“പാവം ല്ലേടാ…” ആ റൂമിന് പുറത്തേക്ക് ഞങ്ങളൊരുമിച്ച ഇറങ്ങിയത്.. എന്‍റെ താടിയുടെ അത്രയും പൊക്കമുള്ള അമ്മയെയും കൂട്ടി അതിന്‍റെ തോളിൽ ഞാൻ കൈ ചുറ്റി പിടിച്ചപ്പോ.വയറിൽ കൈ ചുറ്റി കൊണ്ട് അത് ചോദിച്ചു .
“ആഹാ അമ്മക്ക് അങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നുവോ…?”
” പോടാ… നീ മാത്രല്ല അവളുന്‍റെ കുട്ടി തന്നെയാ.ആ കണ്ണ് നിറയുമ്പോ പിടയും ഞാനും കുറേ അതിനെ വേദനിപ്പിച്ചില്ലേടാ?”
“അച്ചോടാ എന്താ സ്നേഹം…” ഞാൻ വെറുതെ കളിയാക്കി.
“അഭീ കൂടുന്നുണ്ട് ട്ടോ.. ” വയറിൽ ചുറ്റിയ കൈ കൊണ്ട് ചന്തിക്ക് ഒരു നുള്ള്.ഞാൻ കയ്യിൽ നിന്ന് ചാടി രക്ഷപ്പെട്ടു.എന്‍റെ റൂമിന്‍റെ വാതിൽക്കൽ വരെ അമ്മയും വന്നു. എന്തൊക്കെയോ അതിന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കണം.ചെയ്യണം ചിരിക്കണം.ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവേം വേണം.
“ആന്‍റിയും അങ്കിൾമാരുമൊക്കെയിന്ന് പോവുന്ന് പറഞ്ഞു.. ഗൗരിക് തിരിച്ചു ചെല്ലാനും സമയായി. നീ അവരോട് ഒക്കയൊന്നും സംസാരിക്കണം ട്ടോ?” ഇത്തിരി സീരിയസ് ആണെന്ന് തോന്നി.സംസാരിക്കൻ എന്തിണിപ്പോ?. ചെറിയമ്മയുടെയും എന്‍റെയും കാര്യമാവും. ഞങ്ങളാണോല്ലോ ഇനി തീരുമാനിക്കേണ്ടത്.ഞങ്ങളുടെ ഇഷ്ടാണല്ലോ എല്ലാം. ഉത്തരം കേൾക്കാൻ നിന്നയമ്മക്ക് ഞാൻ ചെയ്യാമെന്ന് തലയാട്ടി കൊടുത്തു.
“ഞാൻ… താഴേക്ക് ചെല്ലട്ടെ..” പറയാനെന്തോ മടിച്ചുകൊണ്ടാണമ്മ തിരിഞ്ഞത് .ആ ഉറക്കാത്ത നോട്ടം കണ്ടാൽ അറിയാം എന്തോ പറയാനോ അല്ലേലെന്തോ ആവശ്യമ തിനുണ്ടെന്ന്.നേരത്തെ ചെറിയമ്മക്ക് ഉമ്മ കൊടുത്തപ്പോ ആ മുഖം കണ്ടതും ഞാൻ കരുതി പുറത്തിറങ്ങിയിൽ ആദ്യം ചോദിക്കുന്നത് അവൾക്ക് കൊടുത്തതുപോലെ ഒരുമ്മയാവുമെന്ന് . എന്നാലൊന്നും ചോദിച്ചില്ലല്ലോ?
“അമ്മേ….” തിരിഞ്ഞു നടന്ന അമ്മയുടെ കൈകൾ ഞാൻ വേഗം പിടിച്ചു..
“മ്.” തിരഞ്ഞു നോക്കിയ അമ്മയുടെ പുഞ്ചിരി..
ആ രണ്ടു ഷോൾഡറിൽ ഞാൻ മെല്ലെ പിടിച്ചു. ചെറിയ സംശയം വെച്ച മുഖം കാട്ടിയതെന്നെയൊരു നോട്ടം. ആ ഭാവം വിടുന്ന മുന്നേ ഞാൻ ആ മുഖം കയ്യിൽ കോരി ഇടത്തെ കവിളിൽ അമർത്തിയോരുമ്മ കൊടുത്തു. പഞ്ഞി പോലുള്ള ആ തുടുത്ത കവിളിൽ തേച്ച സോപ്പിന്‍റെ മണം തിങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ട്
“എടാ… എടാ… തിന്നുവോ നീയെന്നെ…” കള്ളപ്പരിഭവം. ഇത്തിരി നേരം ആ കുറുമ്പുള്ള മുഖം നോക്കി ഞാനും അതേപോലെ എന്‍റെ ആ നോട്ടം സ്വീകരിച്ചു കൊണ്ട് അമ്മയും മിണ്ടാതങ്ങനെ നിന്നു. പുലരിയുടെ എല്ലാ സൗന്ദര്യവുമാ മുഖത്തു തങ്ങി നിൽക്കുന്ന പോലെയുണ്ട് .കുളിരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ ഒന്ന് തടസ്സ പെടുത്തി കൊണ്ടമ്മ മെല്ലെ താഴെക്കിറങ്ങി.
റൂമിൽ കേറി എല്ലാം പരിവാടിയും കഴിച്ചു താഴെക്കിറങ്ങുമ്പോ. ചെറിയമ്മയുടെ റൂമിലേക്ക് നോക്കാതിരിക്കാനായില്ല. ചാരിയ ആ വാതിൽ കടന്നു അകത്തു ചെന്നപ്പോ. റൂമിലും ബെഡ്‌ഡിലും അവളില്ല. ബാത്‌റൂമിന്‍റെ ഡോർ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നുണ്ട്. ചെറുതായി വെള്ളമുഴുകുന്ന ശബ്ദമുണ്ട്. എഴുന്നേറ്റല്ലോ? പനിയൊക്കെ മാറിയാൽ മതിയായിരുന്നു!!റൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോ മനസ്സിൽ അതായിരുന്നു.
താഴെച്ചെന്ന് അങ്കിൾ മാരെ കണ്ടപ്പോ.അമ്മ പറഞ്ഞപോലെ എന്താ ഇനി കാര്യങ്ങളെന്ന് അവിടെയും ഇവിടെയും തൊട്ടും തൊടാതെയും ചോദിച്ചു ഇത്തിരി അവരെന്നെ കഷ്ടപ്പെടുത്തി.എനിക്കവൾ മതിയെന്ന തീരുമാനത്തിൽ തന്നെ ഞാൻ നിന്നു.എന്നാ അവളുടെ തീരുമാനം ആണ് പ്രധാനമെന്നും ഞാൻ ഇടയിൽ സൂചിപ്പിച്ചു. അവർക്ക് അത് മതി. സംഭവം ഇനി ഈ കാര്യത്തിൽ എനിക്ക് ഒരു മാറ്റം ഉണ്ടാവില്ലെന്ന് അവർക്കേകദേശം മനസ്സിലായ സ്ഥിതിക്ക് എന്നെ പിന്നെ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ചു വിഷമിപ്പിക്കാൻ നിന്നില്ല. അടുത്ത ഊഴത്തിന് നിന്നപ്പോ നേരെ ചന്നു പെട്ടത് ഉഷാന്‍റിയുടെ മുന്നിൽ. കളിയാക്കി മതിയാവാത്ത ആ സാധനത്തിന് ഇനിയും എന്നെ കളിയാക്കാൻ അവസരം കിട്ടിയല്ലോ ന്നുള്ള സങ്കടത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ രണ്ടു വട്ടം അതിനെ പേടിയോടെ പാളി നോക്കി.
ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് അത് ആദ്യമായി എന്നെ കളിയാക്കാതെ നിന്നു.
“അവൾ പാവം കുട്ടിയാ ട്ടോ.. നീ അതിനെ വിഷമിപ്പിക്കാതെ നിന്നാൽ മതി”എന്നുള്ള നല്ലവാക്കുകൾ കേട്ട് എനിക്ക് അതിനോട് ആശാന്‍റിയോട് പോലുള്ള ഇഷ്ടം തോന്നി പോയി.
തിരക്ക് പിടിച്ചു പണി തീർക്കുന്ന അമ്മയെ പാളി നോക്കി. ഗായത്രിയുടെയും ഗൗരിയേച്ചിയുടെയും അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.അവർക്കെന്തേലും പറയാനുണ്ടോന്ന് നോക്കാണല്ലോ. ഗായത്രി പഴയ പോലെ വായിട്ടലക്കൽ തന്നെ. ഗൗരിയേച്ചി ആ പാവം പിടിച്ച വാക്കുകളും ചിരികൊണ്ടും ഓരോന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു നിന്നു. ഹീറിനെ നോക്കാൻ ചേച്ചിക്ക് ഞാൻ ഒരു പണിയും കൊടുത്തു. അതിന് അത് സന്തോഷമേയുള്ളൂ..
പോവാൻ റെഡി ആയി നിന്ന അവരെല്ലാം ഒരുമിച്ചു ഹാളിൽ എത്തിയപ്പോ. തമാശയും ചില അടക്കിയ സ്വകാര്യവും,അടുത്ത വരവിനെ പറ്റിയെല്ലാം പറയുന്നടിയിൽ. അടുത്തില്ലാതെ റൂമിലുള്ള ചെറിയമ്മയെ ആലോചിച്ചു നിന്നപ്പോഴാണ് ആശാന്‍റി അങ്ങട്ട് വന്നത്.
“ന്‍റെ കുട്ടിയെ മറന്നോ എല്ലാരും….” സ്റ്റെപ്പിറങ്ങി വരുന്ന ആശാന്‍റി പറയുന്നത് കേട്ട് ആകാംഷ എനിക്ക് നല്ലപോലെയുണ്ടായിരുന്നു. ചെറിയ പുഞ്ചിരിയും പനി പിടിച്ചു ഉറക്കാത്ത കണ്ണ് ആയാസപെട്ട് നോക്കി കൊണ്ട് ആന്‍റിയുടെ കൂടെ പതിയെയിറങ്ങി വരുന്ന അവളെ നോക്കി ഞങ്ങൾ എല്ലാരും നിന്നുപോയി.
പാറിയ മുടി കഴിയുന്ന പോലെ മാടി കെട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. കൈ കൂട്ടി പിണച്ചാ മാറിന്‍റെ താഴെ കെട്ടിവെച്ചത് കണ്ടപ്പോ അവൾക്ക് നല്ലപോലെ തണുക്കുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നി.
.കുശാലാന്വേഷണങ്ങൾക്ക് അവൾ ചിരിച്ചും ഇടറിയ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് പതിയെ പറഞ്ഞും നിന്നപ്പോ. അറിയാതെ പോലും ഒരു നോട്ടം എന്നിലേക്ക് വന്നില്ലല്ലോന്ന് തോന്നി പോയി. തോന്നൽ ആവും!! അങ്ങനെ സമാധാനിച്ചു.
എന്തോ സ്വകാര്യം ചെറിയമ്മയോട് പറഞ്ഞു ഗായത്രി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്. അതിന്‍റെ കൂടെ ചെറുതായി ചെറിയമ്മയും ചിരിച്ചു. ഗായത്രി രണ്ടു മൂന്നു വട്ടം എന്നെ നോക്കി. ഒരു വട്ടം പതുങ്ങിയും. ഊഹം കൊണ്ട് എന്നെപ്പറ്റി പറയാണെന്നുറപ്പ്. എന്നാലും അനു എന്തോ എന്നിൽ നിന്ന് വിട്ട് നിൽക്കുന്നപോലെയുണ്ട്. ദേഷ്യം കാണും.!!! ഞാൻ അത്രയൊക്കെ ചെയ്തു പോയില്ലേ!!
“അഭീ… ഇങ്ങു വാ…” ഇടയിൽ ആശാന്‍റി കൈ കൊണ്ട് വരാനാഗ്യം കാട്ടി.അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന ചെറിയമ്മയുടെ തോളിൽ പിടിച്ചാണ് ആ വിളി. അച്ഛനും അമ്മയും ബാക്കിയുള്ളവരെല്ലാം എന്‍റെ വരവിനു നോക്കി നിൽക്കുന്ന പോലെയുണ്ട്. എന്നിലേക്ക് നോക്കാതെ എപ്പോഴും നോട്ടം മാറ്റി നിൽക്കുന്ന ചെറിയമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക്,അവളുടെ കൂടെ എന്നെ നിർത്തിച്ചുകൊണ്ട് ആന്‍റിയും ബാക്കിട്ടുള്ളവരും ഞങ്ങളെ നോക്കി നിന്ന് ചിരിച്ചു.എന്താണെന്ന് മനസിലാവാതെ നിന്ന എനിക്ക് അമ്മയെ നോക്കിയ മതിയായിരുന്നു. സൈഡിൽ നിൽക്കുന്ന അതിമുണ്ട് ആക്കിയൊരു ചിരി .എന്‍റെയും ചെറിയമ്മയുടെയും കൈകൾ പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന ആശാന്‍റി. ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടു പേർക്കും കവിളിൽ ഓരോ ഉമ്മ തന്നു.പെട്ടന്ന് അമ്മയുടെ മുഖമാണ് ഓർമ വന്നത്. സ്വിച്ച് ഇട്ടപോലെ ഓഫ്‌ ആയി നിൽക്കുന്നുണ്ടാവും.. മുന്നിൽനിന്ന് ആന്‍റി മാറിയ തക്കത്തിന് ചിരി വന്ന ചുണ്ടുകൾ മടക്കി ഞാൻ അമ്മയുടെ ഒന്ന് പതുങ്ങി നോക്കി. കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചു നിനക്ക് ഞാൻ താരാടാ എന്നുള്ള നോട്ടമതിന്.
