‘ചുമ്മ പറഞ്ഞതാടാ.. ഞാൻ കരുതി നീ ഇവിടെ വെറുതെ ബോർ അടിച്ചു ഇരിക്കുവായിരിക്കുമെന്ന്.. അപ്പോൾ ഒന്ന് ചില്ല് ആകാമെന്ന് വച്ചു വന്നതാ..’
അവൾ നിരാശ പുറത്ത് കാണിക്കാതെ അർജുന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. ഷർട്ടിന്റെ മുകളിലെ രണ്ട് ബട്ടൻസ് ഇടാത്തത് കൊണ്ട് നെഞ്ച് അല്പം കാണാമായിരുന്നു. അപ്പോളാണ് കൃഷ്ണ മാല കഴുത്തിൽ ഇല്ലെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചത്…
‘ഞാൻ തന്ന ഗിഫ്റ്റ് എവിടെടാ..? കൊണ്ട് കളഞ്ഞോ..?
അവൾ ചോദിച്ചു
‘ഇല്ല.. ഞാൻ അത് ബാഗിൽ വച്ചിട്ടുണ്ട്..’
ഞാൻ പറഞ്ഞു
‘ബാഗിൽ വയ്ക്കാൻ അല്ലല്ലോ നിനക്ക് അത് തന്നത്.. എവിടെ അത്..?
കൃഷ്ണ ബാഗ് തിരഞ്ഞു മുറിയിലേക്ക് കയറി. ഇഷാനിയെ മുറിയിൽ കയറ്റി നിർത്താഞ്ഞത് ഭാഗ്യം എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. പാമ്പിന്റെ കാര്യം അവൾ പെട്ടന്ന് മറന്നു. പേടി ഇല്ലാതെ അവൾ മുറിയിൽ കയറി ബാഗ് തുറന്നു..
‘ദേ ഈ ഉറയിൽ ആണ്..’
ഞാൻ പെട്ടന്ന് തന്നെ സിപ് തുറന്നു മാല പുറത്തെടുത്തു.. മുറിയിൽ ഇഷാനിയുടെ ഡ്രസ്സോ വല്ലോം ഉണ്ടേൽ കൃഷ്ണ കാണുമോ എന്നെനിക്ക് പേടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇഷാനി പക്ഷെ ഒന്നും വലിച്ചു വാരി ഇടാത്തത് കൊണ്ട് അങ്ങനെ ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ കൃഷ്ണയ്ക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാൻ പാകത്തിൽ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.. അവളുടെ വൃത്തി കാരണം ഞാൻ രക്ഷപെട്ടു..
‘എടുത്തു ഇട്.. അല്ലേൽ എനിക്ക് തിരിച്ചു തന്നേര്..’
കൃഷ്ണ കുറച്ചു ശുണ്ഠിയോടെ പറഞ്ഞു.. ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും മാല വാങ്ങി കഴുത്തിൽ ഇട്ടു..
‘ഞാൻ ആർക്കും കൊടുക്കാതെ വച്ചിരുന്ന മാലയാ.. അതിനി നിന്റെ കഴുത്തിൽ കണ്ടില്ലേൽ മവനെ..’
കൃഷ്ണ കഴുത്തിൽ ഇട്ടിരുന്ന എന്റെ മാലയിൽ തൊട്ട് എന്റെ നെഞ്ചിൽ തടവി പറഞ്ഞു.. ഞാൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങി.. എങ്ങനെ ആണ് ഇവളോട് ഒന്ന് പോകാൻ പറയുന്നത്.. ഞാനിപ്പോ നിൽക്കുന്നത് തീക്കനലിന്റെ മേലെയാണ്..
‘പിന്നെ ട്രിപ്പ്‌ ഒക്കെ എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു..?
ഞാൻ അറിയാൻ ഉള്ള ആഗ്രഹം കൊണ്ടൊന്നുമല്ല വെറുതെ ചോദിച്ചു
‘അതൊക്കെ അടിപൊളി ആയിരുന്നു. പറയാൻ കുറെ ഉണ്ട്.. പിന്നെ വിശദമായി പറയാം.. നിനക്ക് പോകാൻ ടൈം ആയോ..?
അവൾ ചോദിച്ചു
‘ആഹ്.. ലാപ്പിൽ ചെറിയ വർക്ക്‌ ഉണ്ട്.. അത് കഴിഞ്ഞു ഞാൻ ഇറങ്ങും..’
ഞാൻ പറഞ്ഞു
‘എന്നാൽ നീ ഫ്രീ ആകുമ്പോൾ എന്നെ വിളിക്ക്.. ഞാൻ ഫുൾ ഫ്രീ ആണ്..’
അവൾ കൈ വീശി പോകാനായി വാതിൽക്കലേക്ക് നീങ്ങി
‘ഓക്കേ.. വിളിക്കാം..’
ഞാൻ പറഞ്ഞു
‘ബൈ.. റ്റാറ്റാ…’
കൃഷ്ണ കൈ വീശി എന്റെ അരികിലേക്ക് വന്നു. എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നെന്നു മുന്നേ എന്റെ മുഖം രണ്ട് കൈ കൊണ്ടും പിടിച്ചു അവളോട് അടുപ്പിച്ചു ആഞ്ഞൊരു ഉമ്മ തന്നു. ഇത്രയും ദിവസം അടക്കി വച്ച സ്നേഹം എല്ലാം അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ എനിക്ക് അതൊരു മുള്ള് എന്റെ ത്വക്കിൽ ആഴ്ന്ന് ഇറങ്ങുന്നത് പോലെയാണ് തോന്നിയത്.. ഇഷാനി ഇത് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടേൽ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു..
‘ബാക്കി പിന്നെ…’
കൃഷ്ണ ചിറിയിൽ നാവോടിച്ചു കൊണ്ട് കാമത്തോടെ പറഞ്ഞു.. ഞാൻ വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ടു മുഖത്തൊരു ചിരി വച്ചു. അവൾ പോകുന്നത് ഒരു ശില കണക്കെ ഞാൻ നോക്കി നിന്നു. അവൾ പോയി എന്നുറപ്പായപ്പോ ഞാൻ വാതിൽ അടച്ചു തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
കൃഷ്ണ ഉമ്മ വച്ചത് ഇഷാനി കണ്ടു കാണുമോ..? അവൾ പറഞ്ഞത് ഇഷാനി കെട്ടിട്ടുണ്ടാകുമോ..? അടുക്കളയിലേക്ക് കയറാൻ ഞാൻ ഭയന്നു.. മന്ത്രചരട് കടന്നു പോകാൻ ഭയപ്പെടുന്ന ഭൂതത്തെ പോലെ അടുക്കളയിലേക്ക് കയറാൻ ഭയന്നു നിന്നു.. അവിടെ കയറി ഇഷാനിയെ നോക്കി എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണം എന്ന് ഓർത്തു എനിക്ക് വട്ട് പിടിച്ചു. അവൾ എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ട് ഉണ്ടെങ്കിൽ ഒരു ചിരിയോടെ എനിക്ക് ഒരിക്കലും അവൾക്ക് അരികിൽ പോകാൻ സാധിക്കില്ല. അവൾ എല്ലാം മനസിലാക്കിയോ ഇല്ലയോ..? ഞാൻ അതോർത്തു അവിടെ നിന്ന് നീറി..
അതിനുള്ള ഉത്തരം എനിക്ക് അടുക്കളയിൽ നിന്ന് തന്നെ കിട്ടി.. ഒരു തേങ്ങലിന്റെ രൂപത്തിൽ.. എന്റെ കൈകാലുകൾക്ക് ശക്തി നഷ്ടമായത് പോലെ തോന്നി. ഞാൻ എങ്ങനെയോ അവൾക്ക് അരികിലേക്ക് നടന്നു ചെന്നു. നിലത്തു ഇരുന്നു മുഖം മുട്ടുകൾക്ക് ഇടയിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചു കരയുകയാണ് അവൾ.. ദൈവമേ എല്ലാം ഇങ്ങനെ നശിപ്പിക്കാൻ ആയിരുന്നു എങ്കിൽ നീ എന്തിനാണ് ഇത്രയും ദിവസം എനിക്ക് ഈ സ്വർഗം വിധിച്ചു തന്നത്..? ഞാൻ വിറയ്ക്കുന്ന കൈകൾ അവളുടെ ചുമലിൽ വച്ചു..
‘തൊടരുതെന്നെ…….!
ഇഷാനി മുഖം ഉയർത്തി രൗദ്രഭാവത്തിൽ എന്നെ നോക്കി.. അവളെ ഇങ്ങനെ ഒരു ഭാവത്തിൽ ഇന്നേ വരെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല. അവളുടെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി ചുവന്നിരുന്നു..
‘എടി ഞാൻ പറയട്ടെ…’
ഞാൻ പിന്നെയും അവളെ തൊടാൻ എന്ന പോലെ കൈ കൊണ്ട് ചെന്നു..
‘തൊടരുത് എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്…’
അവൾ രോഷത്തോടെ എഴുന്നേറ്റു..
‘ഓക്കേ.. ഓക്കേ.. ഞാൻ തൊടുന്നില്ല.. ഞാൻ പറയുന്നത് ഒന്ന് കേൾക്കാമോ..?
‘നിന്റെ ഒന്നും എനിക്കിനി കേൾക്കണ്ട…’
അവൾ ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്ന കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് എന്നെ ദഹിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിൽ നോക്കിയിട്ട് എന്നെ മറികടന്നു മുറിയിലേക്ക് പോയി. കതക് പറിഞ്ഞു പോകുന്ന രീതിയിൽ അവൾ വലിച്ചടച്ചു.. കുറച്ചു നേരം എന്ത് ചെയ്യും എന്നറിയാതെ ഞാൻ നിന്നിടത്തു തന്നെ നിന്നു. എന്റെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് കയറുന്ന പോലെ ഒക്കെ.. ഞാൻ പെട്ടന്ന് പോയി മുഖം കഴുകി.. ധൈര്യം ഒന്നും തിരിച്ചു കിട്ടിയില്ല എങ്കിലും നടന്നത് അവളോട് പറയണം എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.. ഞാൻ കതകിൽ മുട്ടി.. മറുപടി ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. അവളെ പലതവണ ഞാൻ വിളിച്ചു. അതിനും മറുപടി കിട്ടിയില്ല.. കുറച്ചു നേരം ആയിട്ടും അവളുടെ അനക്കം ഇല്ലാതെ ആയപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു പേടി തട്ടി. അവൾ എങ്ങാനും ഇനി വല്ല കടും കയ്യും ചെയ്യുമോ.? ഇത്രയും നേരം ഞാൻ അതിനെ പറ്റി ചിന്തിച്ചില്ല. ഞാൻ കതകിൽ ആഞ്ഞു മുട്ടി.. ഇനിയും മുട്ടിയിട്ട് തുറന്നില്ല എങ്കിൽ കതക് ചവുട്ടി പൊളിക്കാൻ ആയിരുന്നു എന്റെ തീരുമാനം.. പക്ഷെ അത് വേണ്ടി വന്നില്ല.. കതക് തുറന്നു അവൾ പുറത്ത് വന്നു. അവൾ ഡ്രസ്സ്‌ മാറിയിരുന്നു. കയ്യിൽ അവളുടെ ബാഗും ഉണ്ട്.. ആ തീരുമാനം എനിക്ക് മനസിലായി..
‘എനിക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത് ഒന്ന് കേൾക്കാൻ പറ്റുമോ..?
ഞാൻ അവൾക്ക് വട്ടം നിന്ന് ചോദിച്ചു.. അവൾ ഒഴിഞ്ഞു മാറി പോകാൻ ശ്രമിച്ചു. ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ കയറി പിടിച്ചു..
‘ഇഷ…’
പെട്ടന്ന് ഞാൻ അങ്ങനെ വിളിച്ചപ്പോ അവൾ കണ്ണ് ചുവപ്പിച്ചു എന്നെ നോക്കി..
‘ഇഷാനി.. പ്ലീസ്.. ഒന്ന് കേൾക്ക് എനിക്ക് എന്താണ് പറയാൻ ഉള്ളതെന്ന്..’