അമലൂട്ടനും അനുക്കുട്ടിയും – 5

അതോടെ നിജു അൽപ്പമൊന്ന് ശാന്തനായ്….. എന്നാലുമെൻ്റെ മിസ്സേ നിങ്ങള് നല്ല പണിയാട്ടാ കാട്ടിയത് “ജയന്തി എക്സ്പ്രസ്സിന് മുന്നിലേക്കാണല്ലാ എന്നെത്തള്ളിയിട്ടത്!”….. മിസ്സിനെ നോക്കിയൊന്ന് നെടുവീർപ്പിട്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു……..

മ്മ്‌…. “എന്നാലെനിക്കൊരു കണ്ടീഷൻ കൂടിയുണ്ട്”….
എൻ്റെ ഉറപ്പിന് സമ്മതമറിയിച്ചുകൊണ്ട് ധന്യാമിസ്സ് അടുത്ത കൊനഷ്ട്ടൂടെ മുന്നോട്ട് വെച്ചു….
മിസ്സിനി എന്തുവാ പറയാമ്പോണേന്നറിയാൻ കാതുകളൊന്ന് കൂർപ്പിച്ചശേഷം ഞാൻ മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി….

“എന്താണാവോ ഭവതിയുടെ ഡിമാൻ്റ്”?? ഗൗരവത്തിൽത്തന്നെ ഞാൻ മിസ്സിനെ നോക്കി തട്ടിവിട്ടു…..

അത് വേറൊന്നുമല്ല…. അമലിൻ്റെ ബർത്ഡേ പായസം “എനിക്കും നിജാസിനും മാത്രമേ തരാവൂ”…. അനുക്കുട്ടിക്ക് കൊടുക്കാൻ പാടില്ല….

അത്…അതെന്താമിസ്സേ….
“അനുമിസ്സ് പാവാല്ലേ”… മിസ്സിനൂടെ കൊണ്ട്വരാം പായസം……
എനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നുമില്ല… ഗൗരവപൂർണ്ണമായ് ധന്യാമിസ്സ് മൊഴിഞ്ഞ വാക്കുകൾക്ക് മുന്നിൽ കുഴങ്ങിയ ഞാൻ അഭ്യർത്ഥന പോലെ പറഞ്ഞു…..

“പറ്റില്ലമലേ” !!! എനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട്….. “അനുക്കുട്ടിക്ക് ഇവിടെയുള്ള ഒരേഒരു കൂട്ടുകാരിയാണ് ഞാൻ”……
‘കൂട്ടുകാരിയേക്കാളുപരി അവളെനിക്ക് സ്വന്തം അനുജത്തിയെപ്പോലാണ് ‘…….
അവൾക്കറിയാം “പായസം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് ജീവനാണെന്ന്”….. ‘പ്രത്യേകിച്ച് സേമ്യ’! എന്നിട്ടാണാ ദുഷ്ട ഒരുതരിപോലും എനിക്ക് തരാതെ ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിച്ചത്…. “അതുംപോരാതെ അവളെന്നോട് പറയുവാ പായസത്തിന് നല്ല രുചിയായിരുന്ന്, അതുകൊണ്ടാണ് മിസ്സിന് തരാഞ്ഞേന്ന്”…… പറയമലേ അവളാക്കാണിച്ചത് ശരിയാണോ??? ഒന്നൂല്ലെങ്കിലും ഞാനവളുടെ കൂട്ടുകാരി,
അല്ല ചേച്ചിയല്ലേ??? തുടരെ തുടരെ ധന്യാമിസ്സ് എൻ്റെ നേർക്ക് ചോദ്യശരങ്ങൾ എയ്തോണ്ടേയിരുന്നു അവയെല്ലാം എൻ്റെ മൂർദ്ധാവിൽ വന്ന് തറച്ചതോടെ “ഉള്ളിൽ അടയിരുന്ന കിളികളെല്ലാം റോക്കറ്റിൻ്റെ വേഗതയോടെ എന്നിൽ നിന്നും പറന്നകന്നു”….

ദൈവമേ !! “ഒരു പായസം ഉണ്ടാക്കിയ പുലിവാല് നോക്കണെ” ഇനിയിപ്പോ ഇവരെ ഒന്ന് തണുപ്പിക്കാൻ എന്താചെയ്യുക??? മനസ്സിലങ്ങനെ ചിന്തിച്ചു നിന്നതും മുകളിലേക്ക് പോയ “കിളികളെല്ലാം ചൈനയുടെ റോക്കറ്റ്പോലെ തകർന്നെൻ്റെ തലമണ്ടയിലേക്ക് പതിച്ചതോടെ ഞാൻ വീണ്ടും സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി”……

അതേ ഞാനൊന്ന്. ചോദിച്ചോട്ടെ മിസ്സേ…. നിങ്ങൾ രണ്ടാളും ” PGയൊക്കെ കഴിഞ്ഞുതന്നല്ലേ കോളേജധ്യാപകരായത് ” ???? അതോ നേഴ്സറി ക്ലാസ്സീന്ന് നേരിട്ട് ടെസ്റ്റെഴുതിക്കയറിയതാണോ???
അല്ല കൊച്ചു കുട്ടികളെപ്പോലുള്ള പെരുമാറ്റം കണ്ട് ചോദിച്ചതാ……
ഒരു പരിഹാസമെന്നോണം ആക്കിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞതും മിസ്സും അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു…….

“അതെ ഞങ്ങൾ നേഴ്സറീന്ന് ടെസ്റ്റെഴുതിക്കയറിയതാ” അതിനിപ്പോ എന്താ??? അതല്ലല്ലോ ഇവിടുത്തെ പ്രശ്നം ??
“ഇവിടുത്തെ പ്രശ്നം പായസമല്ലേ”!
അപ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞത് മറക്കണ്ട “തൻ്റെ പിറന്നാളിന് അനുക്കുട്ടിക്ക് പായസം കൊടുക്കാൻ പാടില്ല”…. എന്നാൽ ശരി അമലേ….
ഒരിക്കൽ കൂടി കട്ടായം പറഞ്ഞ്കൊണ്ട് മനോഹരമായ “കുത്തിത്തിരിപ്പിന് വിരാമമിട്ടശേഷം മിസ്സ് തിരിഞ്ഞു നടന്നു”……
തലയിലേക്കെത്തിയ വെളിവിൽ തിരിഞ്ഞൊന്ന് നിജാസിനെ നോക്കിയതും “മിന്നാരത്തിലെ ജഗതിയുടെ ഭാവത്തിൽ” എന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കുകയാണവൻ…..

എന്താടാ നിജൂ ഇങ്ങനെ നോക്കണെ??? അവൻ്റെ മുഖഭാവംകണ്ട് ഞാൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചതും ആക്കിയൊരു ചിരിയോടവൻ എൻ്റെ തോളിലായ് കയ്യിട്ടു….
“ഒന്നുമില്ല”…. ഒന്നുമില്ല…. നീ നടക്ക്…..

സത്യത്തിൽ ഞാനെന്ത് പണിയാ കാട്ടിയത്??? “അനുമിസ്സിനെക്കാൾ കൂടുതൽ ഇവനല്ലെ എന്നെ സഹായിച്ചത്” എല്ലാത്തിനും കൂടെ നിന്നു…….
പക്ഷെ “അന്ന് രാവിലെ അനുഅമ്മ തന്ന പായസം കുടിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിലേക്കോടിയെത്തിയത് അനുമിസ്സിൻ്റെ മുഖമാണ്”!!! നിജൂനെ ഓർത്തതുപോലുമില്ല…. മനസ്സിലേക്കങ്ങനെ പല ചോദ്യങ്ങളും മിന്നൽവേഗത്തിൽ പാഞ്ഞു വന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നതിനാൽ പിന്നീടുള്ള മണിക്കൂറുകൾ പോയതൊന്നും ഞാനറിഞ്ഞതേയില്ല…. തിരികെ വീട്ടിലേക്കുള്ള ബസ്സ് കയറുമ്പോൾ മനമാകെ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു…..
“കോളേജിൽ നിന്നും കൊയിലാണ്ടീലേക്കുള്ള ദൂരം പോലും ചുരുങ്ങിയതായ് എനിക്ക് തോന്നി”.

ബസ്സ്റ്റോപ്പിലിറങ്ങി നടന്ന ഞാൻ പാട്ടും പാടി നേരേ ചെന്ന് ചാടിയത് അൻസൂൻ്റെ മുന്നിലാണ്, അക്കൂന് ചോറ് കൊടുത്തോണ്ടിരുന്ന അൻസു പെട്ടെന്നെന്നെ കണ്ടതും പതിവ് പോലെ അവൾ ചോദ്യമെറിഞ്ഞു…..

അമലൂട്ടാ….. അമലൂട്ടനിന്ന് ഭയങ്കര സന്തോഷത്തിലാണല്ലോ??? എന്താ ഇത്ര സന്തോഷിക്കാൻ???? ……

ഏയ് ഒന്നൂല്ലൻസൂ…..
സംസാരിക്കുവാൻ താൽപ്പര്യമില്ലാത്ത പോലെ മറുപടി നൽകിയശേഷം ഞാൻ അൻസൂനെ നോക്കി….

അത് വെറുതേ…. “ആ മുഖം കണ്ടാലറിയാല്ലോ എന്തോ സംഭവമുണ്ടെന്ന്???? ആകാംക്ഷയോടവൾ എന്നോടായ് തിരക്കിയതും ഞാനെൻ്റെ മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു, ശ്ശെടാ… ഇവൾക്കിതെന്തിൻ്റെ കേടാണ്….. “എന്തൊക്കെയാ അറിയണ്ടത്”! വല്ലതും പറഞ്ഞൊഴിയാൻ നോക്കാം……

എന്താ അമലൂട്ടാ ആലോചിക്കുന്നേ??? ഞാൻ ചോദിച്ചതിന് മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല??? അറിയുവാനുള്ള ആകാംക്ഷയുടെ അൾട്ടിമേറ്റ് ലെവലിൽ എത്തിയ അൻസു പ്രതീക്ഷയോടെ വീണ്ടുമെന്നിലേക്ക് ചോദ്യമെറിഞ്ഞു….

“എൻ്റൻസൂ” സത്യമായിട്ടും ഒന്നുമില്ല…
ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ അക്കൂവിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു…..
പക്ഷെ പറഞ്ഞതിനു ശേഷമാണ് ഒരബദ്ധം പറ്റിയ കാര്യം ഞാൻ ചിന്തിക്കുന്നത് ഏതോ ഒരു ഫ്ളോയിൽ ഞാനീ കുരിശിനെക്കേറി “എൻ്റൻസൂന്ന്” വിളിച്ചിരിക്കുന്നു…..

“കർത്താവേ ഈയുള്ളവനെ കാത്തോണേന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ മുഖമുയർത്തി അൻസൂനെ നോക്കി”,ഈശ്വരാ…. അൻസൂൻ്റെ മുഖത്ത് നാണമോ സന്തോഷമോ അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ ഭാവങ്ങൾ മിന്നിമായുന്നു!…..

“ഒരു വിളി കേട്ടാൽ മൊഴി കേട്ടാലതുമതി”!

‘പുല്ല് ആവശ്യമില്ലാത്ത സമയത്തോരോ മറ്റേടത്തെ പാട്ട് കേറിവരും മനുഷ്യനെ മെനക്കെടുത്താൻ’…. ഇനി ഇവിടെ നിന്നാൽ ശരിയാവില്ല , ഈ പിശാശ് കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടങ്ങനെ നിൽക്കും അതിനാൽ മറുചോദ്യം അൻസുവിൽ നിന്നും ഉയരുന്നതിനു മുമ്പ് യാത്ര പറഞ്ഞ് ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു ……

“അനു അമ്മേയ്”……… വീട്ടിലേക്കെത്തിയതും “പട്ടാഭിഷേകത്തിലെ ഇന്ദ്രൻസ് ശൈലിയിൽ ” ഉമ്മറത്ത് നിന്നും ഞാൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചു!……

“എന്താടാ ചെക്കാ ഇങ്ങനെ കൂവുന്നത്”???
എൻ്റെ വിളികേട്ട് അകത്തൂന്ന് ഓടിയെത്തിയ അമ്മ ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ ചിരിയൊതുക്കി കപടമായ ദേഷ്യത്തോടെ എന്നെ നോക്കി…..

ഹൈ…. എനിക്കെന്താ അങ്ങനെ വിളിച്ചൂടെ ഞാനേ… എൻ്റെ അമ്മയേയാ വിളിച്ചേ….. ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞശേഷം ഞാൻ അമ്മയോടായ് ചേർന്ന് നിന്നു!….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *