‘നിന്നെയാണ് എനിക്കിഷ്ടം…’
എന്റെ ഉത്തരം കിട്ടിയിട്ടും ഒരു സംശയത്തോടെ അവൾ എന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി..
‘അതെന്താടാ അതിന് ഉത്തരം തരാൻ ഒരു താമസം..?
‘എനിക്ക് വരാറായി ടാ… നീ ഇറങ്ങു..’
കളിയുടെ സുഖം അതിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ ആയിരുന്നു ലക്ഷ്മി ആ ചോദ്യം എന്നോട് ചോദിച്ചത്. എന്നാൽ എനിക്ക് വരാറായി എന്ന് കേട്ടിട്ടും ലച്ചു എന്റെ മേലെ നിന്ന് ഇറങ്ങിയില്ല.. അവൾ വീണ്ടും അര ഇട്ടു ഇളക്കി എന്റെ മേലെ ഇരുന്ന് അടിക്കാൻ തുടങ്ങി..
‘ടാ വരാറായി എന്ന്.. നീ ഇറങ്ങ്..’
‘ഇല്ല… ഇറങ്ങില്ല…’
ലച്ചു കിതപ്പോടെ പറഞ്ഞു
‘പാൽ ഉള്ളിൽ പോകും.. നിനക്ക് കുഴപ്പമില്ലേ..’
കോണ്ടം ഇല്ലെങ്കിൽ ഉള്ളിൽ കളയാൻ ലച്ചു അങ്ങനെ സമ്മതിക്കാറില്ല. പക്ഷെ ഇത്തവണ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടും അവൾക്കൊരു പ്രശ്നമില്ലാത്തത് പോലെ.
‘ഇല്ല.. നീ അടിച്ചു താ എന്റെ ഉള്ളിലേക്ക്.. താടാ.. ആഹ്…’
ലച്ചു ഭ്രാന്തമായ ആവേശത്തിൽ വീണ്ടും ഇരുന്നു കുലുങ്ങി. അവളെ ബലമായി മാറ്റിയാലോ എന്ന് പോലും ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. പക്ഷെ അപ്പൊ കിട്ടിയ സുഖത്തിൽ ഞാൻ അനങ്ങാൻ ആവാതെ അവൾക്ക് താഴെ കിടന്നു. എന്റെ കുണ്ണയിൽ നിന്ന് പാലിന്റെ ഒരു പൂത്തിരി ലച്ചുവിന്റെ പൂറിലേക്ക് തെറിക്കുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു. പാൽ പോയ സുഖത്തിൽ ഞാൻ അവളെ ഇറുക്കി കെട്ടിപിടിച്ചു. ലച്ചു വല്ലാതെ അണയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
വീട്ടിൽ ആയിരുന്നേൽ കുറെ നേരം അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കാമായിരുന്നു. ഇപ്പൊ പക്ഷെ ഇതേതോ ക്ലാസ്സ്‌ ആണ്. ഏത് നിമിഷവും ഇത് വഴി ആരെങ്കിലും ഒക്കെ വരാം. ശുക്ലം പോയപ്പോൾ എന്റെ തലച്ചോർ ശരിയായി പ്രവർത്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ അവളെ തട്ടി എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു പാന്റ് കയറ്റി ഇട്ടു. ലച്ചുവും വസ്ത്രം നേരെയാക്കി അവിടെ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി. ഇനി കോളേജിലെ ബാക്കി കലാപരിപാടികളിൽ ഒന്നും എനിക്ക് താല്പര്യം തോന്നിയില്ല. കാരണം ഏറ്റവും രസമുള്ള ഒന്നാണല്ലോ കുറച്ചു മുമ്പ് മുകളിൽ വച്ചു നടന്നത്. ഇനി കൃഷ്ണയുടെ മുന്നിൽ പെടാതെ പോയേക്കാം എന്ന് കരുതി ഗേറ്റ് നടുത്തു ബൈക്ക് വയ്ക്കുന്ന അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ കറക്റ്റ് അവളുടെ മുന്നിൽ തന്നെ ചെന്നു പെട്ടു. എവിടെ പോയി, എന്താ ഫോൺ എടുക്കാഞ്ഞത് എന്നൊക്കെയുള്ള അവളുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് പെട്ടന്ന് മറുപടി ഇല്ലാഞ്ഞത് കൊണ്ട് അവളുടെ തന്നെ ഊഹം ശരിയാണെന്നു തോന്നിക്കും വിധം ഞാൻ ഒരു കള്ളത്തരം പറഞ്ഞു. ഫൈസിയുടെ ഒക്കെ ഒപ്പം ചെറിയൊരു വെള്ളമടി സെറ്റപ്പിന് പോയത് കൊണ്ടാണ് അവളുടെ കോൾ ഒഴിവാക്കിയത് എന്ന് ഞാൻ അടിച്ചു വിട്ടു. എന്റെ ദേഹത്ത് ലിക്കറിന്റെ സ്മെൽ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിലും അവൾ എന്തോ അത് വിശ്വസിച്ചു.
അത് കഴിഞ്ഞു കോളേജിൽ വച്ചു തന്നെ പലതവണ ഞാനും ലക്ഷ്മിയും പലപ്പോഴും ചെറുതായ് ഒക്കെ ബന്ധപ്പെട്ടു. പിടിക്കപ്പെടില്ല എന്ന ധൈര്യം രണ്ടാൾക്കും തോന്നിയത് ആണ് അതിന് കാരണം. പലപ്പോഴും ഭാഗ്യം കൊണ്ട് ഞങ്ങളെ ആരും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. ആ അധ്യയനവർഷത്തെ അവസാനദിവസം വരെ ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ വിജയകരമായി ഞങ്ങളുടെ രഹസ്യബന്ധം ആരുമറിയത്തെ നിലനിർത്തി..
ലാസ്റ്റ് ദിവസം ഒക്കെ ആയപ്പോൾ ലച്ചു കുറെയൊക്കെ ഇമോഷണൽ ആയി തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഇനി അവൾ ഇവിടുത്തെ സ്റ്റുഡന്റ് അല്ല. എനിക്ക് ആണേൽ ഒരു വർഷം കൂടിയുണ്ട്. എപ്പോളും എന്നെ കാണാൻ പറ്റില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവൾ കണ്ണ് നിറച്ചു. ഒരു തവണ എല്ലാം കൃഷ്ണയോട് പറയാം എന്ന് വരെ അവളെന്നോട് പറഞ്ഞു. അവളുടെ മനസ്സിൽ ശരിക്കും എന്താണെന്ന് എനിക്ക് പിടികിട്ടാതായി തുടങ്ങി. ഇനിയുള്ള ഒരു വർഷം കൃഷ്ണ എന്റെ കൂടെ എപ്പോളും ഉണ്ടാകും, അവളെ വല്ലപ്പോഴുമേ കാണാൻ വരൂ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവൾ എന്നെ ചാരി ഇരുന്ന് കരയാൻ തുടങ്ങി. ഗ്രൗണ്ടിന് ഒരു മൂലയിൽ അധികം ആരുടെയും കണ്ണ് പതിയാത്ത ഒരിടത്തു ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ഇരുപ്പ്.
‘നീ എന്തിനാ ഇപ്പൊ ഈ കരയുന്നെ. അവൾ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടെന്ന് വച്ചു നീ ഇപ്പൊ ഇരിക്കുന്ന പോലെയൊക്കെ അവൾക്ക് എന്നോട് പെരുമാറാൻ പറ്റുമോ..? നീ കാണണം എന്ന് തോന്നുമ്പോ ഞാൻ വേണേൽ ബാംഗ്ലൂർക്ക് വരാം.. അത് പോരേ..’
അവളുടെ കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
‘ഞാൻ ബാംഗ്ലൂർ ഒന്നും പോണില്ല..’
അവൾ ചെറിയ വിതുമ്പലോടെ പറഞ്ഞു
‘പോണില്ലേ. നീ അല്ലേ എപ്പോളും അവിടെ എന്തോ കോഴ്സ് ചെയ്യാൻ പോണൂ എന്നും ഇവിടെ നിക്കുന്നില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞത്..’
‘ഞാനിനി പോണില്ല.. ഞാൻ ഇവിടെ എവിടെങ്കിലും നോക്കണം..’
ഞാൻ കാരണം ആണോ അവൾ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചിന്തിക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് സംശയം തോന്നി. അത് അവളോട് തന്നെ ഞാൻ ചോദിച്ചു
‘ആണ്.. ഇനി ഞാൻ ബാംഗ്ലൂർക്ക് പോകണം എങ്കിൽ നീയും വാ എന്റെ കൂടെ. നിനക്ക് അവിടെ കോഴ്സ് കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്യാമല്ലോ..’
‘ഞാൻ ഇത് പിന്നെയും പകുതിക്ക് വച്ചു നിർത്തി വരാനോ..? എന്നെ നാട്ടിൽ നിർത്താനാണ് ചെന്നൈ നിന്ന് ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വന്നത്. ഇനി ബാംഗ്ലൂർ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ സമ്മതിക്കില്ല അച്ഛൻ..
‘അച്ഛന്റെ കാര്യം നീ പിന്നെ ചിന്തിക്ക്. നിനക്ക് താല്പര്യം ഉണ്ടോ എന്ന് പറ..’
ലച്ചു എന്റെ ഉത്തരത്തിനായി എന്നെ നോക്കി
‘നമ്മുടെ കോളേജും ഇവിടുത്തെ പിള്ളേരെയും ഒക്കെ വിട്ടു പെട്ടന്ന് പോകുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ.. ഒരു വിഷമം ഉണ്ട്. നിനക്ക് അറിയാമല്ലോ.. നീ അഞ്ചു കൊല്ലം ഇവിടെ അല്ലേ പഠിച്ചെ..’
‘കോളേജും കൂട്ടുകാരും ഒക്കെ അവിടെ നിക്കട്ടെ. എന്നേക്കാൾ വലുതല്ലല്ലോ അവരൊന്നും.. ബാംഗ്ലൂർ ഞാനില്ലേ.. നമുക്ക് അടിച്ചു പൊളിക്കാം അവിടെ. അവിടെ ആകുമ്പോൾ കിച്ചുവിന്റെ ശല്യവും ഇല്ല..’
ലക്ഷ്മിയുടെ കണ്ണീർ കൊണ്ട് മൂടിയ മുഖം അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ തെളിഞ്ഞു. അവളോട് ഞാൻ എന്ത് മറുപടി കൊടുക്കും..?
‘അതിപ്പോ… എന്നാലും ഒരു മടി ഇവിടെ വിട്ടു പോരാൻ..’
ഞാൻ എന്റെ വിസമ്മതം അവളെ എങ്ങനെ അറിയിക്കും എന്ന് വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ ഒന്ന് പമ്മി..
‘അത്രക്ക് വിട്ടു പോരാൻ എന്നേക്കാൾ വലുതായി ഈ കോളേജിൽ എന്താ നിനക്ക് ഉള്ളത്..?
ലക്ഷ്മിയുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം എന്നോണം പൊടുന്നനെ ഇഷാനി ഞങ്ങൾക്ക് അരികിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. അവൾ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വരുന്നത് ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചതേ ഇല്ല. എന്തെങ്കിലും കാര്യം പറയാനാവും ഇഷാനി ഓടിക്കിതച്ചു എന്റെ അടുക്കൽ വന്നതെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. എന്നാൽ എന്റെ അടുത്തെത്തിയതും എന്നോട് ഒന്നും പറയാതെ എന്റെയും ലക്ഷ്മിയുടെയും ഇടയിലുള്ള ചെറിയ ഗ്യാപ്പിലേക്ക് അവൾ ഓടി വന്നിരുന്നു.
