തല പെരുത്തു കേറി. വിഷമവും. ഞാങ്കാരണമല്ലെ അവൾക്കിങ്ങനെ പറ്റിയെന്നുള്ള തോന്നൽ.വേഗം ലിഫ്റ്റിൽ കേറി നാലാമത്തെ ഫ്ലോറിലേക്ക് ചെന്നു.അവിടെ എല്ലാരുമുണ്ടല്ലോ? എങ്ങനെ ഞാൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങും?
ലിഫ്റ്റിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോ തന്നെ, റൂമിന് പുറത്തെന്തോ പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട്, ഫോൺ ചെവിയിൽ വെച്ച് നിക്കുന്ന അമ്മയുണ്ട്. ദേഷ്യത്തോടെ ചെവിയിൽ നിന്നാ ഫോണെടുത്ത് ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കുന്നുണ്ട്. മിക്കവാറും ആ വിളിക്കുന്ന തെന്നെത്തന്നെയാവും. അടുത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോ തിരിഞ്ഞ കൂട്ടത്തിലതെന്നെ കണ്ടു .ശ്വാസം വിട്ട് കൂർപ്പിച്ച ഒരു നോട്ടം നോക്കി. ചീത്ത പറയാനുള്ള പുറപ്പാടായിരിക്കും. പിന്നെ ആ നോട്ടം സംശയമായി. വേറെ ആരും പുറത്തില്ല. ആന്‍റിമാരോ അങ്കിൾമാരോ ആരും.ണ്ടേലെന്‍റെ കോലം കണ്ടു നൂറു ചോദ്യങ്കാണും. അതിനെല്ലാം ഉത്തരം പറയാൻ എന്നെക്കൊണ്ട് വയ്യ!!.
“ന്താ ന്‍റെ കുട്ടിക്ക് പറ്റിയത്…?” ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്ന സങ്കടമമ്മ കണ്ടു പിടിച്ചു. ആ കണ്ണ് മുഖത്തു പരതി നടക്കുന്നുണ്ട്.
“അനു എവിടെ മോനൂ…?” അതും കൂടെയായപ്പോ ഞാൻ വല്ലാതെയായി. ഒരു രക്ഷേക്കെന്നോണം മുന്നോട്ടാഞ്ഞു ഞാൻ അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. “അമ്മേ….” വിഷമം കൂടിയപ്പോ അറിയാതെ കരഞ്ഞു.
“ന്താ മോനൂത്..കരയെ? “ആ ശബ്‌ദമൊന്നു വിറച്ചു.
“അമ്മേ… അനു അവൾക്ക്….” പറയാൻ വാക്കുകൾ തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങിയെങ്കിലും.അത് വരെ പറഞ്ഞു.കെട്ടി പിടിച്ചു തഴുകുന്ന അമ്മ ഞെട്ടി മാറിയെന്നെ നോക്കി..
“രേവതി ആന്‍റിയുടെ അടുത്തുണ്ട്…” എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. ആ മുഖം കണ്ടപ്പോ നല്ല പേടി തോന്നി. എത്ര ആയാലും അവൾ അമ്മക്ക് മോളെപ്പോലെയാണ്. ഞാൻ ഇനി അതുകൂടെയവളെ ചെയ്തൂന്ന് പറഞ്ഞ എന്താവും. അമ്മയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ആദ്യമുണ്ടായ ഞെട്ടലൊഴിച്ചാ പേടിയൊന്നും ആ മുഖത്തു കണ്ടില്ല.
ഒരുമിച്ചാണ് രേവതിയാന്‍റിയുടെ റൂമിനടുത്ത് വരെ പോയത്. എന്നാ എനിക്കുള്ളിൽ കേറാൻ തോന്നീല്ല. ഇത്ര ഞാൻ വിഷമിപ്പിച്ചിട്ടും അനുവെന്നോട് കാണിക്കുന്ന സ്നേഹം നെഞ്ചു തകർക്കാണ്. എനിക്ക് തരുന്ന ചിരിയിലെല്ലാം ഉള്ളുരുകി ഒലിക്കുന്നപോലെയുണ്ട്. അവളെ മുന്നിലേക്കെങ്ങനെയാണ് ഞാൻ പോവ്വാ?. കാര്യം അറിഞ്ഞു കഴിയുമ്പോ വേദനിക്കുന്നമ്മയുടെ മുഖങ്കൂടെ കാണാൻ വയ്യ!.
പുറത്തെ ചെയറിൽ ഒഴിഞ്ഞ മനസ്സുമായിരുന്നു.ഒന്നുരണ്ടു മിനുട്ട് മാത്രം. പിന്നെയും ചിന്തിച്ച് ചിന്തിച്ചു അവൾക്ക് എങ്ങനെയുണ്ടെന്നു അറിയാതെ നിക്കപ്പൊറുതിയില്ലന്ന അവസ്ഥയായി. എഴുനേറ്റ് റൂമിനടുത്തേക്ക് രണ്ടുവട്ടം നടന്നു. പിന്നെ തോന്നും വേണ്ടന്ന്. അവസാനം വരുന്നത് വരട്ടേന്നുകരുതി ഡോർ തള്ളി.
“എനിക്കാരുടേയു-മാവശ്യന്നുല്ല. എനിക്കെന്ത് വന്നാലു നിങ്ങക്കെന്താ…?” തലയുള്ളിലേക്കിട്ട് കേറാമെന്ന് മനസ്സിൽ കണ്ടതെയുള്ളൂ, അതിനു മുന്നേ ഇത്തിരി തള്ളിയ ഡോറിലൂടെ വന്ന ചെറിയമ്മയുടെ ഈറയിട്ടുള്ള പറച്ചിൽ..ഇതിപ്പരോടാ?
“മോളെ നിന്‍റെ ചേച്ചിയല്ലേ…?” തലമെല്ലെ ഉള്ളിലേക്കിട്ട് ഞാനാ ദൃശ്യമൊന്ന് കണ്ടതും രേവതി ആന്‍റി ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍ ചെറിയമ്മയെ നോക്കി. നെറ്റിയിൽ കൈ വെച്ച് ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന ചെറിയമ്മയുടെ അടുത്ത് ആന്‍റിയുണ്ട്.അമ്മ അവരുടെ അടുത്ത് നിന്ന് കുറച്ചു വിട്ടുനിന്ന് കൈ കെട്ടി, ചെറിയമ്മ കിടക്കുന്നതും നോക്കി നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. ഓഹ് ചേച്ചിയും അനിയത്തിയുമിപ്പോ കടിച്ചു കീറാൻ നിക്കുന്നയവസ്ഥയാന്ന് മറന്നിരുന്നു. അമ്മയുടെയാ ഒന്നും മിണ്ടാതെയുള്ള നിൽപ്പ് കണ്ടിട്ട് പാവം തോന്നി.
“ആന്‍റിയുണ്ടല്ലോ പിന്നെന്തിനാ വേറൊരാൾ. ചവാൻ കിടക്കൊന്നുമല്ലല്ലോ.” പതിയെയാണ് അതവൾ പറഞ്ഞത് “വയ്യാഞ്ഞിട്ടാണ് ഇത്തിരി സ്വര്യം തരുവോ..?? ” നേർത്ത ചുണ്ടുകൾ വകഞ്ഞു പല്ല് കടിക്കുന്നതുങ്കാട്ടി അവളമ്മയോടും കൂടെ പറഞ്ഞു.ഇത്രേം വയ്യാഞ്ഞിട്ടും പറച്ചിലിന്‍റെ ശബ്ദമൊക്കെ പഴയ പോലെത്തന്നെ. ലക്ഷ്മി കേറി ചെന്നതിന്‍റെ കലിപ്പണതിന്. ഭാവമാറ്റമില്ലാത്ത അമ്മയുടെ വിടാത്ത നോട്ടം സഹിക്കാവയ്യാഞ്ഞിട്ട് ചെറിയമ്മ അവർക്കെതിരെ തിരിഞ്ഞും കിടന്നു. രേവതിയാന്‍റിക്ക് ഞാനിപ്പോ ന്താ ചെയ്യാ ന്നുള്ള ഭാവത്തില്‍ രണ്ടാളെയും മാറി മാറി നോക്കി.
“ഞാൻ പോവ്വാ.ന്താന്ന് വെച്ചാ കാണിക്ക്. നീയെന്‍റെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ വരുവല്ലോ..?” അമ്മയുടെ വാക്കിൽ കള്ള ഭീഷണി. ഇത്രനേരം ചെറിയമ്മയമ്മയെ മാറ്റി നിർത്തുന്നത് അതിന് വിഷമമായി നിക്കാണെന്ന് കരുതിയ എനിക്ക് തെറ്റി.ആ പറച്ചിലിൽ ഒരു കുണുങ്ങലുമുണ്ട്. ഇവർ അങ്ങട്ടും ഇങ്ങട്ടും കളിക്കാണോ?. കണ്ടു നിന്ന എനിക്ക് ഇത്ര നേരം ഉണ്ടായിരുന്ന വിഷമമൊക്കെ എവിടെ പോയോ ആവോ?
“നിന്‍റെ അമ്മൂമ്മയാടീ വരാമ്പോവുന്നെ…” അമ്മയിറക്കിയ ഭീഷണി പുച്ഛത്തോടെ ചെറിയമ്മ തള്ളി.ചെരിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്നവൾ നേരെ അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയത് പറഞ്ഞു. ആദ്യായിട്ട ഇങ്ങനെ വിളിക്കുന്നതൊക്കെ കേൾക്കുന്നത്.അതും അമ്മയെ.ഈ അവസ്ഥയിൽ കൂടെ ആയപ്പോ എങ്ങനെയോ വന്ന ചിരി പിടിച്ചു നിർത്തി ഞാന്‍ നിന്നു. രേവതിയാന്‍റിയാണ് പകച്ചുപോയത്.കണ്ണ് മിഴിച്ചത് അമ്മയെ നോക്കി.
“നീ പോടീ പട്ടി…!!” അങ്ങനെ വിട്ടു കൊടുക്കാൻ അമ്മയും നിന്നില്ല.രണ്ടു സ്റ്റെപ്പ് മുന്നോട്ട് വെച്ചവൾക്ക് നേരെയമ്മ കുരച്ചു. എന്നാ ആ പറച്ചിൽ!! വാ പൊളിഞ്ഞു വന്നു.പട്ടീന്നോ? അമ്മതന്നെയാണോന്ന് സംശയം തോന്നി. വയസ്സ് കൂടുംതോറും ചെറുതാവാണോ?ആന്‍റിയിടയിൽ കേറി വേഗമിടപെട്ടു.എന്നാലും അമ്മയുടെ മുന്നിൽ തടയാണെന്നപ്പോലെ നിക്കുമ്പോ ആ മുഖത്തടക്കി വെക്കുന്ന ചിരിയുമുണ്ട്.ചിരിക്കാതെ നിക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിയും ചേച്ചിയും അനിയത്തിയുമല്ലേ ഇങ്ങനെ കിടന്ന് വാശി പിടിക്കണേ.
“നിന്‍റെ അമ്മൂമ്മയാടീ പട്ടി…” ബെഡിൽ നിന്നിത്തിരി പൊന്തി കലി കേറിയ ചെറിയമ്മയുടെ വക അടുത്തത്. ആന്‍റിക്ക് ചിരി പൊട്ടിയിപ്പോ അട്ടഹസിക്കുമെന്ന് തോന്നി.ഇങ്ങനെയവളുടെ എടുത്ത് നിന്ന് കേൾക്കുമെന്ന് അമ്മ കരുതി കാണില്ല. ഞാനോ?? ഞാനും!!!.മുൻപോട്ട് ചെറിയമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് പോവാൻ അമ്മ മെല്ലെ നോക്കുന്നുണ്ട്.വാശിക്ക്. ആന്‍റി ഒരു തടസ്സം പോലെ നിക്കുന്നു എന്നേയുള്ളു.
“ഡീ ഡീ എന്‍റെയമ്മൂമ്മക്ക് വിളിച്ചാലുണ്ടല്ലോ….” അമ്മ വീണ്ടും കലിപ്പിടാൻ നോക്കുന്നുണ്ട്..
“നീ പോടീ…. നീയെന്നെ വിഴുങ്ങോ…” പാവം ചെറിയമ്മ!! നെറ്റി തിരുമ്മി.മുറിയുന്ന ശബ്ദം വെച്ചാണ് പറച്ചിൽ..എന്നാലും അമ്മയെ എന്തൊക്കെയാ വിളിക്കുന്നത്?
“ആടീ വിഴുങ്ങും.. ന്തേ കാണണോ..?”അമ്മയതും കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോ കലിപ്പ് കേറി ചെറിയമ്മ അമ്മയെ തുറിച്ചു നോക്കി.വയ്യാഞ്ഞിട്ടാവും എന്തൊക്കെയോ പറയാനുണ്ടെന്ന് മുഖം കണ്ടാലറിയാമെങ്കിലും ഒരു ദഹിപ്പിക്കുന്ന നോട്ടത്തിലവളത് നിർത്തി.
