പുന്നൂസ് അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി. അയാളുടെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞിട്ട്‌ അല്‍പ്പ നേരത്തേക്ക് അയാള്‍ക്ക് സംസാരിക്കാനെ സാധിച്ചില്ല. നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ കണ്ണുകള്‍ കൈലേസ് കൊണ്ട് തുടച്ചിട്ട് അയാള്‍ അവനെ നോക്കി.
“മോനെ വാസൂ..നിന്റെ വാക്കില്‍ എനിക്ക് ഉറച്ച വിശ്വാസമുണ്ട്..അത് ഈ അച്ചനില്‍ എനിക്കുള്ള വിശ്വാസമാണ്..പക്ഷെ നീ ഒന്നറിയണം….അവന്മാര്‍ നിസ്സാരക്കാരല്ല. അഭ്യാസികളും ഉന്നത ബന്ധങ്ങള്‍ ഉള്ളവരുമാണ് ..ഈ നാട്ടിന്‍പുറത്തുള്ള സാധാരണക്കാരുമായി അവരെ നീ തുലനം ചെയ്ത് ചെറുതായി കാണരുത്….”
പുന്നൂസ് അവന്റെ കൂസലില്ലായ്മയില്‍ തനിക്കുള്ള ശങ്ക മറച്ചു വയ്ക്കാതെ പറഞ്ഞു. വാസു എന്തോ തമാശ കേട്ടതുപോലെ ചിരിച്ചു. പിന്നെ അയാളെയും പിന്നെ മുകളിലേക്കും നോക്കി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു:
“അഭ്യാസം.. രണ്ടു കൈകള്‍ കൊണ്ടും കാലുകള്‍ കൊണ്ടും കാണിക്കുന്ന അഭ്യാസമല്ലേ..അത് സാരമില്ല..പിന്നെ ഉന്നത ബന്ധം..എനിക്കും ഉണ്ട് സാറേ അതിനെക്കാള്‍ വലിയ ഉന്നത ബന്ധം..അതിനു മേല്‍ വേറെ ഒരുത്തനും ഒരു ബന്ധവും ഉണ്ടാക്കാന്‍ പറ്റത്തില്ല..അങ്ങ് മോളില്‍..അങ്ങേരുമായിട്ടാണ് എന്റെ ബന്ധം…”
അച്ചന്‍ പുന്നൂസിനെ നോക്കി എങ്ങനെയുണ്ട് എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ചിരിച്ചു. പിന്നെ അവന്റെ ശിരസില്‍ തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു:
“കണ്ടോടോ പുന്നൂസേ..ഇവനാണ് വാസു..ഇവനാണ് എന്റെ മോന്‍….അവന്റെ ഈ ദൈവാശ്രയം ആണ് അവന്റെ വിജയം..പുന്നൂസിനി അടുത്ത കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്ക്”.
“ശരി വാസു..എന്റെ മനസിന് ഇപ്പോഴാണ്‌ ഒരു സമാധാനം കിട്ടിയത്..നീ ഇന്നുതന്നെ വരാന്‍ തയാറാണോ?”
“ആണ്..”
“ശരി..പക്ഷെ ഇന്ന് നീ വരണ്ട.ഞാന്‍ ആദ്യം നിനക്ക് വേണ്ട കാര്യങ്ങള്‍ ഒരുക്കിയ ശേഷം വന്നു നിന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പൊയ്ക്കോളാം..നാളെത്തന്നെ..അത് പോട്ടെ എനിക്ക് വേണ്ടി ജോലി ചെയ്യുന്നതിന് നിനക്ക് ശമ്പളം വേണ്ടേ?”
“അതൊക്കെ സാറ് തീരുമാനിച്ചാല്‍ മതി..”
“വളരെ അപകടം പിടിച്ച പണിയാണ്..നിനക്ക് എത്ര വേണം? നീ പറയുന്നതാണ് നിന്റെ കൂലി..” പുന്നൂസ് അവന്റെ മനസ്‌ അറിയാനായി ചോദിച്ചു.
“ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ ജോലിക്ക് പോയാല്‍ എഴുന്നൂറ് മുതല്‍ ആയിരം വരെ കിട്ടും. ഇതിന് അത്ര മേലനങ്ങി പണി ചെയ്യേണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ..സാറ് ദിവസം അഞ്ഞൂറ് വച്ചു തന്നാല്‍ മതി…”
പുന്നൂസിന്റെ കണ്ണുകള്‍ വീണ്ടും സജലങ്ങളായി. അല്‍പനേരം അയാള്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“വാസൂ..നിന്റെ വില നിനക്ക് അറിയില്ല..സാരമില്ല….ഞാന്‍ ഇത്രയേ പറയുന്നുള്ളൂ..എന്റെ മകളെ നീ അപകടത്തില്‍ പെടാതെ സംരക്ഷിച്ചാല്‍, നിന്റെ ജീവിതം ഞാന്‍ മാറ്റി മറിക്കും…”
“പിന്നെ അച്ചനോടും സാറിനോടും എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്” വാസു പറഞ്ഞു. ഇരുവരും അവനെ ചോദ്യഭാവത്തില്‍ നോക്കി.
“ഈ പറഞ്ഞവന്മാര്‍ സാറിന്റെ മോളെ എത്രയും വേഗം ഉപദ്രവിക്കാനായി നിങ്ങള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണം..കാരണം എനിക്ക് സിറ്റിയിലെ ജീവിതം അത്ര ഇഷ്ടമല്ല..പണി തീര്‍ത്തിട്ട് വേഗം എനിക്കിങ്ങ് വരണം…”
അച്ചനും പുന്നൂസും വാക്കുകള്‍ കിട്ടാതെ പരസ്പരം നോക്കി ഇരുന്നുപോയി.
സന്ധ്യാസമയത്ത് മുസ്തഫയ്ക്കും മൊയ്തീനും രവീന്ദ്രനും ഒപ്പം രവീന്ദ്രന്റെ വീട്ടില്‍ ദിവാകരനും ഉണ്ടായിരുന്നു. നാലുപേരും പുറത്ത് മാറിയിരുന്നു മദ്യസേവയ്ക്ക് ഒപ്പം രഹസ്യമായ ചില ചര്‍ച്ചകളില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.
“അവനോടു നമ്മള്‍ പകരം ചോദിച്ചില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമുണ്ടോ? രവീന്ദ്രന്‍ സാറ് പറ..എന്താ അവനെ ചെയ്യേണ്ടത്?”
മുസ്തഫ ചോദിച്ചു. മുന്‍ നിരയിലെ നാല് പല്ലുകള്‍ നഷ്‌ടമായത് അവന്റെ മുഖം വികൃതമാക്കിയിരുന്നു.
“നമ്മുടെ പിള്ളേരെ അവന്റെ വീട്ടിലോ ആപ്പീസിലോ വിടണം. നാലോ അഞ്ചോ പേര് ചെന്നാല്‍ ഒന്നും നടക്കത്തില്ല. ഒരു പത്തു പന്ത്രണ്ട് എണ്ണത്തിനെ എങ്കിലും വിടണം. അവനെ വെട്ടി അരിഞ്ഞു കളയാന്‍ അവന്മാരോട് പറ..നായിന്റെ മോന്‍ ഇനി നേരെ ചൊവ്വേ ജീവിക്കാന്‍ പാടില്ല..”
രവീന്ദ്രന്‍ പല്ല് ഞെരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“കൊന്നാല്‍ പുലിവാല്‍ ആകത്തില്ലേ സാറേ..” മൊയ്തീന്‍ ചോദിച്ചു.
“കൊല്ലണ്ട..പക്ഷെ അവന്‍ ജീവിക്കുകേം വേണ്ട..ബാക്കിയുള്ള കാലം അവന്‍ എഴഞ്ഞെഴെഞ്ഞു നടക്കണം…അതെനിക്ക് എന്റെ ഈ കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ട് കാണണം” രവീന്ദ്രന്‍ പകയോടെ പറഞ്ഞു.
“അവള്‍..ആ രുക്മിണി ആണ് അവനെ വഷളാക്കുന്നത്..ഒരവസരം ഒത്താല്‍ അവളെ ഞാനൊരു പണി പണിയും..എന്റെ ഒരു മോഹമാണ് അത്..” ദിവാകരന്റെ വാക്കുകളില്‍ പകയും കാമാര്‍ത്തിയും നിറഞ്ഞിരുന്നു.
“നീയുമായി എങ്ങനാ അവര് തെറ്റിയത്?” രവീന്ദ്രന്‍ ചോദിച്ചു.
“ആ കള്ള നായിന്റെ മോളും അവനും തമ്മില്‍ എന്തൊക്കെയോ പരിപാടികള്‍ ഉണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് കുറെ നാളായി സംശയമുണ്ട്…അല്ലെങ്കില്‍ വല്ലോനും ഉണ്ടായ അവനോട് അവള്‍ക്കിത്ര സ്നേഹം തോന്നണ്ട കാര്യമെന്താ? നല്ല ചോരേം നീരും ആരോഗ്യോം ഉള്ള അവനെ കണ്ടപ്പോള്‍ പൂറിക്ക് ഇളകി…എന്റെ മണ്ടന്‍ ചേട്ടനെ അവള്‍ വഞ്ചിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് അവിടെ ചെന്നപ്പോള്‍ ഒക്കെ എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുള്ളതാണ്…അവളുടെ കഴപ്പിന് അവന്‍ തികയുമോ? ആ മോളു പെണ്ണും അങ്ങനെ ചില സംശയങ്ങള്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞത് വച്ച് ഞാന്‍ അവനെ കൈയോടെ പിടിക്കാന്‍ ഒരു ദിവസം അവിടെപ്പോയി..പക്ഷെ കഷ്ടകാലത്തിന് അവനെന്നെ കണ്ടു..അപ്പഴേക്കും അവനും അവളും കൂടി കഥ അങ്ങ് മാറ്റി…അതോടെ എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിച്ച ഏട്ടന്‍ ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി എന്നെ തല്ലി..എല്ലാം അവളും അവനും കാരണമാണ്..രണ്ടിനോടും എനിക്ക് പകരം ചോദിക്കണം” ദിവാകരന്‍ പല്ലുകള്‍ ഞെരിച്ചു.
“തള്ളേം മോളും കഴപ്പികളാ..ആ പെണ്ണ് ഒരു ആറ്റന്‍ ചരക്കാണല്ലോടോ ദിവാകരാ..കാര്യം തന്റെ ചേട്ടന്‍റെ മോളൊക്കെത്തന്നെ..പക്ഷെ അവളെ കണ്ടാല്‍ എന്റെ സാധനം മൂക്കുമെടോ…” രവീന്ദ്രന്‍ മദ്യലഹരിയില്‍ ഉത്തെജിതനായി പറഞ്ഞു. മുസ്തഫയും മൊയ്തീനും അതുകേട്ടു ചിരിച്ചു പരസ്പരം നോക്കി.
“ഹും ചേട്ടനും അനിയനും അങ്ങ് സുഖിച്ച മട്ടുണ്ടല്ലോ പെണ്ണിന്റെ കാര്യം കേട്ടപ്പോള്‍” മൊയ്തീനെയും മുസ്തഫയെയും നോക്കി അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് രവീന്ദ്രന്‍ ദിവാകരന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു:
“കേട്ടോടോ ദിവാകരാ..എന്റെ ഒരു തലതിരിഞ്ഞ മോനുണ്ടല്ലോ..അവനുമായി ആ പെണ്ണിന് ചില വരത്തുപോക്ക് ഒക്കെ ഉണ്ട്..അവള്‍ അന്നിവിടെ വന്ന ദിവസമാ മുസ്തഫ വന്നതും പ്രശ്നം ഉണ്ടായതും..അന്നിവന്‍ വന്നിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ ചിലതൊക്കെ നടന്നേനെ..എന്റെടോ അവളുടെ മൊല ഒന്ന് കാണണം..ഈ പ്രായത്തില്‍ ഇത്ര വലിയ മൊല എങ്ങനാടോ അവള്‍ക്ക് കിട്ടിയത്..”
“എന്റെ സാറേ ആദ്യം സാറ് അവള്‍ടെ തള്ളെ ശരിക്കൊന്നു കാണ്…അപ്പൊ ഈ സംശയമൊന്നും തോന്നത്തില്ല…..യ്യോടി ഗോതമ്പ് വിതച്ചാല്‍ നെല്ല് വളരുമോ..കഴപ്പീടെ മോള് കഴപ്പി ആകാതിരുന്നാലല്യോ അത്ഭുതം? പിന്നെ അവളെ ഞാന്‍ ശകലം ഉപ്പു നോക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് കൂട്ടിക്കോ..അവനും ആ നായിന്റെ മോളും അവിടെ ഇല്ലാരുന്നെങ്കില്‍ അവള്‍ടെ കഴപ്പ് ഞാന്‍ തീര്‍ത്ത് കൊടുത്തേനെ..പക്ഷെ ആ നായിന്റെ മക്കള്‍ രണ്ടും ഉള്ളിടത്തോളം കാലം ഇനി ആ പെണ്ണിനേയും ഒത്തു കിട്ടത്തില്ല…” ദിവാകരന്‍ ദിവ്യയുടെ കൊഴുത്ത ശരീരം മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തുകൊണ്ട് തെല്ലു നിരാശയോടെ പറഞ്ഞു.
