ബാഗിൽ നിന്നും കുടയെടുത്തു നിവർത്തി കാർത്തിക്ക് അവളെ നോക്കി.
“എൻട്രന്സിൽ ആക്കണോ…”
മറുപടി പറയാതെ അവൾ അവന്റെ കുടക്കീഴിൽ കയറി,
കുടയെ കബിളിപ്പിച്ചു ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന തുള്ളികൾ തോളിൽ മുത്തമിട്ട് തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവന്റെ കൈക്കൊപ്പം അവളും കുടയിൽ കൈ ചേർത്ത്പിടിച്ചു, അവന്റെ തോളോട് തോൾ ഉരുമ്മി, അവനിലെ ചൂട് കൊതിച്ചിട്ടെന്നപോലെ അവൾ അവനെ ഒട്ടിച്ചേർന്നു നടന്നു.
അവളുടെ ഓരോ സ്പർശനവും കണ്ണിലെ ഭാവങ്ങളും കാർത്തിക്കിനെ മായലോകത്തു എത്തിക്കുക ആയിരുന്നു. മഴ ചുറ്റും തീർത്ത നനവിലും തണുപ്പിലും ആഹ് കുടക്കീഴിൽ ജീന അവനായി ഒരു നെരിപ്പൊടൊരുക്കിയ പോലെ ചൂട് അവർക്കിടയിൽ തങ്ങി നിന്നു, പുതുമഴയുടെ മണത്തിന് മേലെയും അവളുടെ ചെറു വിയർപ്പും മങ്ങി തുടങ്ങിയ കൊളോണിന്റെയും സുഗന്ധം അവന്റെ നാസിക വലിച്ചെടുത്തു. കുടയിൽ തന്റെ കൈക്കുമേലെ അമർന്നിരുന്ന നനുത്ത കൈ ചെറു കാറ്റടിക്കുമ്പോൾ വിറക്കുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു.
ആഹ് സമയം അവൻ പോലും അറിയാതെ ആണ് അവന്റെ മറുകൈ അവളുടെ തോളിൽ ചുറ്റി അവനിലേക്ക് കുറച്ചു കൂടെ അടുപ്പിച്ചത്,
അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച ജീന ആഹ് ചൂട് പറ്റി അവനിലേക്ക് ചേർന്ന് നടന്നു.
എൻട്രന്സിൽ അവളെ കാത്ത് അവളുടെ അങ്കിളിന്റെ കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു.
അവനോടു യാത്ര പറഞ്ഞു അവൾ പോയി.
തിരികെ ബസിൽ കയറാനായി കാർത്തിയും നടന്നു.
ഇന്നലെ തങ്ങൾ പറഞ്ഞ കാര്യം ഒന്നും അവന് ഏശി കൂടി ഇല്ല എന്നുള്ള തിരിച്ചറിവിൽ ഇതെല്ലാം കണ്ട് കലി പൂണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു അഖിലും ബാക്കി ഉള്ളവരും.
“എന്താടാ…എല്ലാം കൂടെ മുഖോം കേറ്റിപ്പിടിച്ചോണ്ട് നിക്കണേ…”
കാന്റീനിൽ നിന്ന് അങ്ങോട്ടേക്ക് ഓടി വന്നു മഴ നനഞ്ഞ മുടിയും ഷർട്ടും കുടഞ്ഞുകൊണ്ട് ജിഷ്ണു ചോദിച്ചു.
“ഓഹ് ഒന്നൂല്ല അളിയാ…ജൂനിയേഴ്സിനൊന്നും ഇപ്പോൾ പഴേ പോലെ പേടി ഒന്നും ഇല്ല….”
“അതെന്താടാ…”
“നീ ഇന്നല്ലേ സെം തുടങ്ങിയിട്ട് കയറുന്നെ…നമ്മുടെ അഖിൽ ഫസ്റ്റ് ഡേ ജൂനിയേഴ്‌സ് വന്ന അന്ന് തന്നെ ഒരു കിളിയെ നോട്ടം ഇട്ടതാ ഇപ്പോൾ അവള് അവളുടെ ക്ലാസ്സിൽ തന്നെ ഉള്ള ഒരുത്തന്റെ ഒപ്പം സെറ്റ് ആയി…”
“അയ്യേ ഇത്ര ഊള കേസിനാണോ നീയൊക്കെ ഇങ്ങനെ ബലം പിടിക്കുന്നെ…അവനെ പിടിച്ചൊന്നു വിരട്ടിയാൽ പോരെ…”
“അതൊക്കെ ചെയ്തതാടാ അവന്റെ അപ്പോഴുള്ള ഇരിപ്പും ഭാവോം കണ്ടപ്പോൾ ഏറ്റെന്ന് കരുതീതുമാ….എവിടുന്ന്…”
“ഏതാ…അവൻ…??”
പോക്കെറ്റിൽ നിന്നെടുത്ത കർച്ചീഫിൽ തല ഒന്ന് തോർത്തി ജിഷ്ണു അഖിലിനൊപ്പം നിന്നവനോട് ചോദിച്ചു.
“ദേ ആഹ് ബസിലേക്ക് നടക്കുന്നത് തന്നെ ഐറ്റം…”
“ഏതു ആഹ് കാർത്തിക്കൊ…”
“നിനക്ക് അവനെ എങ്ങനെ അറിയാം…”
അത്രയും നേരം മിണ്ടതിരുന്ന ജിഷ്ണു ആയിരുന്നു ചോദിച്ചത്.
“ഓഹ് പ്ലസ് റ്റു വിൽ ഇവനെന്റെ ജൂനിയർ ആയിരുന്നു…അവിടെ ഇട്ടു ഇവന്റെ മെക്കിട്ട് കേറൽ ആയിരുന്നു എന്റെ സ്ഥിരം പരിപാടി, ഇവന്റെ കാര്യം ഞാൻ ഇപ്പോൾ തീർത്തു തരാം നീയൊക്കെ വാ…”
സ്വപ്നസഞ്ചാരത്തിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു കാർത്തിക്ക് ബസിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും.
ഓർമ വെച്ച നാൾ മുതൽ അമ്മ രേവതിയും കനിയും ഒഴികെ താൻ ഇതുവരെ ഒരു പെണ്ണുമായും അടുത്തിടപഴകിയിട്ടില്ല, അതിനു കഴിഞ്ഞിട്ടുമില്ല എന്നും വേട്ടയാടിയിരുന്ന അപകർഷതാബോധം തന്നെ ആയിരുന്നു കാരണം…ഇന്നിവിടെ ജീനയുമായുള്ള നിമിഷങ്ങൾ ഓർക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു നനവ് പടരുന്നത് അവനറിയുന്നുണ്ട്.
“മോൻ..ഒരഞ്ചു മിനിറ്റ് സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നൊന്നിറങ്ങാവോ….”
പുച്ഛം തിങ്ങിയ സ്വരം കേട്ട് കണ്ണ് തിരിച്ച കാർത്തിക്കിന്റെ മുഖം വിളറി വെളുത്തു. സ്വതവേ വെളുത്ത മുഖം വീണ്ടും ഐസ് പോലെ ആയി.
“എന്നെ നീ മറക്കില്ലെന്നറിയാം…
അതോണ്ട് പരിചയപ്പെടുത്തുവൊന്നും വേണ്ടല്ലോ…”
വികൃതമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ജിഷ്ണു അവനിരുന്ന സീറ്റിൽ ഇരുന്നു അഖിലും ബാക്കി ഉള്ളവരും അവനു ചുറ്റും സ്ഥലം പിടിച്ചു.
“നിന്റെ തന്തയെ കണ്ടുപിടിച്ചോടാ…”
ജിഷ്ണുവിന്റെ നാവിൽ നിന്നും വീണ വിഷം കേട്ട കാർത്തിക്കിന്റെ ചെവി കരിഞ്ഞു.
“അതെന്താടാ ജിഷ്ണു കണ്ടുപിടിക്കാൻ…”
“ആഹ് അത് നിനക്കൊന്നും അറിയേല…നീ ഇവന്റെ തന്തയെന്നും പറഞ്ഞു ഇപ്പോൾ നടക്കുന്ന ആളെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ…”
ജിഷ്ണു മുഖം പൊക്കി അഖിലിനോട് ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല…എന്ത്യെടാ…”
“ആഹ് കണ്ടാൽ പിന്നെ നിനക്കും സംശയം വരും….
എനിക്കിത് ഇവൻ പ്ലസ് റ്റു വന്നപ്പോൾ മുതലുള്ള സംശയവാ…അന്ന് എന്തൊക്കെ നടന്നു എന്നറിയുവോ ആഹ് സംശയം ഒന്ന് മാറി കിട്ടാൻ…എന്നിട്ട് മാറിയതുമില്ല…
ആഹ് ഇനിയിപ്പോൾ നീ ഇവിടെ ഉള്ളോണ്ട് സൗകര്യം പോലെ തീർക്കാല്ലോ അല്ലെ…”
അവരുടെ ഇടയിലിരുന്നു കാർത്തിക്ക് ഉരുകുകയായിരുന്നു.
മഴയും നനഞ്ഞു പോകുന്ന ആഹ് യാത്രയിലും അവൻ വിയർത്തൊലിച്ചു അവരുടെ നടുവിൽ തളർന്നിരുന്നു..
കനി പകർന്നു കൊടുത്ത ധൈര്യം മുഴുവൻ ജിഷ്ണുവിനെ കണ്ട നിമിഷം മുതൽ ഒലിച്ചു പോയിരുന്നു.അവന്റെ മുന്നിൽ പ്ലസ് വണ്ണിൽ അവന്റെ മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട ചെകുത്താൻ വീണ്ടും മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അവസ്ഥ ആയിരുന്നു. ഭൂതകാല സ്മരണകൾ വരിഞ്ഞു മുറുകിയപ്പോൾ അവന്റെ നാവിനും എന്തിന് ശ്വാസത്തിന് പോലും ആരോ ചങ്ങലയിട്ട പോലെ ആയിരുന്നു.
ചുറ്റുമുള്ള സ്റ്റുഡന്റസ് ഉയർന്നും താഴ്ന്നും എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്നറിയാൻ എത്തികുത്തി നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
കാർത്തിക്കിനെ ചുറ്റിയിരുന്ന ജിഷ്ണുവിന്റെ കണ്ണ് തങ്ങൾക്ക് നേരെ കനത്തു വരുന്നത് കണ്ട അവർ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് താഴേക്ക് ഇരുന്നു.
“അപ്പോൾ മക്കള് ആദ്യം പോയി തന്തയെ തപ്പി കണ്ടുപിടിക്ക് എന്നിട്ട് ഒരു പെണ്ണിനെയൊക്കെ നോക്കാം…”
ജിഷ്ണു അവനെ നോക്കി ക്രൂരമായ ചിരിയോടെ അവനോടു പറയുമ്പോൾ, കാർത്തിക്കിന്റെ മനസ്സ് ഏതോ കോണിൽ ഇരുന്നു അലറുകയായിരുന്നു.
********************************
“എനിക്ക് വയ്യേച്ചി… ഇനിയും അവർക്ക് മുന്നിൽ പോയി നാണം കെടാൻ,… അവരുടെ മുന്നിൽ തെറ്റു എന്താന്നു പോലും അറിയാതെ തലയും കുനിച്ചു ഇരിക്കാൻ….എനിക്കിനി പഠിക്കണ്ട…”
“നീ ഇതെന്തൊക്കെയാ ചെക്കാ ഈ പറേണേ….ഇത്രേ ഉള്ളൂ നീ…”
മാറിൽ കിടന്നു കരയുന്ന കാർത്തിക്കിനെ നെഞ്ചോടടുപ്പിച്ചു തഴുകി ആശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോഴും കനിയുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകകയായിരുന്നു.
“അവരെ പേടിച്ചാ നീ പഠിപ്പ് നിർത്താൻ പോണേ…
അത്രയ്ക്കും ധൈര്യല്ലാത്താള ന്റെ കാർത്തീ… ഒന്നുല്ലേലും ഒരു പോലീസാരന്റെ മോനല്ലേ,…”
അവന്റെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി തന്റെ കണ്ണീര് കഷ്ടപ്പെട്ടു ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കനി അവനോട് ചോദിച്ചു.
“എനിക്കറിയില്ല ചേച്ചി…..കേട്ട് കേട്ട് ഇപ്പോ എനിക്കും ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ കഴിയണില്ല….”
കരഞ്ഞു ചുവന്നു കലങ്ങിയ കണ്ണും മുഖവുമായി അവളെ നോക്കിയ കാർത്തിക്കിനോട് അവൾക്ക് പറയാൻ ഉത്തരം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
————————————-
