ചെറിയമ്മ വരുന്നതറിഞ്ഞു.ഞങ്ങളുടെ നോട്ടം ആ ഡോറിലേക്ക് തന്നെയായിരുന്നു.കണ്ണ് വിടർന്നു.നെഞ്ചിൽ ആയിരം ചെണ്ട മേളങ്ങളുടെ പെരിപ്പ്. ചിരിച്ചുണ്ടു കൊണ്ട് ഇത്തിരി പൊക്കി പിടിച്ച ആ സ്വർണ കരയുള്ള സെറ്റ് സാരി ചലിപ്പിച്ചു അവള്‍ നടന്നു വന്നു. മുഖത്തേക്ക് തൂങ്ങിയ.. കറുപ്പിൽ ചേർന്നു തിളങ്ങുന്ന ബ്രൗൺ മുടി മാടി വെച്ചു ഒരു നോട്ടം നോക്കി. ദേവീ… ശ്വാസം എടുക്കാൻ വരെ ഞാൻ മറന്നുപോയി. നോട്ടം ഇത്തിരി കൂടിയപ്പോ അമ്മയൊരു നുള്ള് കൈക്ക് തന്നുവെങ്കിലും ഞാൻ കാര്യമാക്കിയില്ല. അരയിൽ നിന്ന് ഷേപ്പിൽ കടഞ്ഞെടുത്ത പോലെയുള്ള ആ അരക്കെട്ടിന്‍റെ ഭംഗി നടത്തത്തിൽ നല്ലതുപോലെ കാണാം . തോളിൽ നിന്ന് കഴുത്തിലേക്ക് ചേരുന്ന ആ എല്ലിന്റെ വശ്യത. മുഖത്തു വിടരുന്ന ചിരി.മുന്നോട്ട് ഉന്തി കൊതിപ്പിക്കുന്ന നെഞ്ചിലെ മുഴുപ്പുകൾ
“അമ്മേ…” ഞാൻ സഹിക്കാവയ്യാതെ മുഖം അമ്മയുടെ തോളിൽ അമർത്തി.പുറത്ത് ചെറിയമ്മയുടെ കൈ വീണു. ഒരു ചെറിയ അടി. “സുന്ദരനായല്ലോ നീ….”സോപ്പിംഗ്. മ്മ്….എന്നാലവളുടെ മണം. ആ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കാൻ ഞാൻ പാട് പെട്ടു. സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ ആ കൃഷ്ണമണിക്ക് ഒരു ചെറിയ ബ്രൗൺ കളറുണ്ട്.സൂക്ഷിച് നോക്കണം!!! അമ്മയ്ക്കും അതുണ്ട്.എനിക്കുണ്ടോ? ആവോ.
“തോളിൽ കിടന്ന് കളിക്കല്ലഭീ.. സമയം പോവുന്നു… നടന്നു അവിടെത്തണം….” അമ്മ തിരക്ക് കൂട്ടി. കഷ്ടപ്പെട്ട് ചെറിയമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. വേഗം ആ കവിൾ പിടിച്ചു വലിച്ചു വിരൽ ഞാന്‍ ചുണ്ടിൽ ചേർത്ത് ഉമ്മ വെക്കുന്ന പോലെ കാട്ടി. അവളുടെ മുഖം വിടർന്നു. കിന്നരി പല്ലുകൾ ചുണ്ടിനിടയിലൂടെ തെളിഞ്ഞു.
“എന്‍റമ്മയും സുന്ദരിയാണ് ” അമ്മയുടെ മേത്തേക്ക് ചാരിയവള്‍ പറഞ്ഞു. അത്ഭുതം!! അമ്മയെന്ന് വിളിക്കുന്നത് തീരെ കേൾക്കാത്തതാണ്. അമ്മക്ക് മനസ്സ് നിറഞ്ഞു കാണും.
“അത് നീ പറയണോ എന്‍റമ്മ പണ്ടേ സുന്ദരിയാണ്…”ഞാൻ അവളുടെ വാക്കുകൾ തള്ളി. പിടിച്ചില്ല അവൾക്ക്.
“ഹാ ഞാൻ പറയണം.. നീ ണ്ടാവുന്നതിനു മുന്നേ എന്‍റതാ ലക്ഷ്മി.എനിക്കറിയാട്ടോ..” കൊഞ്ഞനം കുത്തൽ. സഹിച്ചില്ല.
“ഹോ….”ഞാനൊന്ന് ശ്വാസം വിട്ടു
“ങാ….” അവൾ വീണ്ടും ആക്കി..
“അമ്മേ അനിയത്തിയോട്…” മര്യാദക്ക് നിക്കാൻ പറയായിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും അമ്മ കൈപ്പത്തി പൊക്കി നിർത്താൻ പറഞ്ഞു.ചൂണ്ടു വിരൽ വെച്ചു മിണ്ടരുത് ന്ന് കാട്ടിയപ്പോ ഞാൻ ചെറിയമ്മയെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി. അവൾ തിരിച്ചു ഗോഷ്ടി കാണിക്കുന്നു. പിന്നെ അമ്മ സമ്മതിച്ചില്ല. ഞങ്ങളെ കയ്യും പിടിച്ചു മുന്നിൽ നടന്നു.പണ്ട് ചെറുതായിരുന്നപ്പോ ഇങ്ങനെ അമ്മയുടെ കയ്യും പിടിച്ചു ഞങ്ങൾ പോയതൊക്കെ ഓർമ വന്നു. മധുരമുള്ള ഓർമ്മകൾ.
ചൂട് കുറഞ്ഞു നേർത്ത വീശുന്ന കാറ്റും കൊണ്ട് വയൽ വരമ്പിൽ നടക്കുമ്പോ മുന്നിൽ ചെറിയമ്മയും നടുക്കമ്മയും ബാക്കിൽ ഞാനുമായി. ചെറിയമ്മ പൂമ്പറ്റയെപോലെ ആടി പാടി നടന്നു. അമ്മയുടെ തോളിൽ തൂങ്ങി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ പിറകെ ഞങ്ങള്‍ നടന്നു . ഇടയ്ക്കവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കും. ആദ്യം പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല. പിന്നെ ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ ഒട്ടി നടക്കുന്നത് സഹിക്കാതെ അമ്മയെ മുന്നിലാക്കി നടുക്കലേക്കവൾ കേറി. ഇപ്പോ ഇത്തിരി കൂടെ നടത്തതിനാവേശം കൂടി.സാരിയിൽ മുറുകുന്ന അവളുടെയാ ചന്തികൾ ഒരു കാഴ്ച തന്നെയാണ്. അതിന്‍റെ ഷേപ്പിങ്ങനെ ശെരിക്ക് കാണാം! തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ കൂട്ടത്തിൽ ഞാനിങ്ങനെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്നതൊക്കെയവൾ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ചുണ്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ച ചിരിമാത്രം.
കണ്ട നാട്ടുകാരോടെല്ലാം വർത്താനം പറയാൻ പോവുന്ന അമ്മയെ എങ്ങനെയോ പിടിച്ചു വലിച്ചു അമ്പലത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.
കത്തിയെരിയുന്ന എണ്ണയുടെയും, ചന്ദനത്തിന്‍റെയും, ഉരുകുന്ന നെയ്യിന്‍റെയും മണമുള്ള കുളിരുന്ന അന്തരീക്ഷത്തിൽ അമ്മയുടെയും ചെറിയമ്മയുടെയും കൂടെ ഞാൻ നട ചുറ്റി.പ്രതിഷ്ടക്ക് മുന്നിൽ അവർ കൈ കൂപ്പി. ഞാൻ വെറുതെ കണ്ണടച്ചുനിന്നു. അവസരം കിട്ടിയാൽ ഈ താലി ഇവിടെ നിന്ന് തന്നെ ആ കഴുത്തിൽ ചാർത്തി കൊടുക്കാമായിരുന്നു. എന്നാ ആളുകളുണ്ട് അറിയുന്നവരാണ് അമ്മയും അച്ഛനെയും അറിയാത്തവരായി ഇവിടാരുമില്ല.നാട്ടുകാരെയും സമൂഹത്തെയും പേടിയുണ്ടായിട്ടല്ല. എന്നെ ബാധിക്കുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ അത് എന്‍റെ വേണ്ടപ്പെട്ടവരെ ബാധിക്കും അവർക്ക് വിഷമായാലോ!!
തിരിഞ്ഞു കളിച്ച എന്‍റെ തോളിൽ ഒരു കൈ വന്നു പതിഞ്ഞു. ഈശ്വരാ ഹരി!!. ആ സംഭവത്തിന്‌ ശേഷം ഹരിയെ ഒന്ന് വിളിച്ചു സമാധാനിപ്പിച്ചതാണ്. നേരിൽ കാണാന്നു പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാനിതു വരെ മുന്നിൽ പോയീല്ല.ഞാനൊന്ന് നല്ലപോലെയിളിച്ചു. തൊഴുതു തീരാത്ത അമ്മയെയും ചെറിയമ്മയെയും ഒരു നോക്ക് നോക്കിയെന്നോട് പുറത്തേക്ക് വരാനവൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു.പെട്ടെന്നവസ്ഥയായി. മെല്ലെ അവന്‍റെ പുറകെ ചെന്നു.
“”എടാ…. മ് മ്മ് മ്മ്…. ” അമ്മേ!!! തെറി വിളിച്ചില്ല.ഭാഗ്യം ആലിന്‍റെ തറയിൽ ചേർത്ത് തോളിൽ പിടിച്ചു കുലുക്കി അവൻ ദേഷ്യം കാട്ടി.
“ദേ അഭി എന്‍റമ്മയുടെ മുന്നിലെങ്ങാനും നിന്നെ കിട്ടിയാ മോനേ നിന്‍റെ…നിന്‍റെ… ബാക്ക് ണ്ടാവില്ല.” എന്‍റെ വീണു കിടക്കുന്ന കോലം കണ്ട്. അവന്‍റെ അമ്മ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആയിരുന്നുന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്
“അമ്മക്ക് സുഖായില്ലേ..???”
“ആയി ” അവൻ മുഖം വെട്ടിച്ചു.ഞാന്‍ മേലെ അവന്‍റെ കൈ പിടിച്ചു. ചെറിയമ്മയുടെ കാര്യം പറയാതെ വീട്ടുകാർ വിഷമിപ്പിച്ച കാര്യമെല്ലാം ഒന്ന് സൂചിപ്പിച്ചപ്പോ.ഹരിയുടെ ദേഷ്യം വിട്ടു.
“അനുവേച്ചിയെ ഇഷ്ടല്ലേടാ നിനക്ക്…?” പെട്ടന്നവൻ ചോദിച്ചു.ഞെട്ടിയൊന്നും ഇല്ല.അറിയുന്നത് കൊണ്ട് പേടിയും തോന്നീല്ല .ഞാൻ തലയാട്ടി.
“നിശ്ചയം മുടങ്ങിയപ്പോഴേഎനിക്ക് തോന്നി. വീട്ടിലൊക്കെ ന്ത്‌ പറഞ്ഞു..ലക്ഷമിയമ്മക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുല്ലേ?…” അവനോട് പറയുന്നത് ഒരു ആശ്വാസമായി തോന്നി.അമ്മ സമ്മതിച്ചതും.ബാക്കി ഞങ്ങൾ കുറച്ചു പേർക്ക് ഇതിനെ പറ്റി അറിയുന്ന കാര്യവും ഞാൻ പറഞ്ഞു. തെഴുത്തു കഴിഞ്ഞു ചുറ്റും തിരിഞ്ഞു എന്നെ നോക്കുന്ന അമ്മയും ചെറിയമ്മയുമുണ്ട്. അടുത്ത് നിന്ന ഹരിയുമത് കണ്ടു.എന്നോട് പൊയ്ക്കോളാൻ പറഞ്ഞപ്പോ കയ്യിലുള്ള ആ താലിയെ കുറിച്ച ഞാനോർത്തത്.
“ഹരി…. എന്‍റെ കയ്യിൽ…” കീശയിലുള്ള ആ താലി ഞാൻ അവനു കാണിച്ചു. ഇതെന്തൊ പൂജിക്കുന്ന പരിവാടിയോക്കെയില്ലേ? അവനറിയാംമായിരിക്കും
“എടാ.. അപ്പൊ തീരുമാനിച്ചോ??…” അവനാകാംഷ. ” നിക്ക് ഞാനിപ്പോ വരാം വേണ്ട ഞാൻ വിളിക്കുമ്പോ നീ വന്നാൽ മതി ട്ടോ …. ” അവൻ തിരക്ക് കൂട്ടി. കയ്യിലെ താലി വാങ്ങി. അവൻ ചുറ്റും നോക്കി
“അമ്മയും അനുവേച്ചിയും വരുന്നുണ്ട്. ഇച്ചിരി നേരം ഇരിക്ക്.. അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ വിളിക്കാം..” അവനതും കൊണ്ട് ഉള്ളിലേക്ക് പോയി. അമ്മ വന്നു. എനിക്കും അനുവിനും ചന്ദനം തൊട്ട് തന്നു. ആളുന്ന ദീപത്തിനന്‍റെ സൗന്ദര്യം പോലെ തിളങ്ങുന്ന ചെറിയമ്മയെ, അവളുടെ കുട്ടിത്വത്തെ നോക്കി നിന്നു പോയി. അമ്മക്കും കുറവല്ല. അതിന് ഇന്ന് നല്ല ഉൽസാഹമാണ്. അടുത്ത് വരുന്നവരോടൊക്കെ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്. ചിരിക്കുന്നുണ്ട്. ചെറിയമ്മ എന്‍റെ കയ്യിൽ തൂങ്ങി.
