ഉറക്കം ഉണർന്ന ഇഷാനി എന്റെ തോളിൽ നിന്നും ഇഷാനി മെല്ലെ അടർന്നു മാറി. ഒരു ജാള്യതയോടെ അവൾ എന്നോട് സോറി പറഞ്ഞു. അവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു..
‘തിരിച്ചു പോയേക്കാം.. ഇവർ ഇന്നിനി വിടുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. വൈകിട്ട് ബസ് ഓടി തുടങ്ങുമ്പോ ഞാൻ പൊക്കോളാം..’
ഇഷാനിയുടെ പ്രതീക്ഷകൾ അസ്തമിച്ചു തുടങ്ങി..
‘നീ കുറച്ചു സ്ട്രോങ്ങ്‌ ആയിട്ട് നിന്നാൽ നമുക്ക് തിരിച്ചു പോകേണ്ടി വരില്ല..’
‘ഞാൻ എങ്ങനെ സ്ട്രോങ്ങ്‌ ആകണമെമെന്ന്..?
ഇഷാനിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല.
‘ബൈക്കിൽ കയറി എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഇരിക്കണം. കണ്ണടച്ചോണം.. എന്ത് കേട്ടാലും കൈ വിടുകയോ കണ്ണ് തുറക്കുകയോ ചെയ്യരുത്..’
‘നമ്മൾ എന്ത് ചെയ്യാൻ പോകുകയാ…’
എന്റെ പറച്ചിൽ കേട്ട് ഇഷാനിക്ക് പേടിയായി.. ഞാൻ വളരെ ശാന്തമായി അവൾക്ക് മറുപടി കൊടുത്തു
‘നമ്മൾ കല്യാണം കൂടാൻ പോകുവാ..’
ഞാൻ പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ ഇഷാനി ബൈക്കിൽ വന്നു എന്റെ പിന്നിൽ കയറി ഇരുന്നു. ഇത്തവണ ബാഗിൽ അല്ല എന്നെ ആണ് അവൾ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഇരുന്നത്..
‘കുറച്ചു കൂടെ മുറുക്കെ പിടിക്ക്..’
ഞാൻ അവളുടെ കൈ എന്റെ വയറിൽ മുറുക്കി.. എന്നിട്ട് അവിടെ നിന്ന പാർട്ടിക്കാരിൽ ഒരുവനോട് പാർട്ടി ഓഫീസ് എവിടെ ആണെന്ന് തിരക്കി. ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ട്‌ പോകാനാണ് ബൈക്കിൽ കയറിയത് എന്ന് അവൻ കരുതി. ബാക്കിയുള്ളവർ ഇപ്പൊ വന്ന കാറുകാരുമായി തർക്കത്തിൽ ആയത് കൊണ്ട് ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. റോഡിനു കുറുകെ അവർ വച്ച തടസ്സങ്ങളിൽ ബൈക്കിനു പോകാനുള്ള ഒരു ചെറിയ ഗ്യാപ് ഉണ്ട്. അതിലൂടെ മുട്ടാതെ കടന്ന് പോയാൽ ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നോട്ടു പോകാം.. മുട്ടിയാൽ…?
അടുത്തത് അവിടെ നിന്നവർ കേട്ടത് എന്റെ ബൈക്കിന്റെ മുരൾച്ച ആയിരുന്നു.. അവർ തിരിഞ്ഞു എന്നിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചപ്പോളേക്കും ഞങ്ങൾ അവർ വച്ച ബാരിക്കേട് കടന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു..
തായോളി… എന്നൊരു വിളി ഞാൻ പിന്നിൽ നിന്നും കേട്ടു.. ഒന്ന് പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ഒരുവൻ കയ്യിൽ ഒരു കല്ലുമായി ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ എറിയുന്നതാണ് കണ്ടത്. മൈരന് നല്ല ഉന്നം ഇല്ലാഞ്ഞത് കൊണ്ട് ചത്തില്ല.. ഈ സമയം ഇഷാനി എന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി കെട്ടിപ്പിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. അവളുടെ ആദ്യത്തെ ഹഗ് ഈ സമയത്തു ആയത് കൊണ്ട് നല്ലരീതിയിൽ ആസ്വദിക്കാൻ പറ്റാത്തതിൽ എനിക്കൊരു വിഷമം തോന്നി. ഞങ്ങൾ മുന്നോട്ടു വേഗത്തിൽ പോകുമ്പോളാണ് പിന്നിൽ അവർ കാറിൽ വരുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത്. ഞങ്ങളെ അങ്ങനെ വെറുതെ വിടാൻ അവർക്ക് ഉദ്ദേശമില്ല.. ഞാൻ പതിയെ വണ്ടി സ്ലോ ആക്കി.. അവർ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തെത്താറായി. അവരുടെ പിന്നിലെ ബഹളം കേട്ട് ഇഷാനി കണ്ണ് തുറന്നു പിന്നിലേക്ക് നോക്കി..
‘ദേ അവർ നമ്മുടെ പുറകെ ഉണ്ട്.. എനിക്ക് പേടി ആവുന്നു..’
ഇഷാനി നന്നായി പേടിച്ചെന്ന് അവളുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി.. അവൾ വീണ്ടും എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു. ഹർത്താലുകരുടെ കാർ ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടടുത്തു എത്തിയതും ഞാൻ ആക്‌സിലെറ്ററിൽ നിന്നും കയ്യെടുത്തു ഉയർത്തി എന്റെ നടു വിരൽ മാത്രം ഉയർത്തി ഞങ്ങളുടെ തൊട്ട് പിന്നിലുള്ള ഹർത്താലുകാർക്ക് നേരെ.. അത് കണ്ടതും അവർ കൂടുതൽ ആക്രോശിച്ചു ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ അടുത്തു. കാർ ഞങ്ങളെ തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന അവസ്‌ഥ ആയി.. അടുത്ത കാഴ്ച ഹർത്താല് ടീംസ് കാണുന്നത് എന്റെ ബൈക്ക് മിസൈൽ പോലെ കുതിക്കുന്നതാണ്.. റോഡിൽ മറ്റ് വണ്ടികൾ ഇല്ലാഞ്ഞത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ മാക്സിമം വേഗത്തിൽ ബൈക്ക് പറപ്പിച്ചു. ഇഷാനി വേഗത ഭയന്ന് കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു എന്നെ കെട്ടിപ്പിച്ചിരുന്നു.
അത് കൊണ്ടൊന്നും അവന്മാർ വിട്ട് പോയിരുന്നില്ല. കുറച്ചു പിന്നിൽ ആണെങ്കിലും അവർ ഞങ്ങളുടെ പിന്നിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരിന്നു.. ബൈക്ക് അടുത്ത ജംഗ്ഷനിൽ എത്തിയപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ അപകടം തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. അടുത്ത കവലയിലും ഹർത്താലുകാർ നിൽക്കുന്നു. അവരുടെ നിൽപ്പും ഭാവവും കണ്ടിട്ട് ഞങ്ങളെ പ്രതീക്ഷിച്ചു നിൽക്കുന്നത് പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ വരുന്ന വിവരം മറ്റവർ പറഞ്ഞു കൊടുത്തത് ആകും. വഴി തടഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഇവർക്ക് മുന്നിൽ പെട്ടാൽ ഞങ്ങൾ തീർന്നു. ഞാൻ പിന്നിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ മറ്റവരും കുറച്ചു ദൂരത്തായി ഞങ്ങളെ ചേസ് ചെയ്തു വരുന്നുണ്ട്. രണ്ട് കൂട്ടർക്കും നടുവിൽ പെട്ടിരിക്കുകയാണ്. ഞാൻ ബ്രേക്ക് ആഞ്ഞു പിടിച്ചു. ബൈക്ക് പാളി ചെരിഞ്ഞു നിന്ന്. ഞങ്ങളെ കാത്തു നിൽക്കുന്ന പാർട്ടിക്കാരിൽ നിന്നും വണ്ടി തിരിച്ചു ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ പിറകെ വരുന്ന പാർട്ടിക്കാർക്ക് നേരെ വണ്ടി എടുത്തു. അവർ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തെത്തും മുമ്പേ എനിക്ക് മുന്നിൽ കണ്ട മറ്റൊരു ചെറു പാതയിലേക്ക് ഞാൻ വണ്ടി വെട്ടിച്ചു. ഇതല്ല ഞങ്ങൾക്ക് പോകേണ്ട വഴി. ഞങ്ങൾക്ക് പോകേണ്ട വഴി അവിടെ അവന്മാർ തടഞ്ഞു വച്ചിരിയ്ക്കുകയാണ്. ഇനി കാണുന്ന വഴിയിലൂടെ ഓടിക്കുക.. ഇവന്മാരുടെ കയ്യിൽ പെടാതെ ഇരിക്കുക. ഇത്തവണ ഞങ്ങളുടെ പിറകെ രണ്ട് വണ്ടികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. രണ്ട് സ്‌ഥലത്തെയും പാർട്ടിക്കാർ ഞങ്ങൾക്ക് പിന്നാലെ തെറി വിളിയും കൊലവിളയും ആയി പാഞ്ഞു വരുന്നു. അറിയാത്ത ഏതൊക്കെയോ ഊട് വഴികളിലൂടെ ഞാൻ മുന്നോട്ടു തന്നെ പോയി. ഈ വഴി ഒക്കെ എവിടെ എങ്കിലും അവസാനിച്ചാൽ പണി പാളുമെന്നു എനിക്ക് നല്ല ബോധ്യം ഉണ്ട്..
കാറുകൾ ഞങ്ങളുടെ പിന്നിൽ നിന്നും നഷ്ടം ആയത് വളരെ ഇടുങ്ങിയ ഒരു വഴിയിലൂടെ ഞങ്ങൾ പോയപ്പോളാണ്. ഒരു ചെറിയ കോളനി വഴി ഉള്ള റോഡാണ്. ഈ വഴി കാർ വരില്ല. പക്ഷെ ഞങ്ങൾ ശരിക്കും അതിൽ പെട്ട് പോയിരുന്നു. കാരണം കോളനിയിലേക്ക് ഒറ്റ വഴിയേ ഉള്ളു. ആ വഴി ആണ് ഞങ്ങൾ വന്നത്. ഇനി തിരിച്ചു ഇവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങണം എങ്കിൽ ആ വഴി തന്നെ പോകണം.. അവിടെ ഉറപ്പായും പാർട്ടിക്കാർ നിൽക്കുന്നുമുണ്ടാകും. എന്റെ മനസിൽ ചെറുതായ് പേടി തോന്നി തുടങ്ങി. അത് ഇഷാനിയെ ഓർത്തായിരുന്നു.
ഇത്രയും പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് ഇടയിലും ഞങ്ങൾക്ക് പറ്റിയ ഒരേയൊരു ഭാഗ്യം എന്താണെന്ന് വച്ചാൽ ഞങ്ങൾ കയറിയ കോളനിയിൽ ഈ പാർട്ടിക്കാർക്ക് കയറി ഞങ്ങളെ പൊക്കാൻ പറ്റില്ല എന്നതായിരുന്നു. അവന്മാരുടെ എതിർ പാർട്ടിക്കാർ ഒരുപാട് ഉള്ള സ്‌ഥലമാണ് ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ നിൽക്കുന്ന കോളനി. അത് കൊണ്ട് ഇതിൽ വന്നു അവരുടെ ഗുണ്ടായിസം നടക്കില്ല. വഴി ചോദിച്ചപ്പോൾ കാര്യം മുഴുവൻ ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് പറയിച്ച ഒരു ചേട്ടനാണ് അത് പറഞ്ഞത്. അവർ ഞങ്ങളോട് ഇവിടെ എത്ര നേരം വേണമെങ്കിലും ഇരുന്നോളാൻ പറഞ്ഞു. പക്ഷെ ഞങ്ങൾ കല്യാണത്തിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞതോടെ അവരും നിസ്സഹായരായി.
