ഇതു നിൻ്റെ ലാസ്റ്റ് ചാൻസാണ് കേശവൻ! ആ സ്വരം പിന്നെയുമുയർന്നു. ഇത്തിരി മുന്നേ നടന്നതിൻ്റെ ഒരു ലക്ഷണവും ആ മുഖത്തോ പെരുമാറ്റത്തിലോ ഇല്ലായിരുന്നു! നീ ഫോൺ വിളിക്കുകയോ, അവിടെച്ചെല്ലുകയോ, ആരുടെയെങ്കിലും കാലുപിടിക്കുകയോ… എന്തു കുന്തം ചെയ്താലും വേണ്ടില്ല.. ഇക്കാര്യം ഇന്ന് സോൾവു ചെയ്യണം. മനസ്സിലായോടാ?
യെസ് മാഡം. ഞാൻ പിൻവാങ്ങി.
നേരെ പോയി വണ്ടിയെടുത്ത് സോണലോഫീസിലേക്കു വിട്ടു. കിടപ്പായിരുന ശങ്കരേട്ടൻ്റെ വീടു വഴി വിട്ട് പുള്ളീടെയൊരു കണക്ഷൻ്റെ നമ്പറും വാങ്ങിയാണ് പ്രയാണം.
അവിടെയും സ്റ്റാഫ് ഷോർട്ടേജായിരുന്നു പ്രശ്നം. ശങ്കരേട്ടൻ്റെ കോൺടാക്റ്റ് വർക്കിസാറിനെക്കണ്ടു. സീനിയർ മാനേജരാണ്. പുള്ളിയെന്നേം കൊണ്ട് ലോൺ ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റിൻ്റെ ഡെപ്യൂട്ടി മാനേജരുടെ അടുത്തേക്കു നടന്നു.
സൂസൻ! ഇതു കേശവൻ. ബ്രാഞ്ചോഫീസിൽ നിന്നാണ്. ആ പണിക്കരുടെ ലോണിൻ്റെ കാര്യം ഒന്നു പ്രോസസ്സു ചെയ്തു കൊടുക്കൂ! എൻ്റെ തോളിൽത്തട്ടിയിട്ട് പുള്ളി സ്ഥലം കാലിയാക്കി.
കൊഴുത്തുരുണ്ട ഒരച്ചായത്തി… നമ്മടെ സൂസനേ! മുപ്പതു കാണും. അപ്പുറം പോവില്ല. കണ്ണടയ്ക്കു പിന്നിൽ എന്നെയാസകലമൊന്നു നോക്കിയിട്ട് അവരെണീറ്റു.
ആ ചിരി മുഖത്തിൻ്റെ ഭംഗി കൂട്ടി. അവർ മൃദുലമായ കൈ നീട്ടി എൻ്റെ കരം കവർന്നു. നല്ല മുലകൾ…. അരക്കെട്ടിൻ്റെ വിരിവു കണ്ടാൽ ചന്തികളും വിടർന്നതാണെന്നറിയാം.
സോ സോറി കേശവൻ. ഇരിക്കൂ. ആ കേസ് റിവ്യൂ ചെയ്തു. ഓക്കെയാണ്. ഞാനിപ്പോൾത്തന്നെ മാനേജരെക്കണ്ട് പേപ്പറ് കസ്റ്റമർക്കയച്ചേക്കാം. ബ്രാഞ്ചിൻ്റെ കോപ്പി കേശവൻ്റെ കയ്യിൽത്തന്നെ തരാം.
ആ അരയന്നപ്പിടയുടെ വിടർന്ന ചന്തികളുടെ ചലനത്തിൽ ഞാനലിഞ്ഞു പോയി. എനിക്കെന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത്? മുതിർന്ന സ്ത്രീകളോടുള്ള ആകർഷണം… ഒരിക്കലും ഇത്ര തീവ്രമായിരുന്നില്ല. അതുവരെ കണ്ടിരുന്ന നീലച്ചിത്രങ്ങളുടെ കാസറ്റുകൾ പോലും (അന്ന് വീഡിയോ കാസറ്റുകൾ മാത്രേയുള്ളൂ സഖാക്കളേ!) അധികവും പെമ്പിള്ളാരുടെ ആയിരുന്നു… മൈര്! ഇപ്പോഴാണ് ഈ കൊഴുത്ത സുന്ദരിമാരുടെ കണ്ണുകളിലെ വികാരങ്ങൾ… അവരുടെ മുഴുത്ത ശരീരഭാഗങ്ങളുടെ സൗന്ദര്യം….ഇതൊക്കെയെൻ്റെ അരക്കെട്ടിൽ ചോരയിരമ്പിക്കുന്നത്!
സ്വപ്നം കാണുകയാണോ കേശവൻ? മധുരമുള്ള സ്വരം. സൂസൻ! എൻ്റെയടുത്തു നിൽക്കുന്നു! ഞാനൊരിളിഞ്ഞ ചിരി പാസാക്കി. ആ വിരലുകൾ എൻ്റെ തലമുടിയിലും കഴുത്തിലും തഴുകിയോ? ഇതാ ബ്രാഞ്ചിൻ്റെ അപ്രൂവൽ കോപ്പി സൂസനെനിക്കു നീട്ടി. അവരുടെ ഗന്ധമപ്പോഴേക്കും മെല്ലെയൊഴുകി എന്നെ ചൂഴ്ന്നിരുന്നു.
പണിക്കർ സാറിൻ്റെ കോപ്പിയിങ്ങു തന്നാല് ഞാൻ കൊടുത്തോളാം.
നമുക്ക് അക്ക്നോളഡ്ജ്മെൻ്റു വേണം കേശവൻ. മെയിലിലാവുമ്പം അതു കിട്ടും. സൂസൻ മന്ദഹസിച്ചു.
എൻ്റെ സൂസൻ! ഞാൻ മുന്നോട്ടാഞ്ഞു. ഈയൊരു ലോണിൻ്റെ കാര്യത്തില് അവിടെ ഭൂകമ്പമായിരുന്നു! ഞാൻ കോപ്പിയിൽ സാറിൻ്റെ അക്ക്നോളഡ്ജ്മെൻ്റു വാങ്ങി ഇവിടെ ഏൽപ്പിച്ചോളാം.
സൂസൻ എന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. ഹം… ഗൗരിയല്ലേ മാനേജര്! എനിക്കു മനസ്സിലാവും. വിഷമുള്ള ജാതിയല്ല കേട്ടോ. സോ ഡോൺട് വറി. സാറിൻ്റെ കോപ്പിയിതാ. ആ വിരൽത്തുമ്പുകൾക്കും എന്തൊരു മാർദ്ദവം.. ഞാനെണീറ്റു.
കേശവൻ! സൂസനെണീറ്റ് എൻ്റെയടുത്തു വന്നു. നമ്മടെ ബാങ്കും ചിട്ടിക്കമ്പനീം ഒരു വൃദ്ധസദനം പോലാണ്. മുപ്പതു വർഷത്തിനു മേലേ സർവ്വീസുള്ളവരാണ് കൂടുതലും. അപ്പോൾ കേശവനെപ്പോലുള്ളവരെ കാണുന്നത് ഒരു സന്തോഷമാണ്. സൂസനെൻ്റെ തോളത്തു തഴുകി.
തീർച്ചയായും സൂസൻ. ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു വിടവാങ്ങി. എടാ കേശൂ നീയൊരു കൊച്ചു കള്ളനാണല്ലോടാ മൈരേ! ആ വിരലുകളുടെ തൂവൽസ്പർശം എൻ്റെ മേലാസകലം പടർന്നിരുന്നു.
പിന്നെല്ലാം പിടിപിടീന്നായിരുന്നു. ബോർഡാഫീസിൽ പോയി പണിക്കർസാറിന് ലോൺ അനുവദിച്ച പേപ്പർ കൊടുത്ത് കോപ്പിയിൽ ഒപ്പിട്ടു വാങ്ങി. പുള്ളി വിടർന്നു ചിരിച്ചു. കേശവൻ! എണീറ്റു നിന്ന് എൻ്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ചു. നിനക്ക് നല്ല ഭാവിയുണ്ട്. ചെയ്യുന്ന ജോലിയോടാണ് ആത്മാർത്ഥത വേണ്ടത്. സ്ഥാപനത്തോടല്ല. ഇക്കാര്യം മനസ്സിലിരിക്കട്ടെ.
നേരേ ഞങ്ങടെ ബ്രാഞ്ചിൽ ചെന്ന് സൂസന് പുള്ളിയൊപ്പിട്ട കോപ്പി ഫാക്സു ചെയ്തു. പിന്നെ മെയിലിലും അയച്ചു. മറ്റേ കോപ്പി കൊണ്ട് മാഡത്തിനെയേൽപ്പിച്ചു.
ഉം… അത്ര മാത്രം. ഇവർക്കെന്താ കുണ്ടീലാരേലും ആപ്പടിച്ചു കേറ്റിയാണോ കാലത്തെ എറക്കിവിടുന്നത്!
എൻ്റെ കഷ്ട്ടകാലം തുടർന്നു. എന്തിനും പ്രശ്നം. അടുത്ത ദിവസം ഞങ്ങടെ മെയിൻ മാനേജരുടെ ഓഫീസിൽ വെച്ച് എൻ്റെ തൊലിയുരിച്ചു. ശങ്കരേട്ടൻ വരുത്തിയ പിഴവാണ്. ഞാൻ ബലിമൃഗവും. പിന്നങ്ങ് സഹിച്ചു. പാവം ശങ്കരേട്ടനെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടട്ടെ.
വൈകുന്നേരം എൽസി ജീവനും കൊണ്ടോടി. ഞാനൊറ്റയ്ക്കായി. മാഡത്തിനേം കാണാനില്ല. സ്വസ്ഥമായിട്ടിരുന്ന് പെൻഡിങ്ങ് പണികൾ ഓരോന്നായി പാതിയെങ്കിലും തീർക്കാമെന്നു കരുതി. എനിക്കിനി രണ്ടാഴ്ച്ചയേ ഉള്ളൂ. ശങ്കരേട്ടൻ അവസാനത്തെ ആഴ്ച്ചയിൽ വരാനുള്ള ചാൻസുണ്ട്. പുള്ളിയ്ക്ക് കുറച്ചുദിവസമെങ്കിലും അധികം വർക്ക്ലോഡ് കൊടുക്കണ്ടല്ലോ എന്നു കരുതി.
പണിയിൽ മുഴുകിയിരുന്ന ഞാൻ കാലൊച്ച കേട്ടില്ല. എന്നാൽ ഒരു നനുത്ത മാരുതനായി എന്നെത്തഴുകുന്ന സുഗന്ധം ഞാനറിഞ്ഞു…
തല പൊക്കി. എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്ന ഗൗരിയമ്മ. ഇൻസൈഡ്! ഇൻ ടെൻ മിനിറ്റ്സ്! പിന്നെയാ സുഗന്ധം അകന്നുപോയി. ആ കൊഴുത്തു തിങ്ങി വിടർന്ന കുണ്ടികളുടെ താളം എൻ്റെ മനസ്സിൽ ഉപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്…
കൃത്യം പത്തുമിനിറ്റായപ്പോൾ ഞാൻ ശ്രീകോവിലിൽ പ്രവേശിച്ചു. പതിവുപോലെ ക്ഷോഭം കൊണ്ടു തുടിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം…
ഗുഡീവനിങ് മാം. ഞാൻ സൗമ്യനായി പറഞ്ഞു.
എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കിയിരുന്ന കണ്ണുകളിൽ ഒരു നിമിഷം ചിന്താക്കുഴപ്പം മിന്നി മറഞ്ഞു. വാതിലടയ്ക്കടാ! ( ദേ പിന്നേം എടാ പോടാന്ന്). ഞാനൊന്നും മിണ്ടാതെ അകത്തെ വാതിൽപ്പാളികളടച്ചു.
പിന്നങ്ങോട്ടൊരു ഫയറിങ്ങായിരുന്നു. മൈരൂമ്പാൻ ഇതും നാലു മാസം മുന്നേയൊള്ള കേസാണ്! മാഡം ചാർജെടുക്കുന്നതിനും മുന്നേയാണ്. ശങ്കരേട്ടൻ തന്നെ ശരിയായ പ്രതി. പക്ഷേ പ്രതിക്കൂട്ടിൽ ഈ ഞാനും.
പേമാരിയൊന്നൊതുങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ വാ തുറന്നു. മാഡം ഇത് പഴയ കേസല്ലേ? ഞാൻ എല്ലാ പെൻഡിങ്ങ് കേസുകളും നോക്കിയിട്ടില്ല. ഇവിടെ നിന്നും പോവുന്നതിനു മുന്നേ മാക്സിമം തീർക്കാൻ നോക്കാം.
നീ വന്നിട്ട് നാലാഴ്ച്ചയായില്ലേടാ! ഇതുവരെ ചെയ്യാത്തതാണ് ഇനി ബാക്കി സമയത്ത്! ആ മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തു. ഇതു കണ്ടോ? മാഡം ആ മോണിട്ടർ കാണിച്ചു. ഞാൻ കഴുത്തു നീട്ടി നോക്കി.
അവിടെ നിന്നാലെന്തു കാണാനാടാ? ഇവിടെ വാ!
ഞാൻ പോയി ഗൗരിയമ്മയുടെ വശത്തു നിന്നു. ഇൻ്റേർണൽ ഓഡിറ്ററുടെ ഈമെയിലാണ്. നമ്മടെ ഗൗരിയമ്മയ്ക്കെതിരായി അക്കമിട്ട പോയിൻ്റുകൾ! പ്രധാനം ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞ കാര്യം തന്നെ!
