“ഈ ഗർഭം ഒഴിവാക്കണം… എനിക്ക് ജൂലിയാണ് വലുത്….” പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ വിരണ്ടു പുറത്തേക്ക്‌ പോകാൻ തുടങ്ങിയതും ദേവി ചാടി എഴുനേറ്റ് എന്നെ പിടിച്ചു വച്ചു.
“ജൂലി സമ്മതിക്കില്ല, ചേട്ടാ. ഞാൻ നേരത്തെ അവളോട് സംസാരിച്ച് കഴിഞ്ഞു. ചേട്ടൻ പറഞ്ഞാലും സമ്മതിക്കില്ല എന്ന് ജൂലി തീര്‍ത്തു പറഞ്ഞു. അവള്‍ ““മരിച്ചാലും വേണ്ടില്ല, അവസാനം വരെ പൊരുതി ഞങ്ങടെ കുഞ്ഞിന്‌ ഞാൻ ജന്മം കൊടുക്കും..”” എന്നായിരുന്നു ജൂലിയുടെ വായിൽ നിന്നും വീണ വാക്കുകൾ. ജൂലി തീരുമാനിച്ച് കഴിഞ്ഞു, അതുകൊണ്ട്‌ ചേട്ടൻ അവളെ ഇനി ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ്‌ വിഷമിപ്പിക്കുകയല്ല വേണ്ടത്… കൂടെ നിന്ന് അവള്‍ക്ക് വേണ്ട കരുത്തും സ്നേഹവും ധൈര്യം പകര്‍ന്നു കൊടുക്കുകയുമാണ് വേണ്ടത്.” ദേവി ദൃഢമായി എന്റെ കണ്ണില്‍ നോക്കി തറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞതു.
ശെരിക്കും എനിക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുമെന്ന് തോന്നി. ജൂലിയുടെ വാശി എനിക്ക് അറിയാവുന്നതാണ്. വെറുതെ അവൾ വാശി പിടിക്കില്ല.. പക്ഷേ വാശി പിടിച്ചാല്‍ അവൾ പിന്മാറില്ല.
ദേവി പറഞ്ഞതാണ് ശെരി… ജൂലിയുടെ കൂടെ നിന്ന് അവള്‍ക്ക് വേണ്ട ധൈര്യവും തുണയും സ്നേഹവും കൊടുക്കാന്‍ തന്നെ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
ദേവിയെ നോക്കി ഞാൻ പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. “ഞാൻ പോകുന്നു, ദേവി. എനിക്ക് ഇപ്പൊ തന്നെ ജൂലിയെ കാണണം.”
പോകാൻ തുടങ്ങിയ എന്നെ ദേവി വീണ്ടും പിടിച്ചു വച്ചു. എന്തോ അവൾ പറയാൻ തുടങ്ങിയതും വേണ്ടെന്ന് ഞാൻ തലയാട്ടി.
“പേടിക്കേണ്ട, ജൂലിയുടെ ആഗ്രഹം എന്താണോ അതുതന്നെ ഞാനും സാധിച്ചു കൊടുക്കും.” പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.
ഉടനെ ദേവിയുടെ മുഖത്ത് ആശ്വാസം നിറഞ്ഞു. പക്ഷേ പെട്ടന്ന് വിഷമത്തോടെ അവള്‍ ചോദിച്ചു, “കാര്യങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട്‌ ചേട്ടൻ ഇനി എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരില്ലേ…?”
അവൾ ചോദിച്ചത്‌ കേട്ട് അവളുടെ കവിളിൽ ഞാൻ നുള്ള് കൊടുത്തു. “അയ്യട, ഞാൻ വരില്ലെന്ന് അത്ര വേഗം നീ സമാധാനിച്ച് സന്തോഷിക്കേണ്ട… എന്നില്‍ നിന്നും നിനക്ക് രക്ഷയില്ല എന്റെ ദേവി…” പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ വേഗം തിരിഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക്‌ നടക്കാൻ തുടങ്ങി.
“ചേട്ടാ…!!” പെട്ടന്ന് മടിച്ചു മടിച്ച് ദേവി വിളിച്ചതും ഞാൻ നോക്കി.
പക്ഷേ അവൾ പേടിയോടെ നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് ഞാൻ വേഗം അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് അവളെ ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു.
“ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാല്‍ സത്യം പറയുമോ…?” എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട്‌ വിറയാർന്ന ശബ്ദത്തില്‍ ദേവി ചോദിച്ചു.
“നിന്നോട് ഞാൻ കള്ളമൊന്നും പറയില്ല, എന്റെ സുന്ദരിക്കുട്ടി ചോദിക്ക്…”
“എപ്പോഴെങ്കിലും എന്റെ ഭർത്താവിന് എന്നെ വേണ്ടെന്ന് വച്ചാല്‍ ചേട്ടൻ എന്നെ സ്വീകരിക്കുമോ…?” ഭയന്നു വിറച്ചു കൊണ്ടാണ് ദേവി ചോദിച്ചത്‌.
ആ ചോദ്യം കേട്ടതും എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. ഉള്ളില്‍ വിഷമം തിങ്ങി നിറഞ്ഞു.
“തീര്‍ച്ചയായും ഞാൻ സ്വീകരിക്കും. അതും എന്റെ ഭാര്യയായി. ജൂലിയും സമ്മതിക്കും എന്നെനിക്ക് വിശ്വാസമുണ്ട്. ഇനി എന്റെ മോള് വെറുതെ വിഷമിക്കാതെ ഇരിക്ക്.” പറഞ്ഞ്‌ ദേവിയുടെ നെറ്റിയില്‍ ഉമ്മയും കൊടുത്തിട്ട് ഞാൻ പുറത്തേക്ക്‌ നടന്നു.
പക്ഷേ അതിനുമുന്‍പ് ദേവിയുടെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ സന്തോഷവും കണ്ണിലെ തിളക്കവും ഞാൻ കാണുക തന്നെ ചെയ്തു.
“ജൂലിക്ക് മാത്രമല്ല, നിനക്കും എന്റെ സ്നേഹവും തുണയും എപ്പോഴും ഉണ്ടായിരിക്കും. ജൂലിയെ പോലെ നിന്നെയും എനിക്ക് ജീവനാണ്.” ബൈക്കില്‍ കേറിയ ശേഷം മുറ്റത്ത്‌ എന്നെ തന്നെ സ്നേഹത്തോടെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന ദേവിയുടെ കണ്ണില്‍ നോക്കി പറഞ്ഞിട്ട് കണ്ണുകൾ രണ്ടും ഞാൻ ചിമ്മി കാണിച്ചു.
ഉടനെ ദേവിയുടെ മുഖം ചുവന്നു തുടുത്ത് നാണവും പടർന്നു. ദേവി സന്തോഷ ചിരിയോടെ കണ്ണുകൾ ചിമ്മി കാണിച്ചു. ഞാനും ഒരു ചിരിയോടെ അവിടം വിട്ട് നേരെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു.
വീട്ടിലെ ഹാളില്‍ ജൂലിയും അമ്മായിയും സാന്ദ്രയും ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നെ കണ്ട് സാന്ദ്രയും അമ്മായിയും പുഞ്ചിരിച്ചു. പക്ഷേ ജൂലി എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ നേരെ റൂമിലേക്ക് നടന്നതും ഞാനും പിന്നാലെ ചെന്നു.
റൂമിൽ ഞങ്ങൾ കേറിയതും ജൂലി റൂം ലോക് ചെയ്തിട്ട് എന്നെ നോക്കി.
“സോറി ചേട്ടാ…. ചേട്ടനോട് ഒന്നും മറച്ചു വയ്ക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു.” പറഞ്ഞിട്ട് ജൂലി എന്റെ മാറിൽ മുഖം അമർത്തി പിടിച്ചു വിതുമ്പി.
“അയ്യേ.. എന്തായിത്, മനസ്സിൽ ഇത്രയേറെ കരുത്തുള്ളത് കൊണ്ടല്ലേ നീ ഈ തീരുമാനം എടുത്തത്…!! എന്നിട്ട് ഇങ്ങനെ തൊട്ടാവാടി ആയാല്‍ എങ്ങനെയാ…?!”
കളിയാക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍ ഞാൻ ചോദിച്ചതും ജൂലി ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് വേഗം തല ഉയർത്തി കണ്ണുനീര്‍ തുടച്ചു കൊണ്ട്‌ എന്നെ നോക്കി.
“ചാൻസ് കിട്ടിയതും ദേവിയുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു, അല്ലേ…” അസൂയ മറച്ചു പിടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടാണ് ജൂലി ചോദിച്ചത്‌ പക്ഷേ അവളുടെ മുഖത്ത് ദേഷ്യം ഇല്ലായിരുന്നു.
ഞാൻ പരുങ്ങുന്നത് കണ്ട് ജൂലി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് എന്നെ അവള്‍ കെട്ടിപിടിച്ചു. “എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാല്‍ ചേട്ടൻ ദേവിയെ നമ്മുടെ വീട്ടില്‍ തട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നിട്ട് അവളുമായി സുഖമായി ജീവിക്കണം. എനിക്ക് ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ലെങ്കിൽ പോലും ചേട്ടൻ ദേവിയെ തട്ടിക്കൊണ്ട് വരുന്നതും എനിക്ക് സമ്മതമാണ്.” ജൂലി സീരിയസ്സായി പറഞ്ഞിട്ട് പെട്ടന്ന് ചിരിച്ചു.
“എഡി പെണ്ണേ, തോന്ന്യാസം പറഞ്ഞാ നിന്നെ ഞാൻ—”
“ചേട്ടൻ എന്നെ ഒരു ചുക്കും ചെയ്യില്ല…” ജൂലി ഇടയ്ക്ക് കയറി പറഞ്ഞിട്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
ഞാനും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ജൂലിയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു. ഈയിടെയായി എത്ര നിസ്സാരമായിട്ടാണ് ജൂലി ഓരോന്നും പറയുന്നത്. എനിക്ക് ശെരിക്കും വിഷമം തോന്നി. അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ എന്റെ ചുണ്ട് ഞാൻ അമർത്തിപ്പിടിച്ചു.
“നിനക്ക് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല. നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനും…” ഞാൻ ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു.
“ശെരിയാണ്… എനിക്ക് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല. കാരണം ചേട്ടനെ വിട്ടു പോകാൻ എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമില്ല… ചേട്ടനെ വിട്ടു പോകാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ല. ഞാൻ സാമേട്ടനെ വിട്ടിട്ട് പോകില്ല…” ജൂലി തറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു.
അതുകേട്ട് എനിക്ക് സങ്കടവും കരച്ചിലും വന്നു. കുറെ നേരം ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു കൊണ്ട്‌ നിന്നു. ഒടുവില്‍ വാതില്‍ തുറന്ന് അവളെയും കൂട്ടി ഞാൻ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.
പിന്നെയുള്ള ദിവസങ്ങൾ പമ്പരം പോലെ നീങ്ങി. ഞാൻ വീട്ടില്‍ ഉള്ള സമയത്തൊക്കെ സാന്ദ്ര എന്റെ പിന്നാലെ കൂടി.. ഒരു കുഞ്ഞ് അനുജത്തിയുടെ കുസൃതിയുമായി. രാത്രി ഒഴികെ മറ്റുള്ള സമയത്ത് സാന്ദ്ര എന്റെയും ജൂലിയുടെ അടുത്തും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. കളിയും ചിരിയുമായി ദിവസങ്ങൾ നീങ്ങി. ജൂലിക്കും അസുഖത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.
