“അച്ഛനെവിടെ അമ്മെ ….”
“പുറത്തു പോയിരിക്കയാണ് ….”
രേവതിയുടെ നെറ്റിയിൽ ചന്ദനം ഇട്ടുകൊണ്ട് കനി അടുക്കളയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോ, രേവതി കനിയുടെ കൈപിടിച്ചുകൊണ്ട് സോഫയിലേക്കിരുത്തി.
“മോളെ … അമ്മയ്‌ക്കെല്ലാം അറിയാം, അവനെ നിനക്ക് പിരിയാനാവില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട. പക്ഷെ ….”
“ഇല്ലമ്മേ…..എനിക്കവനെ ഇനി ഒരിക്കലും മകനായി കാണാനാകില്ല.”
നാണത്തോടെ തലകുനിച്ചു ചിരിക്കുന്ന കനിയുടെ മുഖം ഉയർത്തിയപ്പോൾ രേവതി അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി. കനിയുടെ ഇടുപ്പിൽ നുള്ളികൊണ്ട് രേവതി അവളെയൊന്നു നോവിച്ചു.
“അവനോടു നീയെല്ലാം പറഞ്ഞോ അപ്പൊ?!!” പേടിച്ചുകൊണ്ട് രേവതിയത് ചോദിച്ചപ്പോൾ..
“ഇല്ലമ്മേ… അതൊരിക്കലും ഞാൻ പറയില്ല, എനിക്കതിനു കഴിയില്ല….”
“ആഹ് മോളെ ഈ കാര്യത്തിൽ ഉപദേശിക്കാനോ തിരുത്താനോ എനിക്കാവില്ല, മോള് ചെയുന്നത് ശെരിതന്നെയാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കാനാണിഷ്ടം.. പക്ഷെ അച്ഛനോട്…”
“അച്ഛൻ സ്വയം അറിഞ്ഞോട്ടെ അമ്മെ…”
“ഹം…”
അവർക്കൊരിക്കലും എതിർക്കാനാവില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, പ്രകൃതിയുടെ വിധി അതാണ്, ഒരിക്കൽ അവളെ തീരാ ദുഖത്തിലേക്ക് തള്ളിവിട്ട അതെ ജീവൻ തന്നെ അവളുടെ കളിയും ചിരിയും മുഖത്ത് കൊണ്ടുവരുമ്പോ നോക്കി നിൽക്കാൻ മാത്രമേ രേവതിയ്ക്കയുള്ളു.
“ചേച്ചീ ….ബ്രെക്ഫാസ്റ് ആയോ, ഞാൻ റെഡിയായി….”
“ആഹാ, നല്ല കുട്ടി, നേരത്തെ എണീറ്റ് കുളിച്ചൊക്കെ വന്നല്ലോ! ബ്രെക്ഫാസ്റ് തരാം ഇരിക്ക് …” കനിയത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട്, ഹൊട്ബോക്സിൽ നിന്നും ദോശ പ്‌ളേറ്റിലാക്കി ടേബിളിൽ അവനു നൽകി. കനിയും കഴിക്കാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു, രേവതി സാംബാർ വിളമ്പിയശേഷം കാർത്തികിന്റെയും കനിയുടെയും എതിരെ ചെന്നിരുന്നു. തന്നെ നോക്കി തല താഴ്ത്തി ചിരിക്കുന്ന കാർത്തിക്കിന്റെ മുഖത്തേക്കവർ നോക്കുമ്പോ, ഈ വീട്ടിൽ ഒരു മാസത്തോളം കൊണ്ടുള്ള അവന്റെ മാറ്റങ്ങൾ രേവതി ഓർത്തെടുത്തു. കാർത്തിക്കിന്റെ വസ്ത്രധാരണത്തിൽ പോലുമുണ്ട് ചെറിയ മാറ്റങ്ങൾ, എല്ലാത്തിലും ഒരു പുരുഷ ഭാവം, അവൻ മുൻപൊക്കെ ചെറിയ കാര്യങ്ങൾക്ക് പോലും കരയുന്നത് താൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അവന്റെ ഉള്ളിലെ കുട്ടിത്തം മാറാതെ ഇരിക്കുന്നത് തന്റെ വളർത്തു ദോഷം കൊണ്ടും കൂടെയാണെന്ന് അവർ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു, പക്ഷെ ഇന്നിപ്പോൾ അതെല്ലാം അവൻ മറികടന്നിരിക്കുന്നു, തെറ്റ് ചെയുകയാണെന്ന ബോധ്യം ഇരുവർക്കുമുണ്ടെങ്കിലും അതിലുമൊരു ധാർമികത അവർക്കുണ്ട്,
അത് അംഗീകരിക്കാൻ താനും ദേവനും ബാധ്യസ്‌ഥനുമാണ്. വിവാഹമല്ല, കനിയുടെ സന്തോഷമാണ് വലുത്. അവരൊന്നിച്ചു ജീവിക്കുന്നെങ്കിൽ അത് അവരുടെ സൗകാര്യതയാണ്.
ബൈക്കിൽ കാർത്തിക്കിന്റെയൊപ്പം കയറി അവനെ വലം കൈകൊണ്ട് ചുറ്റിപിടിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് യാത്ര പറഞ്ഞ കനിയുടെ മുഖം രേവതി കാണുമ്പോൾ ദൈവം തന്റെ മകൾക്ക് നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ സന്തോഷമെല്ലാം അവളുടെ ആ ചിരിയിൽ തിരികെ കിട്ടിയെന്ന് രേവതിക്ക് പൂർണ്ണ ബോധ്യമായി. ഉള്ളു നിറഞ്ഞ സന്തോഷം കൊണ്ട് നനവൂറുന്ന കണ്ണിലൂടെ അവരെ നോക്കുമ്പോ കനിയുടെ മുഖം പ്രഭയോടെ ജ്വലിക്കുന്നപോലെ രേവതിയ്ക്കു തോന്നി. ഒപ്പം കാർത്തിക്കിനും അവന്റെ സ്വഭാവത്തിലും മാറ്റങ്ങൾ കാണുമ്പോ ദേവനെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാം എന്ന് ഓർത്തുകൊണ്ട് രേവതി മുറ്റത്തു നിന്നും വീടിന്റെ അകത്തേക്ക് ചെന്നു.
*******************************
“കാർത്തി…..”
അവന്റെ ആയുധത്തെ ഉള്ളിലെ ആഴത്തിൽ പൂഴ്ത്തി ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ കാതോരം അവൾ ചുണ്ട് കൊണ്ട് കടിച്ചു വിളിച്ചു.
“ഉം….”
വിയർപ്പിറ്റുന്ന അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചുണ്ടുരച്ചു ചപ്പിക്കൊണ്ട് കാർത്തിക്ക് മൂളികേട്ടു.
ഒപ്പം അരക്കെട്ടൊന്നുയർത്തി അവളിലേക്ക് ഒന്നുകൂടെ ആഴ്ന്നു.
“ആഹ്ഹ്….ഹ്മ്മ് കളയണ്ട…….ഇന്ന് രാത്രി മുഴുവൻ നീ എന്റെ ഉള്ളിൽ വേണം,….നിന്റെ ഭാരമെന്റെ മേലെ വേണം…”
കണ്ണ് കൂമ്പി കനിയത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ചുണ്ടുചേർത്തു അവളുടെ ഉള്ളറകൾ തന്നെ പിഴിയുന്ന നിർവൃതിയിൽ അവൻ അവളുടെ മാറിലെ ചൂടിലേക്ക് തലചായ്ചുകിടന്നു.
അവളിലെ അമ്മയുടെ താരാട്ടു കാമുകിയുടെ മിടിപ്പുകളായി അവന്റെ ചെവിയിൽ ഈണമിട്ടപ്പോൾ, പൂർണ്ണതയിലെത്തിയ കനി നിശ്വസിച്ചു.
ബാൽക്കണിയിലൂടെ എത്തിനോക്കിയ നിലാവ് അവരെ കണ്ടു തിളങ്ങി.
(ശുഭം)
അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കാൻ മറക്കല്ലേ മൂന്നും പേരും കാത്തിരിക്കുന്നു …….
