*************************************
“ഇനി ഇതിന്റെ പേരിലെന്തൊക്കെ ഉണ്ടാവുമോ, ഈശ്വരാ….”
പിറകിൽ വരുന്ന ശിവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴും അവളുടെ നേരെ നോക്കി ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത പോലെ ശിവൻ നടന്നു.
“വല്ലോരും എന്തേലും പറയുന്നത് കേട്ടാൽ മിണ്ടാതെ ഇങ്ങ് പോന്നാൽ പോരെ…..”
“എന്നെ എന്ത് വേണേ പറഞ്ഞോട്ടെ…നിന്നേം മോളേം വായിതോന്നിയത് വിളിച്ചു പറഞ്ഞാലതും കേട്ട് വായും പൊത്തിപ്പോരാൻ, എനിക്ക് പറ്റത്തൊന്നുമില്ല….”
“എന്നിട്ടിപ്പോൾ എന്താ,..
വല്ലതും പറ്റി അയാൾക്ക് വല്ലോം പറ്റിപ്പോയിരുന്നേൽ ഞങ്ങൾക്ക് പിന്നെ ആരാ…”
സുജയുടെ ഒച്ചയുയർന്നപ്പോൾ ശിവനും ഉത്തരമുണ്ടായില്ല,
നഷ്ടപ്പെട്ടാലോ എന്ന തോന്നൽ കൊണ്ടാവണം അനുവിന്റെ കൈ ശിവന്റെ കയ്യിനെ മുറുക്കി.
“അയ്യേ…..എന്തിനാ മോള് കരയണേ,…അമ്മ അങ്ങനെ പലതും പറയും, അതൊന്നും കേട്ട് എന്റെ മോള് പേടിക്കണ്ട…”
നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ കണ്ണ് തുടച്ചുകൊടുത്തുകൊണ്ട് ശിവൻ അനുവിനെ ചേർത്ത് നിർത്തി.
ഏങ്ങലടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അനുവിന്റെ മുഖം ഉയർത്തി,
“മോള് തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ലല്ലോ,….പിന്നെന്തിനാ കരയണേ…
മോളുടെ മനസ്സിൽ ന്യായം എണ്ടെന്ന് തോന്നുന്ന ഏതു കാര്യത്തിനും ഏതറ്റം വരെയും പൊയ്ക്കോ അച്ഛനെണ്ടാവും മോള്ടെ കൂടെ…”
അനുവിനോട് പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ എഴുന്നേറ്റ് സുജയെ നോക്കി.
“കണ്ടവര് പറയുന്നതെല്ലാം വായ്മൂടി കേട്ട് വളരാൻ എന്റെ മോളെ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല,….”
അതോടെ സുജ ഒന്നടങ്ങി.
*************************************
രാത്രി വൈകി ശിവനെയും തെറി പറഞ്ഞു, നിഴലും ഇരുളും ഇടകലർന്ന വഴിയിലൂടെ ആടിയാടി അരവിന്ദൻ അവന്റെ വീടിനു അടുത്തെത്തി.
പിന്നിലൂടെയുള്ള കുഴിഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ ഇറക്കം ഇറങ്ങി പിടിച്ചും തപ്പിയും വീടിനു പിന്നീലെത്തിയ അരവിന്ദൻ മറപ്പുരയിൽ കയറി ഒന്ന് മുഖം കഴുകാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ആയിരുന്നു പുറത്തു എന്തൊക്കെയോ സംസാരം കേട്ടത്.
കള്ളൻ ആണോ എന്ന് വിചാരിച്ചു മറപ്പുരയിൽ പതുങ്ങിയ അരവിന്ദൻ ഓല നീക്കി കണ്ണ് മിഴിച്ചു.
അവന്റെ കണ്ണുകൾ ചുളുങ്ങി.
ഇരുട്ടിൽ ഒരു രൂപം തന്റെ വീടിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്ക് വരുന്നത് അവൻ കണ്ടു, പിറകിൽ താഴ്ത്തി വച്ച ചിമ്മിനിയുമായി മറ്റൊരാളും.
കണ്ണ് പൊരുത്തപ്പെട്ട അരവിന്ദന്റെ നെഞ്ചിൽ വെള്ളിടി വെട്ടി.
വീരാൻ കുട്ടിയുടെ കയ്യിൽ കിടന്നു പുളയുന്ന തന്റെ ഭാര്യ അമ്പികയെ കണ്ട അരവിന്ദൻ താങ്ങാനാവാതെ നിലത്തേക്കിരുന്നു പോയി.
“മതി…പോവാൻ നോക്ക് ഇക്ക,…ഏട്ടൻ എപ്പോൾ വന്നു കയറും എന്നറിയില്ല…”
തന്റെ കഴുത്തിൽ മുഖം അമർത്തി നക്കുന്ന വീരാനെ വലിച്ചകത്തി അംബിക ചൊടിച്ചു.
“ഇയ്യ് പിടയ്ക്കാതിരി പെണ്ണെ…ഓൻ തല്ലും വാങ്ങി കോരയുടെ ഷാപ്പിൽ വന്നതാ, രണ്ടു കുപ്പിയും കൊണ്ട് പോരേം ചെയ്തു. അതും മോന്തി ഏടേലും ചുരുണ്ടിട്ടുണ്ടാവും.”
അവളുടെ മുലയിൽ പിഴിഞ്ഞ് കൊണ്ട് വീരാൻ മൊഴിഞ്ഞു.
“ഈശ്വരാ ഒന്നും വരുത്തതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു…..
ഇക്ക,…ഇക്ക ഇനി വരണ്ട….
എനിക്കിനിയും വയ്യ…”
“ഹ അതെന്ന പെണ്ണെ…ഓനോ അന്നെ വേണ്ട ഓന് ഇപ്പോഴും കിട്ടാത്ത മുന്തിരിയും നോക്കി നടക്കുവാ…ഇയ്യ് ഇങ്ങനെ വെറുതെ കാലം കയ്ക്കണ്ട….അനക്ക് വേണ്ടത് ഞമ്മളും തരാം…ആരും അറിയാണ്ട് ഞമ്മക്ക് നോക്കാന്നെ….”
അവളുടെ മുലകൾ രണ്ടും അപ്പോഴും അയാളുടെ കയ്യിലായിരുന്നു.
ഇതെല്ലാം കണ്ട അരവിന്ദൻ മറപ്പുരയിൽ ഇരുന്നു ഉരുകുകയായിരുന്നു, അങ്ങോട്ട് ചെന്ന് രണ്ടിനെയും പിടിക്കാനും തല്ലാനും ആണ് ആദ്യം തോന്നിയതെങ്കിലും, തന്റെ കർമം തന്നെ തന്നെ പിന്തുടർന്നതാണെന്ന് ആഹ് മറപ്പുരയിൽ വച്ചു അരവിന്ദന് ബോധം ഉണ്ടായി.
ഒന്നും മിണ്ടാനാവാതെ അതിനകത്തു തന്നെ ഇരുന്നു കരയേണ്ടി വന്നു അരവിന്ദന്.
“ശെരി….മോൾക്ക് വേണ്ടേൽ ഇക്ക വരുന്നില്ല….എങ്കിൽ ഈ രാത്രി മുഴുവൻ ഇക്കായ്ക്ക് തന്നൂടെ….”
അവളെ കെട്ടിമുറുക്കി വീരാൻ ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല ഇക്ക…..ഇനി വേണ്ട….”
അംബിക ദയനീയമായി പറഞ്ഞു.
“എങ്കിൽ ഇജ്ജ് ഇവനെയൊന്നു താഴ്ത്തിയെങ്കിലും താ…
അല്ലാണ്ടെങ്ങനാ…,”
മുണ്ടു മാറ്റി ഉയർന്ന കുണ്ണ അവളെ കാട്ടി വീരാൻ മുഖം മുഴുവൻ ദയനീയത വരുത്തി.
“ഹ്മ്മ്….”
മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയുള്ള അമ്പികയുടെ മൂളൽ കേട്ടതും വീരാൻ ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു.
“എന്നാ വാ മുത്തേ ഞമ്മക്ക് അകത്തേക്ക് പോവാം….”
അവളെ പൂണ്ടടക്കം പിടിച്ചു വീരാൻ അകത്തേക്ക് തള്ളിയതും, അത് പിടിക്കാത്ത മട്ടിൽ അംബിക അയാളെ തടഞ്ഞു, അകത്ത് വേണ്ട…
ഇക്കായ്ക്ക് കളഞ്ഞാൽ പോരെ…അതിവിടെ വച്ച് ഞാൻ കളഞ്ഞു തരാം.
അയാളുടെ കുണ്ണയെ പിടിച്ചു മുട്ടിൽ ഇരുന്ന അംബിക ഒന്ന് വായിൽ ഇട്ട് ചപ്പിയതും, വീരാൻ അവളെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.
തിരിച്ചു നിർത്തിയ അമ്പികയുടെ പാവാടയെ വലിച്ചു പൊക്കുന്നത് കണ്ട അരവിന്ദൻ മറപ്പുരയിലെ നിലത്തേക്ക് അത് കാണാൻ കഴിയാതെ ഇരുന്നു പോയിരുന്നു.
അമ്പികയുടെ ഞെരങ്ങലും വീരാന്റെ മുക്കലും അൽപനേരം ഉയർന്നു കേട്ടു, ചെളിക്കുഴിയിൽ കയ്യിളക്കുന്ന സ്വരവും അതിനു അകമ്പടി സേവിച്ചു.
അല്പം കഴിഞ്ഞ വീരാന്റെ മുരൾച്ചയ്‌ക്കൊപ്പം അമ്പികയുടെ നിശ്വാസവും
അവിടെ കേട്ടു.
“ഇനിയെന്നാ മോളെ….”
അരയിൽ മുണ്ടു കെട്ടിയുടുക്കുന്നതിനിടയിൽ വീരാൻ ചോദിച്ചു.
“ഇനിയില്ല ഇക്ക….ഇതുവരെ ചെയ്ത തെറ്റ് തന്നേ എനിക്ക് സഹിക്കാൻ വയ്യ…
ചതിയൻ ആണേലും ദുഷ്ടൻ ആണേലും എനിക്കങ്ങേരു മതി.
ഇനിയൊരിക്കലും ആർക്കു വേണ്ടിയും ഞാൻ രാത്രി കൂട്ടിന് കതക് തുറക്കില്ല…”
അവളുടെ വാക്കിലെ ഉറപ്പ് കേട്ടിട്ടാവണം വീരാൻ തിരികെ പോയി.
കുടിച്ച ചാരായം മുഴുവൻ ആവിയായി പോയാ നിലയിൽ മറപ്പുരയിൽ അരവിന്ദൻ തളർന്നിരുന്നു.
മുഖം കഴുകാൻ എത്തിയ അംബിക
മറപ്പുര തുറന്നപ്പോൾ കണ്ട രൂപം കണ്ടു ഭയന്നു പിന്നോട്ട് വീണു.
മറപ്പുരയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്ന അരവിന്ദനെ കണ്ടതും അവളുടെ ഉള്ളു പിടച്ചു കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.
എല്ലാം അവൻ അറിഞ്ഞെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ അംബിക വാവിട്ടു കരഞ്ഞു.
തെറ്റുകളാൽ മുങ്ങിയ അരവിന്ദന് അവളെ ഈ നിമിഷം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.
കൈ നീട്ടി അവളെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്പിച്ച അരവിന്ദൻ അവളെ നെഞ്ചോടു ചേർക്കുമ്പോൾ അംബികയിൽ നിറഞ്ഞ സങ്കടത്തോടൊപ്പം കുറ്റബോധം ആയിരുന്നെങ്കിൽ അരവിന്ദന്റെ ഉള്ളിൽ ഭാനുമതി അന്ന് പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഉയർന്നു കേട്ടു.
************************************
പിറ്റേന്ന് ഫാക്ടറിയിലേക്ക് നടന്ന സുജയ്ക്ക് മേൽ ഒരാളുടെയും തുളയ്ക്കുന്ന നോട്ടം നീണ്ടില്ല.
നടക്കുമ്പോൾ ഇളകുന്ന അരയിലെ വീണക്കുടങ്ങളെ ആരും തുറിച്ചു നോക്കിയില്ല.
സാരി മാറി വയറിലെ തൊലിയുടെ ഒരു നിഴലെങ്കിലും കാണാനായി സദാ കണ്ണ് പൂഴ്തിവെക്കുന്ന പിള്ള പോലും അന്ന് സുജയുടെ നേരെനോക്കാൻ ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല.
ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് കരുവാക്കുന്നിലെ ആണുങ്ങളിലെ അട്ട സ്വഭാവം ശിവൻ പറിച്ചു കളഞ്ഞിരുന്നു.
പിറ്റേന്ന് സന്മാർഗിയായി മാറിയ അരവിന്ദനെയും കരുവാക്കുന്ന് കണികണ്ടു,
ആരോടും അധികം മിണ്ടാതെ സ്വന്തം കാര്യം നോക്കി വീട്ടിലേക്ക് ഒതുങ്ങിയ അരവിന്ദനെക്കണ്ട കാര്യം മുഴുവൻ അറിയാത്ത കരുവാക്കുന്നുകാർ അവനു രണ്ടു തല്ലിന്റെ കുറവുണ്ടായിരുന്നു അത് കിട്ടിയപ്പോൾ അവനങ് നേരെയായെന്ന് ഒന്നടങ്കം പറഞ്ഞു.
അന്ന് ഒട്ടൊരിടവേളക്ക് ശേഷം സണ്ണിയും ശ്രീജയും ഗോഡൗണിലെ ഇരുട്ടിൽ വിയർപ്പിൽ കുളിച്ചു പരസ്പരം പുൽകി,
അതെ സമയം,കാലം കരുതിവച്ചിരുന്ന വിധി പോലെ പാണ്ടിതാവളത്തിൽ കയ്യാങ്കളിയിൽ കൂട്ടത്തിലൊരാളെ ചവിട്ടി ഇട്ട ശ്രീജയുടെ ഭർത്താവിനെ എതിരിടാൻ മുച്ചീട്ട് ഇട്ടിരുന്നവന്റെ കൈ തിളങ്ങുന്ന പിച്ചാത്തിയിൽ പിടിമുറുക്കിയിരുന്നു.
