ഒരു പിണക്ക ഭാവം അവളുടെ മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയതും ആ പിണക്കം നാണമായി മാറി. പെട്ടന്ന് അവൾ അല്‍പ്പം മുന്നോട്ട് കുനിഞ്ഞ് എന്റെ വലത് കൈനെ അവളുടെ രണ്ട് കൈകൾ കൊണ്ടും പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു.
“താങ്ക്സ് ചേട്ടാ…” അവള്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ അവളുടെ അസുഖത്തിന്റെ ക്ഷീണം ഇപ്പോഴും മുഖത്തും ശബ്ദത്തിലും ഉണ്ടായിരുന്നത് സ്പഷ്ടമായിരുന്നു.
“എന്റെ അവസ്ഥയില്‍ ഒറ്റക്ക് ബസ്സില്‍ വരാൻ കഴിയില്ലായിരുന്നു… പിന്നെ സാധാരണയായി ഓട്ടോയിൽ ഒറ്റക്ക് വരാനും എനിക്ക് ധൈര്യമില്ല. ചേട്ടൻ എന്റെ സഹായത്തിന് ഓടിയെത്തിയതിന് ഒത്തിരി നന്ദിയുണ്ട് കേട്ടോ.” അവൾ നന്ദി അറിയിച്ച ശേഷം എന്റെ കൈ വിട്ടിട്ട് നേരെ ഇരുന്നു.
“എന്നാൽ ശെരി ചേച്ചി.. ഞാൻ പോകുവാ.” ചേച്ചിയെ നോക്കി പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ എഴുനേറ്റു. “നി നല്ലോണം ടെസ്റ്റ് എടുക്ക്.” ശേഷം ഷസാനയെ നോക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഇരിക്കൂ ചേട്ടാ.. ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ട് പോയാ മതി.” ഷസാന പറഞ്ഞ അതേ സമയം തന്നെ ചേച്ചിയും എന്നോട് കഴിച്ചിട്ട് പോകാൻ പറഞ്ഞു.
“വേണ്ട, ഇപ്പോഴേ സമയം രണ്ട് കഴിഞ്ഞു. ഇന്ന്‌ പുതിയൊരു സ്റ്റാഫ് വരുന്നുണ്ട്. അവരെ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ്‌ ജോലി ഏല്‍പ്പിക്കണം.”
“അതൊന്നും പറ്റില്ല. നി കഴിച്ചിട്ട് പോയാൽ മതി.” ചേച്ചി തീര്‍ത്തു പറഞ്ഞു.
ഉടനെ ഷസാനയും എഴുനേറ്റ് എന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട്‌ എന്നെ ഡൈനിംഗ് റൂമിലേക്ക് നയിച്ചു.
ഞാനും അനുസരണയുള്ള കുട്ടിയെപ്പോലെ നടന്നു. കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സമയം ഷസാന അധികവും എന്നെയാണ് നോക്കി കഴിച്ചത്. പക്ഷേ അവളുടെ മുഖത്ത് ദേഷ്യം ഇല്ലായിരുന്നു. എന്നാല്‍, അവളുടെ അമ്മയെ ഞാൻ കളിച്ചു എന്നതിന്റെ ചെറിയൊരു പിണക്കം പോലെ എന്തോ ഒരു ഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നു.
എനിക്ക് ഭയങ്കര അസ്വസ്ഥത തോന്നിയത്‌ കൊണ്ട്‌ ഞാൻ വേഗം കഴിച്ചിട്ട് എഴുന്നേറ്റു.
അവരോട് യാത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ വേഗം ഇറങ്ങി. മാളിൽ എത്തിയപ്പോ ആതിര ചേച്ചി എന്റെ ഓഫീസില്‍ വെയിറ്റ് ചെയ്യുന്നത് കണ്ടു.
അന്നേരം ആരോടും സംസാരിക്കാനുള്ള മൂഡ് ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട്‌ അവരോട് എന്തൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞിട്ട് മാൾ സൂപ്പർവൈസറിനെ വിളിച്ച് അവരെ ഏല്‍പ്പിച്ചു.
എന്നിട്ട് ഓരോന്നും ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന നേരത്താണ് ദേവിയുടെ കോൾ വന്നത്. ഉടനെ മറ്റുള്ള കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം മനസ്സിൽ നിന്നും മാറ്റിയിട്ട് അവളുടെ കോൾ എടുത്തു.
“ആതിര ചേച്ചി ജോലിയിൽ ജോയിൻ ചെയ്തു, അല്ലേ….?” ഞാൻ എടുത്തതും ദേവി ചോദിച്ചു.
“ആം.. അതേ.”
“പിന്നേ എന്റെ ഫോട്ടോ നോക്കി താരതമ്യം ചെയ്യ്തിട്ട് പറയാമെന്ന് പറഞ്ഞ ആൾ ഇതുവരെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…?” അല്‍പ്പം മടിച്ചു മടിച്ചാണ് ദേവി ചോദിച്ചത്‌.
അതുകേട്ട് എനിക്ക് അല്‍ഭുതം തോന്നി. അപ്പോ പെണ്ണിന് എന്റെ അഭിപ്രായം കേള്‍ക്കാന്‍ താല്പര്യമുണ്ട് എന്നറിഞ്ഞതും ഹൃദയത്തിൽ ഒരു തൂവല്‍ സ്പര്‍ശം ഏറ്റത് പോലെ തോന്നി.
“നല്ലത് പോലെ നോക്കി പോലുമില്ല. അപ്പോഴും നി ഡിലീറ്റ് ചെയ്തില്ലേ..?” ഞാൻ കുറ്റപ്പെടുത്തി.
“അത്ര നോക്കിയതൊക്കെ മതി. ഇനി ചേട്ടന്‍ പറയൂ, സാരി എനിക്ക് ചേരുന്നുണ്ടോ..?”
തല്‍കാലം കൂടുതൽ മസിൽ പിടിക്കേണ്ടെന്ന് ഞാൻ കരുതി… കാരണം അവള്‍ക്ക് എന്നെ കുറിച്ച് തെറ്റായ ചിന്ത എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായാല്‍ അവള്‍ എന്നില്‍ നിന്നും അകന്നു പോകും.
“നിന്റെ മുഖത്തിന് ഫോട്ടോ അത്ര ചേരുന്നില്ല. പക്ഷേ ഏതു സാരി ഉടുത്താലും നിനക്ക് ചേരുന്നുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു.”
എന്റെ മറുപടി കേട്ടിട്ട് കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് അവള്‍ മിണ്ടിയില്ല.
കുറെ കഴിഞ്ഞ് അവൾ ഹതാശഭരിതയായി ചോദിച്ചു, “എന്റെ ഫോട്ടോ കാണാന്‍ തീരെ കൊള്ളില്ലേ…!?”
അവളുടെ സ്വരത്തിലെ നിരാശയും വിഷാദവുമെല്ലാം കേട്ട് എനിക്ക് ചിരി വന്നു.
“ചിലപ്പോ ഇന്ന്‌ നി ഉടുത്തിരുന്ന ആ സാരിയിൽ എനിക്കങ്ങനെ തോന്നിയതാവും.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ചിലപ്പോ ആയിരിക്കാം..” അവൾ അല്‍പ്പം പ്രതീക്ഷയോടെ പറഞ്ഞു. “ശരി ചേട്ടാ.. എനിക്ക് പോകാൻ സമയമായി. ഞാൻ വെക്കുന്നു.” അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് അവള്‍ കട്ടാക്കി.
രണ്ട് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞതും എന്റെ മൊബൈലില്‍ കുറെ മെസേജസ് വന്നു. നോക്കിയപ്പോ ദേവിയുടെ മെസേജസ് ആയിരുന്നു. എല്ലാം ഫോട്ടോസ് ആണെന്ന് മനസ്സിലായി.
ആകാംഷയോടെ ഞാൻ തുറന്നു നോക്കി. ഏകദേശം ദേവിയുടെ മുപ്പത് ഫോട്ടോസ് ഉണ്ടായിരുന്നു. പല തരത്തിലും നിറത്തിലും ഉള്ള സാരീസ് ഉടുത്തു കൊണ്ടുള്ള ഫോട്ടോസ് ഉണ്ടായിരുന്നു, ചിലത് ചുരിദാർ ഇട്ടു കൊണ്ടും, മറ്റ് ചിലത് നൈറ്റി, പിന്നെ നൈറ്റ് ഡ്രസ് ഇട്ടു കൊണ്ടുള്ള ഫോട്ടോസ് പോലും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അവസാനം ഒരു ടെക്സ്റ്റ് മെസേജ് കൂടി വന്നു, “ഇതൊക്കെ ചേട്ടൻ നോക്കിയേ… ശെരിക്കും എന്റെ ഫേസ് ഫോട്ടോയ്ക്ക് ചേരില്ലേ…? പിന്നെ നോക്കി കഴിഞ്ഞിട്ട് അതൊക്കെ ഡിലീറ്റ് ചെയ്യണേ.. പ്ലീസ്.”
(തുടരും)
