“വേണ്ട മോളെ. ഞാൻ പോട്ടെ…?” പുള്ളിക്ക് കാര്യമേകദേശം പിടി കിട്ടിയെന്ന് തോന്നുന്നു. “അഭീ… ഞാനെന്ന.” ഓഹ് ആ വിളിയിൽ ഒരു ഭീഷണിയുണ്ടോ?ഞാനൊന്ന് തലയാട്ടി കൊടുത്തു. അതാണേൽ ഇരുട്ടായത് കൊണ്ട് കണ്ടിട്ടുമുണ്ടാവില്ല.ഒരു സോറിയോ,അല്ലേലെന്തേലും ഒന്ന് പറയണന്ന് മനസ്സിലുണ്ട്.ഇപ്പൊ അതിന് പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. നേരത്തെ അണ്ണാക്കിലേക്ക് ഇറങ്ങിയ നാവ് തിരിച്ചിങ്ങട്ട് കിട്ടണ്ടേ?.കാർ ഓൺ ആയി മെല്ലെ അത് മുന്നിലൂടെ നീങ്ങി.
ശ്വാസം നല്ലപോലെയെടുത്തു.മഴയുടെ ഒച്ച മാത്രം,ചെറിയ കാറ്റ് പതിയെ അടിച്ചു.ഓടിൽ നിന്നുള്ള വെള്ളം നെഞ്ചത്തേക്ക് വരെ തെറിച്ചു.തണുപ്പ്!!. കിടുത്തു പോയി.
ചെറിയമ്മ ബാക്കിൽ ഇരുന്നു.അരമതിലിനോട് ചാരി,എനിക്കെതിരെ തിരിഞ്ഞു കൊണ്ട്,തൊട്ട് അടുത്ത്,ആ തണുപ്പുള്ള തിണ്ണയിൽ ഇരുന്നതാണ്. ശ്വാസമെടുക്കുന്ന കൂട്ടത്തിൽ വന്ന ചെറിയ മിന്നൽ വെളിച്ചത്തിൽ ആ കൈ നിലത്തു വെച്ചത് കണ്ടു. അവളോട് എന്തൊക്കെയോ പറയണം എന്നുണ്ട്. ഒരു സോറി എങ്കിലും. പക്ഷേ പറ്റുന്നില്ല. ആ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ ഞാൻ എങ്ങനെയാ നോക്ക?.അത്ര വിഷമിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ലേ?
ഈ ഇരുട്ടത്, മഴ പെയ്യുന്നതിന്‍റെ ഒച്ചയും കേട്ടു. മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത് എത്ര നേരം നീളും. രണ്ടു ചീത്തയോ അല്ലേൽ രണ്ടു തല്ലോ തന്നാൽ പ്രശ്നം ഇല്ലായിരുന്നു ഇതൊന്നു മിണ്ടുന്നില്ല!!. നീറുന്നുണ്ട് മനസ്സ്.. അതിത്തിരി നേരം കൂടെ പോയി…
“മോനൂ…..” വളരെ പതിയെ വന്ന ശബ്‌ദം… എന്ത് ഈണമാണ് ആ വാക്കുകൾക്ക് . എന്നാലും വിഷമമോ? ദുഃഖമോ എന്തോ ആ വിളിയിലുണ്ട് .ഇത്രേം ഞാൻ ചെയ്തിട്ടും അമ്മ വിളിക്കുന്നപോലെ ഇത്ര സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചില്ലേ.കണ്ണ് നിറഞ്ഞുപോയി..
“മ്….” വിഷമം പുറത്തു വരാതിരിക്കാൻ ചുണ്ട് കടിച്ചു പിടിച്ചു മൂളി..
“എന്നെയൊന്നു ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടുപോവോ?..” അപേക്ഷപോലെ തോന്നി.അത്രേം വയ്യാഞ്ഞിട്ടാണ്.കേട്ടപ്പോ നെഞ്ചു പിടഞ്ഞു. തലയിൽ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിക്കണം എന്ന ചിന്ത മാത്രം.ചാടി എഴുന്നേറ്റു. കുറച്ചു നേരമായി തോന്നുന്ന കാര്യം എനിക്ക് വീണ്ടും ഓർമ വന്നു. എനിക്കെന്തോ പറ്റിയിട്ടുണ്ടെന്ന്!!. എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് ഞാൻ തിരയുന്നത് കാണാതെ പോയ കീ ആണ്. ഇത് തിരഞ്ഞല്ലേ ഞാൻ വീട് മൊത്തം നടന്നത്?.എന്നിട്ട് വണ്ടിയും കൊണ്ടിപ്പോ പറന്നു പോവാന്നാണോന്‍റെ വിചാരം.എവിടെയും ഇല്ലെന്ന് അറിയാമെങ്കിലും അറിയാതെ പോക്കറ്റിൽ ഒക്കെയൊന്ന് തപ്പിപ്പോയി.കിളി പോയി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു!!!
ഇനിയിപ്പോ എന്താ ചെയ്യാ.?? വണ്ടിയില്ലാതെ എങ്ങനെയാ പോവ്വാ? നേരത്തെ ആ ചേട്ടൻ വന്നപ്പോഴങ്ങ് പറഞ്ഞിരുന്നേൽ പോകാമായിരുന്നു.ഇനിയിപ്പോ അത് പറഞ്ഞട്ടിട്ട് കാര്യമില്ല.
നിലത്തുകൂടെ എന്തോ ഉരയുന്നത് കേട്ടു.താഴെയിരിക്കുന്ന ചെറിയമ്മയുടെ അടുത്ത് നിന്നാണ്. ഇരുണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ അവളുടെ കൈ നിലത്തുകൂടെ അനങ്ങുന്നുണ്ട്. അത് പൊക്കി എന്‍റെ നേരെ നീട്ടിയപ്പോ കാണാതെ പോയ കീ അവളുടെ കയ്യിൽ! അറിയാതെ കൈ താടിക്ക് കൊടുത്തു പോയി.ഇവൾ ഇനിയും കളിപ്പിക്കാണോ?
“സ്റ്റെപ്പിന്‍റെ താഴെയുണ്ടായിരുന്നു… “അവസ്ഥ കണ്ടിട്ടായിരിക്കണം? അവളു പതിയെ പറഞ്ഞു. ആ ശബ്‌ദം നേരത്തു നേർത്തു വരുന്നപോലെയുണ്ട്.ഇടക്ക് ചുമക്കുന്നുണ്ട്. കീ ആ കയ്യിൽ നിന്ന് വാങ്ങി ഞാൻ ഇത്തിരി നേരം തിരിഞ്ഞു കളിച്ചു. അവളോട് മിണ്ടാൻ വയ്യ. എഴുന്നേൽക്കുന്നതാണേൽ കാണുന്നുമില്ല.ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവണ്ടേ?
“അമ്മേ…” നേർത്ത വിളി. ബോധം തീരെയില്ലാത്ത എനിക്ക് അത് കേട്ടപ്പോഴെങ്കിലും വെളിവ് വന്നു.ചെറിയമ്മ എഴുന്നേൽക്കാൻ പാട് പെടുന്നുണ്ട്.എന്നിട്ടാണോ ഞാനവൾ എഴുന്നേൽക്കാൻ നോക്കി നിന്നത്?.
വേഗം അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. കൈ പിടിച്ചു എന്‍റെ തോളിലൂടെ വെപ്പിച്ചു. ഇടുപ്പിലൂടെ കൈ ചുറ്റി.എന്ത് ചൂടാണിപ്പോ. നല്ല പനിയുണ്ട് എഴുന്നേൽപ്പിക്കുമ്പോഴാ മൂക്കിൽ നിന്ന് വരുന്ന ചൂട് ശ്വാസമെന്‍റെ കവിളിലടിച്ചു പൊള്ളി.
ആ നനഞ്ഞ പാവാടയും, ടി ഷർട്ടും എന്‍റെ കയ്യിലേക്കും, അവളുടെ ശരീരത്തിലും ഒട്ടി നിൽക്കാണ്. നടക്കാനവൾ വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ടി.തിണ്ണയിൽ നിന്ന് സ്റ്റെപ്പുകളിറങ്ങുമ്പോ ആ ശരീരം എന്‍റെ മേത്തേക്ക് ചാഞ്ഞുകൊണ്ടായിരുന്നു നിന്നത്.
മഴയിലേക്ക് വീണ്ടും ഇറങ്ങണം!!. ഞാൻ മടിച്ചു നിന്നു. അവൾക്ക് വീണ്ടും മഴ കൊള്ളില്ലേ.?എന്ന ചോദിക്കാനും വയ്യ..!!
“സാരല്ലടാ….” അവളുടെ എടുത്തുനിന്ന് എന്തേലും നീക്കം പ്രേതീക്ഷിച്ചതും അനു പാതി മുറിഞ്ഞു പോയ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു. സ്റ്റെപ്പിൽ നിന്ന് മഴയിലേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോ ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ തല നനയാതെ ഇരിക്കാൻ നോക്കി. ഓരോ അടി വെക്കുബോഴും അവളുടെ കൈ തോളിൽ മുറുകുന്നുണ്ട്. ഡോർ തുറന്നു അവളെ സൈഡ് സീറ്റിൽ ഇരുത്തി. കാറിലേക്ക് പാഞ്ഞു കേറുന്നതിനു പകരം ഞാൻ ഇത്തിരി നേരം കൂടെ മഴ കൊണ്ടു. കണ്ണിൽ നിന്ന് അറിയാതെ വരുന്ന കണ്ണുനീർ അതിനൊപ്പം ഒലിച്ചു പോയിരിക്കണം.
ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോവുമ്പോ കാറിന്‍റെ സൈഡ് സീറ്റിലിരുന്ന് ചെറിയമ്മ ഇടക്കിടക്കെന്നെ നോക്കുന്നത് കണ്ടു. ഗിയറിനു മുകളിലുള്ള കൈയ്യിലേക്ക് അവളുടെ കൈ കൊണ്ടൊന്ന് പിടിക്കാനിടക്ക് നോക്കി.എന്തോ പറയാനും വന്നു. എല്ലാം അറിഞ്ഞെങ്കിലും ഫേസ് ചെയ്യാൻ എനിക്ക് വല്ലാത്ത ബുദ്ധിമുട്ടായി. അതോണ്ട് തന്നെയാവും അവള്‍ പിന്നെയൊന്നും മിണ്ടീല്ല.
മെയിൻ എൻട്രൻസിൽ കാർ നിർത്തി.ഒരു വീൽ ചെയർ എടുക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവളു കേട്ടില്ല.വേണ്ടന്ന ഉത്തരവ് തന്നപ്പോ പിന്നെയൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നത് കണ്ടപ്പോ അറിയാതെയാ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പോയി. വയ്യാത്തയാ മുഖത്തു, എനിക്ക് വേണ്ടി പൊട്ടിമുളപ്പിക്കാൻ വെച്ചൊരു ചിരിയുണ്ട്. ഇറങ്ങുന്ന കൂട്ടത്തിൽ അവൾ രണ്ടു കണ്ണുമടച്ചു ചിരിച്ചു.
വീണ്ടും എന്‍റെ തോളിൽ തൂങ്ങിയായി നടപ്പ്. പതിയെയാണ്,സാവധാനം. സമയമെടുത്താണ് ഓരോ സ്റ്റെപ്പും വെക്കുന്നത്. ലിഫ്റ്റിന്‍റെയുള്ളിൽ അവൾ എന്‍റെ തോളിലേക്ക് തല ചായിച്ചു നിന്നു.കൂട്ടി പിടിക്കാതിരിക്കാൻ എനിക്കും കഴിഞ്ഞില്ല.എന്‍റെ പെണ്ണല്ലേ? നെഞ്ചോട് ചേർത്തപ്പോ ആശ്വാസം പോലെ ഒരു കുറുകൽ കേട്ടു.
ലിഫ്റ്റിൽ നിന്നിറങ്ങിയത് രേവതിയാന്‍റിയുടെ മുന്നിലേക്ക്.ഡോക്ടർ തന്നെയാണ്. ഞങ്ങളെ നന്നായി അറിയുന്നതുമാണ്.ചെറിയമ്മയുടെ ആ കോലം കണ്ടാന്‍റിയൊന്ന് ഞെട്ടി.. എന്‍റെ പിന്നെ പറയണ്ടല്ലോ.നനഞ്ഞു കുളിച്ച കോഴിയെപ്പോലെ രണ്ടെണ്ണമാ മുന്നിലേക്ക് ചെന്നാലോ? എന്ത് കരുതുമവർ. പക്ഷെ ചെറിയമ്മയുടെ അവസ്ഥ അവർക്ക് നല്ലപോലെ മനസ്സിലായി..
“എന്ത് പറ്റി മോളെ…? ” ചെറിയമ്മയുടെ താടിയിൽ മെല്ലെതൊട്ടു ആദിയോടെ അവർ അന്വേഷിച്ചു . ഇതെന്താ കൊഞ്ചിക്കുന്നോ?പിന്നേ!!അമ്മയും മോളും കളിക്കാഞ്ഞിട്ടാണ്. ഞാൻ എന്തേലും മുനങ്ങുന്നതിന് മുന്നേ ആന്‍റി തന്നെ രണ്ടു നേഴ്സ് കുട്ടികളെ വിളിച്ചു പെട്ടന്ന് തന്നെ ചെറിയമ്മയെ റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. പോവുന്ന പോക്കിൽ ചെറിയമ്മ എന്നെ ഒന്നുകൂടെ നോക്കിയില്ലേ?.
