“CID വിജയൻ എൻ്റെ അരികിലായിരുന്ന് എന്നെത്തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുകയാണ് , അവൻ്റെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കുന്നതിനായ് ഞാൻ പല കോപ്രായങ്ങളും കാട്ടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു….
ക്ലാസ്സ് പര്യവസാനത്തിലേക്കെത്തിയതും ലഞ്ച് ബ്രേക്കിനായുള്ള ബെൽ മുഴങ്ങുകയും ചെയ്തു, അതോടെ ബഞ്ചിൽ നിന്ന് ഞാനെഴുന്നേറ്റതും മിസ്സ് എൻ്റരികിലേക്കായ് വന്നടുത്തു…..
“അമലേ”…… താൻ ഫുഡ് കഴിച്ചതിന് ശേഷം ഒന്ന് ലാബ് വരെ വരണം കേട്ടോ….. മധുരമായ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞശേഷം നല്ലൊരു പുഞ്ചിരികൂടി നൽകി എൻ്റെ മറുപടിക്ക് കാത്തുനിൽക്കാതെ അനുമിസ്സ് തിരിഞ്ഞു നടന്നു…..
_”പാൽനിലാ പുഞ്ചിരി തൂകുമാ സുന്ദരി
പേരെഴും ഹൂറി പൂമകൾ ഫാത്തിമാ”!_ പാറപ്പുറത്ത് ചിരട്ടയിട്ട് ഉരയ്ക്കുന്ന ശബ്ദത്തോടെ നിജാസ് പാടിക്കൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി കിണിക്കാൻ തുടങ്ങി…
എന്താടാ ‘മെത്താണ്ടീ’ ഒരാക്കിയ പാട്ട് ??? എന്നെ ഊഞ്ഞാലാട്ടാൻ നോക്കിയ നിജാസിനെ ഞാൻ സംശയത്തോടെ നോക്കി…..
ശ്ശെടാ …. എനിക്കൊരു പാട്ട് പാടാനും മേലേ??? എൻ്റെ വാ എൻ്റെ നാക്ക് എനിക്ക് തോന്നുമ്പോൾ ഞാൻ പാടും ഇതെല്ലാം ചോദിക്കാൻ നീ ആരാ??? എടുത്തടിച്ച പോലെ നിജാസിൻ്റെ മറുപടിയും വന്നണഞ്ഞു…..
ഇത്രയും ദിവസം നിൻ്റെ കൂടെ നടന്നിട്ട് ഒരു മൂളിപ്പാട്ട്പോലും നീ പാടി ഞാൻ കേട്ടില്ലല്ലാ പിന്നെന്താ ഇപ്പോ ഒരു പാട്ട്??? അതും മിസ്സ് പോയ പുറകെ!…..
ഒട്ടും വിട്ടുകൊടുക്കാതെ അതേ നാണയത്തിൽ ഞാനും മറുപടി തീർത്തു…..
എടാ… എനിക്ക് പാടണമെന്ന് തോന്നുമ്പോഴാ ഞാൻ പാടുന്നത് ….
അല്ലാതെ മറ്റുള്ളോർക്ക് തോന്നുമ്പോഴല്ല! “എനിക്കിപ്പോ പാടാൻ തോന്നി ഞാൻ പാടി”…. നിനക്ക് പരാതിയുണ്ടേപ്പോയ് കേസു കൊടുക്ക് ….. പാട്ട് പാടിയതിനാരെയും തൂക്കിക്കൊന്നിട്ടൊന്നൂല്ല.
കേട്ടോടാ ചള്ള് ചെക്കാ!…… ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നിജു എൻ്റെ തോളിലടിച്ചതും മറുത്തൊന്നും പറയാതെ ഞാൻ അവനോടൊപ്പമിരുന്ന് ഫുഡ് കഴിച്ചു……ശേഷം
നിജാനിനോട് ലാബ് വരെ പോയ് വരാന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ ഇടനാഴിയിലൂടെ നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി….
മിസ്സ് എന്തിനായിരിക്കും വരാൻ പറഞ്ഞത്?? പഠനകാര്യം വല്ലതും പറയാനായിരിക്കുമോ???
ഏയ് അതിനല്ല ,അതിനായിരുന്നേൽ ക്ലാസ്സിൽ വെച്ച് തന്നെ പറയായിരുന്നില്ലേ….
ഇനി ഞാനെന്തെങ്കിലും മോശമായ് പെരുമാറിയോ???
ഏയ് ഒരിക്കലുമില്ല, കാരണം “ലാബിലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞതിനു ശേഷം മിസ്സ് ചിരിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്”…..
പിന്നെ എന്തിനാണ് വരാൻ പറഞ്ഞത്????
ഹാ! നീയൊന്നടങ്ങ് അമലേ! എന്തായാലും മിസ്സിനെ കാണുവാനല്ലെ പോകുന്നത് അവിടെ എത്തുമ്പോ അറിയാല്ലോ കാര്യം….. സംശയങ്ങൾക്ക് സ്വയം ഉത്തരം കണ്ടെത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന എന്നെ എൻ്റെ മനസ്സ് അതിൽ നിന്നും വിലക്കി….
ഓ അപ്പോ സാറിൻ്റെ നാവിറങ്ങിയിട്ടില്ലല്ലേ???അതേ എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ മനുഷ്യന് മനസ്സിലാവണ പോലെ മറുപടി തരണം കേട്ടോടാ പുല്ലേ???
സകല ദേഷ്യവും പുറത്തെടുത്ത് ഞാൻ എൻ്റെ മനസ്സിനെ ശകാരിച്ചു….
അമലേ… നിൻ്റെ എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കും മറുപടി തരാം നീ കേട്ടിട്ടില്ലേ “എല്ലാത്തിനും അതിൻ്റേതായ സമയമുണ്ട് മോനേ”…. പരിഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞ ശേഷം വീണ്ടുമവൻ മൗനമായ്….
ഹലോ…. സാറേ….പോയോ???
ഓ വെറുതേയല്ല ലാബെത്തി അതാ തെണ്ടി മുങ്ങിക്കളഞ്ഞത്…… ഇനി അവൻ്റെ വായിൽ വിരലിട്ട് കുത്തിയാലും ഒരക്ഷരം ഉരിയാടില്ല!…. ആ..എന്തേലുമാവട്ടെ…
മിസ്സേ….. അകത്തേക്ക് കയറുവാൻ അനുവാദം ആരായുന്നപോലെ ഞാൻ വിളിച്ചു, എൻ്റെ വിളി കേട്ടതും പുസ്തക വായനയിൽ മുഴുകിയിരുന്ന മിസ്സ് മുഖമുയർത്തി എന്നെ നോക്കി ….
ആ… കയറി വാ അമലേ…. ദാ ആ കസേരയിലേക്കിരുന്നോളു….. ഔപചാരികതയോടെ പറഞ്ഞശേഷം, അനുമിസ്സ് കയ്യിലിരുന്ന പുസ്തകം ടേബിളിലേക്ക് വെച്ചു….
വേണ്ട മിസ്സേ …. “ഞാനിവിടെ നിന്നോളാം” ബഹുമാനത്തോടെ ഞാനാ വാക്കുകൾ നിരസിച്ചു….
ഹാ…. താനവിടെ ഇരിയെടോ…. എന്തിനാ വെറുതേ നിന്ന് ബുദ്ധിമുട്ടുന്നേ!……
ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മിസ്സ് കസേരയിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടിയതും മറുത്തൊന്നും പറയാതെ ഞാൻ മിസ്സിന് മുന്നിൽ ഇരുപ്പുറപ്പിച്ചു….
എന്തിനാ മിസ്സേ എന്നോട് വരാൻ പറഞ്ഞത്???കസേരയിലേക്കിരുന്നപാടെ ഞാൻ വേഗം കാര്യം തിരക്കി…
ഒരു മിനിട്ടേ…. ഒരൊഴിവ് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മിസ്സ് തൻ്റെ ബാഗ് തുറന്ന് ഒരു ബോക്സ് എടുത്ത് എൻ്റെ നേരെ നീട്ടി….
ദാ… “തനിക്കായ് ഞാൻ വാങ്ങിയതാ “….. നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടെ മിസ്സെന്നിലേക്കും ഗിഫ്റ്റ് ബോക്സിലേക്കും മാറി മാറി നോക്കുവാൻ തുടങ്ങി….
ഇതിനകത്ത് എന്താ മിസ്സേ??? ആകാംക്ഷയോടെ ഗിഫ്റ്റ് വാങ്ങിക്കൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു…..
തുറന്ന് നോക്കെടോ അപ്പോ കാണാല്ലോ??? ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അനുമിസ്സ് എന്നെ നോക്കിയതും ഉത്സാഹത്തോടെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ബോക്സ് തുറന്നു…. അതിനുള്ളിലെ ഗിഫ്റ്റിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിഞ്ഞ നിമിഷം എൻ്റെ മനസ്സാകെ സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞു ! “മിഴികൾ ഈറനണിയുവാൻ തുടങ്ങി ”……
നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളാൽ ഞാൻ അനുമിസ്സിലേക്ക് മിഴികൾ നീട്ടി …..
എന്ത് പറ്റി അമലേ??”എന്താ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നേ! സ്നേഹത്തോടെ മിസ്സ് വാക്കുകൾ തീർത്തതും അതിനു മറുപടിയായ് ഒന്നും തന്നെ പറയാതെ ഞാൻ കണ്ണുകൾ ചിമ്മി………
എടോ പറയെടോ എന്ത് പറ്റി തനിക്ക്?? എന്താ കണ്ണ് നിറഞ്ഞേ???…. മുല്ലമൊട്ട് വിരിയുന്ന പോലൊരു ചിരിയഴകോടെ മിസ്സിൻ്റെ മിഴികൾ എന്നിലേക്ക് നീണ്ടു…..
ഒന്നൂല്ല മിസ്സേ….
ഒരുപാട്…. ഒരുപാട് സന്തോഷമായ് ! അതാ കണ്ണ് നിറഞ്ഞത്….
“ആദ്യമായാണ് ഒരു *Drawing Kit* എനിക്കൊരാൾ സമ്മാനമായ് തരുന്നത്”…..
എല്ലാരും എൻ്റെ കഴിവിനെ പ്രശംസിച്ചിട്ടുള്ളതല്ലാതെ ഇതുപോലെ, ഗിഫ്റ്റൊന്നും ആരും എനിക്ക് നൽകീട്ടില്ല….. ‘എന്നാൽ മിസ്സ്’!…. “Thank…. Thank”….. _നന്ദി വാക്കുകൾ മുഴുവിക്കാതെ Drawing Kit ഞാനെൻ്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു…._
ഏയ്… എന്തിനാ അമലേ നന്ദിയൊക്കെ പറയുന്നേ?? “എത്ര മനോഹരമായാണ് അമൽ ചിത്രം വരക്കുന്നതെന്നറിയ്വ”!
അന്ന്… അമ്മയെ വരച്ചത്, കണ്ടപ്പോൾത്തന്നെ ഞാൻ അതിശയിച്ചു പോയ്!!!, “ഞാനിതുവരെ അമ്മയെ നേരിൽ കണ്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും എന്തോ ആ ചിത്രത്തിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ജീവനോടെ എൻ്റെ മുന്നിൽ നിക്കുന്നത്പോലെ തോന്നി”….
‘its a Great work, Amal’!…
അതും ഒരു പെൻസിൽകൊണ്ട്!…. “എനിക്കൊരുപാടിഷ്ടമായ്”…..
മിസ്സിൻ്റെ വാക്കുകൾ ഇടയ്ക്കൊന്ന് മുറിഞ്ഞതും സന്തോഷത്താൽ ഞാൻ പതിയെ കരയുവാൻ തുടങ്ങി…
എൻ്റെ മുഖഭാവം തിരിച്ചറിഞ്ഞ മിസ്സ് ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദമായശേഷം വീണ്ടും സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി…..
അമലേ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ കരയുന്നേ??താനിത്ര പാവമാണോ!!!….
“ആ മിഴിനീർ തുടയ്ക്ക് തൻ്റെ മുഖത്തിനത് ചേരില്ലെടോ”…… ഇത്രയും പ്രായമായിട്ടും താനിങ്ങനെ കൊച്ചുകുട്ടികളെപ്പോലെ കരയുന്നതാരേലും കണ്ടാൽ നാണക്കേടാണ്…..
അമലെന്നാൽ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് മുഖം കഴുകിയശേഷം ക്ലാസ്സിലേക്ക് പൊക്കോളൂ…..
സ്നേഹം നിറഞ്ഞ വാക്കുകൾ സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് അനുമിസ്സ് പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ നോക്കിയതും മനസ്സിൽ ഒരായിരം വട്ടം മിസ്സിനോട് നന്ദി പറഞ്ഞ് ഞാൻ പതിയെ ക്ലാസ്സിലേക്കായ് നടന്നു……
