്കി.
“നിങ്ങൾ എല്ലാപേരും കുറച്ച് സമയത്തേക്ക് മിണ്ടാതെ ഇരിക്കണം.”
ഇതും പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് രാമ മൂർത്തി കണ്ണുകൾ അടച്ചു. ഏകദേശം 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് പിന്നെ കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്നത്. അത്രയും നേരം അവരെല്ലാപേരും അയ്യാളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.
രാമ മൂർത്തി എന്താണ് പറയുന്നതെന്നറിയാൻ എല്ലാപേരും ആകാംഷയോടെ കാത്തിരുന്ന്.
“എനിക്കിവിടെ ഇപ്പോൾ ഒരു ആത്മാവിന്റെ സാന്നിത്യം കണ്ടെത്താൻ കഴിയുന്നില്ല.”
മീരയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു.
നവീൻ ചോദിച്ചു.
“അപ്പോൾ എന്റെ കൂടെയുള്ളത് ഒരു ആത്മാവ് അല്ലെന്നാണോ?”
‘അതെ..”
“അപ്പോൾ മീര ഇപ്പോഴും എവിടെയെങ്കിലും ജീവനോടെ കാണുമല്ലേ?”
“എനിക്ക് അതിനാണ് സാധ്യത കൂടുതൽ തോന്നുന്നത്.”
ആകാശും കാവ്യയും ആശ്വാസത്തോടെ നെടുവീർപ്പിട്ടു. മീരയുടെ അവസ്ഥയും മറ്റൊന്നായിരുന്നില്ല.”
“നമ്മുടെ ശരീരത്തു ഉള്ള ഉർജ്ജങ്ങളുടെ ഒരു മിശ്രിതമാണ് ഈ ആത്മാവ് എന്നതാണ് എന്റെ ഒരു വിശ്വാസം. ആ ഊർജ മിശ്രിതത്തിന് ശരീരത്തിൽ നിലനിൽക്കാനാകാതെ വരുമ്പോൾ ശരീരം വിട്ടകലും.”
നവീൻ ചോദിച്ചു.
“സാറിന് എങ്ങനെ ആണ് അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ഊർജം ഇവിടെ ഉണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നറിയാൻ കഴിയുന്നത്.”
ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം രാമ മൂർത്തി പറഞ്ഞു.
“തനിക്ക് മാത്രം മീരയെ എങ്ങനെ കാണാൻ കഴിയുന്നു എന്നതിന് ഒരു ഉത്തരം ഇല്ലല്ലോ. അത് പോലെ എനിക്കെങ്ങനെ ഇതിനു കഴിയുന്നു എന്നതിന്റെയും ഉത്തരം ഞാൻ അന്വേഷിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.”
അവർ രാമ മൂർത്തിയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് അവിടെ നിന്നും നേരെ പോയത് മാളിലേക്കായിരുന്നു.
മാളിലെത്തിയ അവർ കാവ്യയുടെ നിർദ്ദേശ പ്രകാരം നേരെ പോയത് ഫുഡ് കോർട്ടിലേക്കായിരുന്നു.
അവിടേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ കാവ്യ ചോദിച്ചു.
“ഇനി എന്താണ് നമ്മുടെ അടുത്ത നീക്കം?”
ആകാശാണ് അതിനു മറുപടി നൽകിയത്.
“മീര ആരാണെന്ന് കണ്ടെത്തണം.”
നവീൻ ചോദിച്ചു.
“പക്ഷെ എങ്ങനെ?”
“ഞാൻ ഒന്ന് ആലോചിക്കട്ടെ. എന്തെങ്കിലും വഴി ഉണ്ടാകും.”
